Bruidspaar Hoefsloot geniet van de rust

HENGELO – Ze vieren eigenlijk de trouwdag op 24 maart niet, vertellen mijnheer Hoefsloot en mevrouw Hoefsloot-Vorst lachend. Maar nu burgemeester Marianne Besselink het bruidspaar toch kwam feliciteren voor hun zestigjarig huwelijksfeest, maakten ze er met de kinderen wel een feestje van. Er was koffie, thee en taart, een orchidee van de gemeente en felicitatiepost van de commissaris van de koning en van de Koning zelf.

Door Liesbeth Spaansen

De serre is een geliefd plekje in het boerderijtje waar het echtpaar al woont sinds 1973. "We hebben het laten verbouwen 45 jaar geleden," vertelt mevrouw Hoefsloot. "De binnenhuisarchitect had een goed voorstel voor het schuurtje, maar omdat ik wel droog over wilde komen, ontstond er een serre. Sinds we er luchtverwarming hebben, zitten we hier veel. We genieten elke dag van het uitzicht."

Angelique Vorst is geboren op Curaçao, haar vader werkte bij Shell. Ze woonde daarna in Amerika en Equador. "Ik was vijftien jaar toen ik naar Nederland kwam om naar school te gaan. Ik woonde bij mijn oma in Arnhem," vertelt ze. "Ik wilde stewardess worden, maar was te jong voor de opleiding. Ik kon wel in de verpleging. Ik was als beste geslaagd voor de MMS, dus ik mocht naar het Westeinde ziekenhuis in Den Haag. Verpleegster worden was bijzonder, en ik heb er nooit spijt van gehad."

Jan Hoefsloot komt uit Arnhem en zat op dezelfde school als Angelique. "Maar toen had ik geen aandacht voor meisjes, ik was verkenner," lacht hij er nu om. Hij ging naar Delft en studeerde werktuigbouwkunde. Toen hij bij de AKU fabriek in Arnhem werkte, at hij een paar keer per week bij een familie, waar Angelique aan tafel bediende. "Toen we hutspot aten, mijn lievelingseten, schepte zij mijn bord heel vol. Dat maakte indruk. Voor een feest vroeg ik haar via haar oma mee. Dat was erg gezellig."

Ze trouwden op 24 maart 1959 voor de wet. "Dat was nodig om woonruimte en kostwinnersvergoeding te krijgen, ik zat toen in militaire dienst," vertelt Jan. "We trouwden op 18 juni voor de kerk, dat is voor ons de eigenlijke trouwdatum." De trouwring van Angelique heeft drie diamantjes. "Die hebben elk hun eigen betekenis: als je iets belooft dan moet je het nakomen, als je iets doet moet je het volhouden en heb elkaar lief."
Doordat Jan Hoefsloot een aantal keren van werkplek veranderde, verhuisde het echtpaar verscheidene keren. "Mijn eerste baan was in Den Haag, toen ik in militaire dienst zat, en we huurden kamers met een eigen stilletje. Later betrokken we een gekochte doorzonwoning in Tilburg."

Na zeven jaar verhuisden ze naar Meerssen in Limburg en de werkkring werd Vredestein in Maastricht. De overplaatsing naar Vredestein in Doetinchem bracht ze in Hengelo Gld. "Ik vond het niet leuk om te verhuizen, maar nu willen we niet meer weg. We hebben buurt gemaakt en zijn goed in de buurt opgenomen."

Toch zou het gezin wéér moeten verhuizen, want Jan ging werken bij Eurometaal in Zaandam. "De kinderen wilden niet mee, die gingen net naar het middelbaar. Toen kocht ik een flatje in Zaandijk om door de week te wonen. In het weekend was ik thuis. Klaar met werk, met de kinderen bezig, de schapen verzorgen of druk met een klus aan het huis. Dat moet als je kleine huisbaas bent."

Er lopen minder schapen dan voorheen bij het boerderijtje van Jan en Angelique en in de voortuin staan exemplaren van een Leersumse kunstenaar te pronken, cadeau gekregen bij het vijftigjarig huwelijksfeest. In zijn speech zei Jan Hoefsloot toen: "De ring kon wel eens knellen, maar is toch altijd om gebleven," en nu viert hij met zijn vrouw het zestigjarig trouwjubileum, met de kinderen en de dertien kleinkinderen. Burgemeester Marianne Besselink wenste ze voor 18 juni een fijne dag.