Remon van Amersfoort (33) zet Huize Sonnevanck in Hengelo Gld. voort

Hengelose zorgvilla was het levenswerk van de vorig jaar overleden Mary Woltering 

Door Luuk Stam

HENGELO – Ouderenzorg bieden in een huiselijke omgeving, dat was wat Mary Woltering-Veenhuis – ze overleed eind vorig jaar op 79-jarige leeftijd – bijna vijftig jaar lang deed in Huize Sonnevanck aan de Hengelose Bleekstraat. Toen ze hier in 1973 met haar gezin kwam wonen, nam ze daar ook de zorg voor drie hulpbehoevende ouderen bij. Wat begon ‘als hobby’, groeide uit tot een volwaardige particuliere zorgvilla, met plek voor tien bewoners. 

Precies zo’n plek had Apeldoorner Remon van Amersfoort (33) in gedachten bij het idee om ooit in de zorg voor zichzelf te beginnen. Al vijftien jaar werkte hij in de verpleeghuiszorg, maar steeds vaker liep hij daar tegen regelgeving aan. “Natuurlijk moet je de regels vanuit de overheid naleven, maar grote zorgorganisaties bedenken ook heel wat eigen regels”, aldus Van Amersfoort. “En die zijn niet altijd in het belang van de bewoner.”

Gezin
Via een oud-collega die wist van zijn wens om voor zichzelf te beginnen, kwam de 33-jarige Apeldoorner in contact met Huize Sonnevanck. Bij zijn eerste bezoek in Hengelo was er direct een klik. Sinds november vorig jaar is hij hier nu aan de slag. En dat bevalt erg goed. “We werken hier met een heel warm team van zo’n vijftien mensen, die zich stuk voor stuk met hart en ziel inzetten”, zegt Van Amersfoort. “En we hebben hier met z’n allen een duidelijke visie: het gaat om de bewoner. We willen zorg op maat bieden, met volop aandacht voor de mensen.”

Voor iedere bewoner is er een persoonlijk zorgplan, dat in samenspraak met de bewoner zelf en de direct betrokkenen wordt opgesteld. Er wonen hier mensen met een vorm van dementie, maar ook mensen met een lichamelijke hulpvraag. Elke dag wordt er een verse maaltijd bereid. Bewoners kunnen ervoor kiezen om in de gezamenlijke keuken te eten, maar de maaltijden kunnen ook in hun eigen woonruimte geserveerd worden. “Doordat het zo kleinschalig is, kunnen we ook echt die zorg op maat bieden”, zegt Van Amersfoort. “Het is alsof we hier een groot gezin draaiende houden.”

Dat laatste is hier altijd zo geweest. Kinderen Rob (55), Doriene (54) en Marc (51) Veenhuis wisten in hun jeugd niet anders dan dat er ouderen bij hen in huis woonden. De ouderen waarvoor hun moeder Mary en haar team zorgden, waren deel van het gezin, aten mee, speelden spelletjes mee en haalden de kinderen vaak zelfs van school. “In die tijd was het nog zo dat je met 65 jaar in een bejaardenhuis ging wonen, die mensen waren vaak nog heel gezond en goed te been”, vertelt Doriene Veenhuis. “Op school snapten ze er niks van. Dan haalde de één ons op, dan de ander, hoe konden wij zoveel opa’s en oma’s hebben?”

Oude dag
Mary Woltering werkte tot enkele jaren voor haar overlijden nog volop mee in het huis. “Wij zeiden vaak: ‘Ma, ga toch eens van je oude dag genieten’”, vertelt zoon Rob Veenhuis. “Maar dat was tegen dovenmansoren gezegd.” Dochter Doriene voegt toe: “Als ze dan zogenaamd eens een vrije middag had, dan nam ze een heel stel ouderen mee in de auto en gingen ze samen een stuk rijden. Dat was dan haar genieten.”

Het laatste jaar werd hun moeder Mary liefdevol verzorgd door haar eigen team in haar eigen Huize Sonnevanck. “Dat vond ze mooi, ze is hier begonnen en ze is hier geëindigd, de cirkel was rond”, vertelt haar dochter. “Ze is gestorven in het harnas. Haar leven lang heeft ze zich ingezet voor de mensen hier, ze deed niets liever. Ik heb op het sterfbed nog aan haar gevraagd: heb je ergens spijt van? Ze zei: ‘Nee, als ik het over mocht doen, zou ik het precies hetzelfde doen.’”

De kinderen van Mary Woltering zijn zeer verheugd over het feit dat in de persoon van Van Amersfoort nu een nieuwe eigenaar voor Huize Sonnevanck is gevonden. “Wij zijn heel blij dat het blijft bestaan, dat het levenswerk van onze moeder wordt voortgezet”, zegt zoon Rob Veenhuis. Veel zal er hier in eerste instantie niet veranderen. Van Amersfoort wil de zorgvilla verder professionaliseren, maar vooral ook veel op de vertrouwde voet voortzetten. “Wat hier nu staat, is al prachtig”, stelt hij. “Het is een super warm team, het is een mooi huis en een mooiere geschiedenis is bijna niet denkbaar.”