Kom-Es-An

Treurig nieuws. Kom-Es-An is niet meer. Nouja, de camping in het buitengebied van Hengelo is er nog wel, maar de naam is verdwenen. Het heet hier tegenwoordig ‘vakantiepark Bronckhorst’. Nieuwe eigenaar, frisse wind, nieuwe naam. Ergens begrijp ik het. Wie iets overneemt, wil vernieuwen. En in een tijd waarin online vindbaarheid een hoofdrol speelt, is ‘vakantiepark Bronckhorst’ een heel stuk handiger, want dat typt iemand nou eenmaal sneller in dan ‘Kom-Es-An’. Toch stemt het me ietwat verdrietig.

Kom-Es-An was een begrip. Als kind kende ik Kom-Es-An al, voordat ik wist waar deze camping überhaupt te vinden was. Het was ‘de camping van Hengelo’, die ergens in de bossen richting Ruurlo moest liggen. Ik kwam er nooit en ik had er ook niks te zoeken, want voor vakantie zoek je het niet in je eigen dorp, maar Kom-Es-An was van ons. De standaardgrap als een dorpsgenoot aangaf voor vakantie niet te ver van huis te gaan: ‘Oh, gaan jullie naar Kom-Es-An?’

Later, toen ik in de supermarkt werkte, wees ik velen die hier vakantie kwamen vieren de weg naar Kom-Es-An. Het heeft nog eens jaren geduurd voordat ik de naam van deze camping voor het eerst in geschreven vorm zag staan en vervolgens ontleedde: Kom-Es-An. Kom eens aan. Breng eens een bezoekje. Zoveel Achterhoekse gemoedelijkheid en gastvrijheid verpakt in een naam voor een camping, ik vond het een weergaloze vondst. 

Pas enkele jaren geleden kwam ik zelf voor het eerst op deze camping om er werkmatig een verhaal op te halen. Ik ontdekte dat het er geweldig kamperen is. Een prachtig aangeharkte camping, die in niets leek op het wat ruige kampeerterrein dat zich vanaf mijn kinderjaren in mijn hoofd had gevormd. In dat door de totale onbekendheid zelfgevormde beeld was het toch vooral zoeken naar tenten tussen bomen, was het een vrij primitief gebeuren. 

Een toiletgebouw en een receptie had ik er nooit bij bedacht. Een zwembad al helemaal niet. En het ruimtelijke kampeerveld met speeltuin voor de kinderen deed me eveneens met de ogen knipperen. Een moderne camping, waar mensen vanuit heel het land naartoe komen. Een camping om als dorp trots op te zijn. Dat zijn we natuurlijk ook. We maken er in Hengelo weleens een grap over, maar Kom-Es-An is net als motorgeluid. Het is deel van wie wij zijn. 

Het vakantiepark - het is hier anno 2023 veel meer dan een camping - blijft zich ontwikkelen. Dat juich ik uiteraard toe. Ik hoop ook van harte dat de naam ‘vakantiepark Bronckhorst’ nog meer vakantievierders deze kant op trekt. Zelf houd ik het bij de naam die al decennialang in mijn hoofd gebeiteld staat. Al komt er ooit iemand op het idee om dit park ‘Welgelegen’, ‘Rustenburg’ of ‘De Losgeslagen Waterlelie’ te noemen, Kom-Es-An blijft voor mij Kom-Es-An.