Het hek van ’t Hofke gaat voorgoed dicht

Minicamping krijgt een nieuwe bestemming: flora en fauna

Door Alice Rouwhorst

OLBURGEN - Een kwart eeuw lang hebben Janny Kuiper en Tonny van Deudekom vele kampeerders gastvrij ontvangen. Van begin april tot begin oktober stond hun minicamping ’t Hofke voor hen open. Vrijdag 15 september komt aan deze periode een einde. Om twaalf uur gaat de knip op het hek, zoals ze het zelf zeggen. Dan sluiten ze voorgoed hun terrein af voor vakantievierende rustzoekers.

Gemoedelijk zitten ze buiten naast elkaar bij hun huis en vertellen ze over hun droom die ze waarmaakten op een fantastische plek aan de dijk. Omgeven door walnotenbomen, veel groen, bloemen en kunstvoorwerpen. Een aantal beelden heeft Kuiper zelf gemaakt van steen en hout, anderen zijn van kunstenaars uit de omgeving. Af en toe worden we onderbroken door de telefoon. “Nee, sorry”, zegt Van Deudekom, “We zitten vol.” Of door een auto met caravan die op de bonnefooi het terrein op komt rijden, het bordje ‘Vol’ aan het begin van de oprit negerend. Hij waagt een gokje maar kan weer omkeren, want de minicamping met vijftien plaatsen voor campers en caravans tot zeven meter zit de laatste twee (zonnige en warme) weken van zijn bestaan echt vol. Er is alleen nog plek voor een paar tenten.

Schot in de roos
Eind ’98 betrokken Kuiper en Van Deudekom het huis aan de Capellegoedweg 4a. “We hadden veel geluk, want we hebben het gekocht op inschrijving. Dan is het maar afwachten of je de eigenaar wordt. We wisten toen al wel dat we hier een camping mochten realiseren”, legt Deudekom uit. Het jaar daarop was er al volop bedrijvigheid op de groene wei. “Eerst natuurlijk nog niet zo groot, maar het liep al vrij gauw goed. Het was een schot in de roos. Fietsers die hier langs waren gekomen mochten we een jaar later verwelkomen op de camping. Sommigen kwamen zelfs elk jaar terug. We hebben heel veel gasten ontvangen via mond-tot-mondreclame”, vervolgt Kuiper. `Maar ook via verschillende kampeergidsen en internet.”

Iedere morgen verse broodjes
Van Deudekom: “Onze gasten zijn rustzoekers en natuurliefhebbers. De camping is eenvoudig en overzichtelijk. Alles wat je nodig hebt om te kunnen kamperen is er. Broodjes en croissantjes moeten worden besteld, want een bakker zit hier niet om de hoek. Ik bak ze zelf af en elke morgen zijn er dus verse broodjes. Dat wordt erg gewaardeerd door de gasten. Het enige wat er niet is, is een wasmachine. Wel een centrifuge, zodat de gedane handwas eerder droog is. Heel af en toe gebeurt het dat gasten bij ons de was mogen doen, bijvoorbeeld als het om gezinnen gaat met kleine kinderen en het weer heel slecht is.”

Grote gunfactor
Kuiper (73) werkte in het basisonderwijs en kon eind 2005 met vervroegd pensioen. De inkomsten van de camping waren een welkome aanvulling op haar prepensioen. Van Deudekom (67) nam al op een eerder moment afscheid van haar baan in de re-integratiezorg. Ze werkte als coach nog wel door. Nu ook zij de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, is het een mooi moment om te stoppen met de camping. Veel van hun vaste gasten betreuren het dat ze niet meer naar hun favoriete vakantieadresje kunnen gaan. Maar ze begrijpen de keus volkomen en geven de campingeigenaren groot gelijk dat ze nu samen gaan genieten. De gunfactor is groot.

Paradijsvogels
In de vijfentwintig jaar hebben Janny Kuiper en Tonny van Deudekom heel wat gasten laten meegenieten van hun paradijsje. Onder hen waren echte paradijsvogels. Zoals David uit Schotland. “Deze bijzondere man kwam elk jaar. Hij mediteerde veel en als hij door het labyrint liep sloeg hij bij elke stap die hij zette op een grote trommel. Hij liet ook altijd iets achter als hij wegging. Een boeddhabeeldje, een steentje met opschrift. Na Covid hebben we hem niet meer mogen verwelkomen. We zijn erg benieuwd wat er met hem gebeurd is“, zegt Van Deudekom lichtelijk bezorgd. Naast bijzondere gasten kwamen er ook bijzondere onderkomens het terrein op. “De mooiste pipowagens, verbouwde brandweerauto’s of ambulances hebben we hier gehad. Onlangs nog een zelfgebouwde fietscamper met zonnepanelen erop. Heel inventief gemaakt.”

Andere gasten
De vloer van de yurt, die ze een tijd verhuurden, is inmiddels deels omgetoverd tot insectenhotel, zodat op het terrein van de minicamping nu ook heel andere gasten een onderkomen vinden. Want dat is de bedoeling. Een eldorado creëren voor dieren. “Ik heb al heel veel gelezen over hoe we de biodiversiteit kunnen vergroten en ben her en der al begonnen met het planten,” zegt Kuiper enthousiast. Al lopend over het nu al groene terrein wijzen de dames aan waar het vogelbosje moet komen, waar één- en twee jarigen worden ingezaaid en fruitbomen bij geplant gaan worden. Of waar juist gesnoeid gaat worden om vanuit meer plekken zicht te hebben op de te creëren bloemenweide.

Groendag
Twee weken voor de start van een nieuw kampeerseizoen vond er elk jaar een klussendag plaats. Een vaste groep, waarbij ook vaste gasten, hielp dan met klussen, schoonmaken en opruimen, zodat alles er weer spic en span bij lag. Kuiper en Van Deudekom verzorgden de inwendige mens. “Deze dag willen we behouden, maar toveren we om tot ‘groendag´. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als deze groep mensen blijft komen”, aldus Kuiper.

Afsluitend weekend
Voordat het zover is sluiten de campingbeheerders met zo’n vijftig genodigden, onder wie de helpers en een paar vaste gasten, vijfentwintig jaar minicamping ’t Hofke af met een feest en kennisquiz. Na dat weekend wordt het stil. Wat doet dat met ze? “Ik huil niet zo snel, maar voel het wel nu je het zo vraagt”, zegt Kuiper met haar handen op haar hart. “Ik zal best wel een traantje weg moeten pinken. Dat is dan maar zo. De campingbordjes langs de weg weghalen is al een ding. Ik weet nu al zeker dat ik het fijn vind dat er dan mensen zijn. Zondag ontbijten we nog met z’n allen...”, verzucht Van Deudekom in het niets starend en vervolgt: “Ik denk dat er maandag de achttiende niet veel uit onze handen zal komen! Dan hebben we veel om te verwerken.”
Maar ze zullen niet lang treuren, want diezelfde week draaien ze de rollen om. Dan rijden deze energieke vrouwen zelf met een gehuurde camper een terrein op om een paar dagen van hun welverdiende rust te genieten. “En daarna gaan we aan onze nieuwe plannen werken! We hebben er zin in”, zegt Kuiper.