In Memoriam: Jan Dinkelman, gedreven organisator op vele vlakken

HENGELO – Organiseren, dingen regelen, Jan Dinkelman deed het met veel plezier. Hij zette zich met name als penningmeester en secretaris jarenlang in voor meerdere verenigingen, in en rondom zijn woonplaats Hengelo. In 1972 kwam hij vanuit het Gelderse Laren samen met zijn vrouw Alie deze kant op. Hij ging hier werken bij de Rabobank en bleef vervolgens zijn leven lang in het dorp wonen. Op vrijdag 20 oktober overleed de Hengeloër in het ziekenhuis in Doetinchem, vier dagen na zijn 80ste verjaardag.

Door Luuk Stam

Jan Dinkelman was Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Hij zette zich net als zijn vrouw Alie graag in op maatschappelijk vlak. Bij het wonen in een dorp hoorde in de optiek van Jan een plaatselijke bestuursfunctie. Het was zijn schoonvader Gerrit Lenselink die hem daarom al kort na de verhuizing naar Hengelo begin jaren zeventig voordroeg bij de Marktvereniging. In 1974 trad Jan toe tot het bestuur van deze vereniging, die zich in die jaren nog volop bezighield met de organisatie van de vele paardenmarkten en -keuringen in het dorp. 

Overdag werkte Jan voor de Rabobank, zijn bestuurlijk werk deed hij veelal in de avond. Eerst als secretaris, later kwam daar ook de functie van penningmeester bij. Nadat er in 2004 een einde kwam aan het werk van Jan bij de bank, ging er een nog groter deel van zijn vrije tijd op aan met name de Marktvereniging. Zo speelde hij een grote rol in het proces waarbij die vereniging in 2009 de organisatie van de weekmarkten in Hengelo en Zelhem overnam van de gemeente Bronckhorst. Jan werd zelf ook marktmeester.

Was er een vrijwilligersdag, dan zorgde Jan ervoor dat daar ook een gezellig etentje bij kwam, met vaak bijzondere aandacht voor het toetje, hij was een liefhebber. Daarbij was hij altijd goedgehumeurd. En als bestuurder? Vraag voormalig medebestuursleden en er klinken termen als zeer accuraat, uiterst betrouwbaar, maar ook flexibel. Pas in 2018 nam Jan na 44 jaar afscheid als bestuurslid van de Marktvereniging. Een grote kluif, noemde hij het zelf, maar hij had het nooit met tegenzin gedaan. Sterker nog: hij vond het mooi om te doen. Op de achtergrond bleef hij nog lang actief, zo regelde hij tot vorig jaar nog de verloting.

Tot op het allerlaatst deed hij eveneens de ledenadministratie voor de Hengelose Auto- en Motorvereniging (Hamove), waarvan hij erelid was. Meldde een nieuw lid zich aan, dan kwam dat bericht bij Jan binnen. Eerder vervulde hij dertig jaar lang de rol van penningmeester binnen de Hamove. Dankbaar zijn ze er voor de vele kennis en de geweldige inzet die Jan in de vereniging stopte, hij was een groot motorsportliefhebber. Daarnaast deed hij de ledenadministratie voor de Hengelose gymnastiekvereniging Achilles, samen met zijn vrouw Alie, zij was bestuurslid bij Achilles. “Doordat je het allebei doet, begrijp je van elkaar dat je er veel mee bezig bent”, zei Jan daar ooit over. 

Met name het laatste jaar begon zijn gezondheid hem steeds meer parten te spelen, maar Jan bleef positief. De receptie ter ere van het 125-jarig jubileum van de Marktvereniging, die gepland stond op de laatste zaterdag van oktober, daar had hij bij willen zijn. En de dag ervoor, een uitje van de Hamove met de bus naar de Grolsch-fabriek in Enschede? Dat was misschien wat te veel gevraagd, maar Jan zou toch zeker zijn best doen om de borrel na afloop in de Varsselse molen mee te kunnen maken.

Hij hield wel van een feestje, zoals hij ook hield van muziek. Zo kreeg Jan vanwege zijn 25-jarig jubileum bij de Rabobank in 1989 een platenspeler met daarbij een bon, om een plaat van zijn geliefde band Status Quo te kunnen kopen. Hij bezocht geregeld concerten van de Britse Rockband met hits als In The Army Now en Whatever You Want. Als er op een feest van bijvoorbeeld de Hamove niet geheel toevallig een nummer van zijn favoriete band klonk, dan pakte Jan zijn luchtgitaar erbij. Dan was hij helemaal in zijn element.

Nadat hij zijn verenigingswerk op een wat lager pitje had gezet, was er de laatste jaren meer tijd voor andere dingen. Zo wilde Jan graag ook eens lekker de fiets kunnen pakken om een rondje te maken. Meer tijd kwam er tevens voor een andere bijzondere hobby: het bekijken van verkeersknooppunten in aanbouw, van het station in Arnhem tot de vernieuwing van de sluis bij Eefde. Als er ergens een grote brug werd aangelegd, stapte Jan in de auto om dat te aanschouwen.

Bovenal was hij familieman, vader van twee kinderen, opa van vier kleinkinderen. Hij genoot ervan om in kleine kring zijn 80ste verjaardag te kunnen vieren, het bleek zijn laatste. ‘Jouw warme arm om ons heen zullen we missen’, schreef de familie in de rouwadvertentie. ‘Verdrietig, maar ook vervuld van trots en mooie herinneringen.’ Die zijn er op veel plekken. Of ze er nou gymlessen, markten of motorevenementen organiseren, overal zullen ze nog vaak terugdenken aan Jan Dinkelman, de man die voor hun vereniging van grote waarde was.