Marco is 30 jaar golfleraar op ’t Zelle: ‘Dit spelletje werkt verslavend’

Marco de Bake maakte groei van Hengelose golfclub van dichtbij mee

Door Luuk Stam

HENGELO – Nog geen twintig leden had de in 1992 opgerichte golfclub ’t Zelle toen Marco de Bake (55) hier in 1993 naartoe kwam. Inmiddels zijn er hier bijna duizend mensen lid van de club met rondom de Hengelose buurtschap Varssel een 18-holes baan en een kleinere 9-holes baan. Alle faciliteiten zijn aanwezig: van een modern clubhuis en een golfshop tot een grote werkplaats en opslagruimte voor de maaimachines, inclusief eigen greenkeepers, die hier dagelijks op de baan aan het werk zijn.

Veel is er door de jaren heen veranderd, maar De Bake – woonachtig in Hoog-Keppel – loopt hier nog altijd rond. “Het is mooi om deel uit te maken van dat hele ontwikkelingsproces”, zegt de golfleraar, die op ’t Zelle nu al dertig jaar mensen de kunst van de swing, de chip, de pitch en de put bijbrengt. “Mensen vragen mij vaak of ik het niet een keer zat ben. Dan zeg ik: nee, want die ontwikkeling zet hier nog steeds door. En het werken met mensen, proberen om eraan bij te dragen dat zij beter kunnen gaan golfen, dat blijft gewoon mooi om te doen.”

Golf teaching pro
Groepslessen, individuele lessen, damesdagen, herendagen, jeugdlessen, clinics: De Bake doet het hier allemaal. Net als zijn collega-golf teaching pro – zo heet de functie officieel – is hij hier vijf dagen in de week actief. “Met z’n tweeën is het te behappen”, zegt de man, die werd geboren in Den Haag en opgroeide in Zoetermeer. “Lange tijd heb ik zes dagen in de week gewerkt omdat het zo enorm druk was, maar dat was – zeker nadat ik kinderen kreeg – niet meer vol te houden. Ik heb twee jongens, de één golft, de ander absoluut niet.”

Zelf kwam De Bake in zijn tijd als CIOS-student in aanraking met de golfsport, een sport die destijds net in opkomst was. “Ik had tennis als hoofdvak en golf als bijkeuzevak”, vertelt de voormalig westerling, die op een golfbaan nabij Bloemendaal zelf zijn eerste ballen sloeg. “Dan sla je er de eerste twee keer finaal overheen”, blikt hij terug. “En denk je: potverdorie, wat krijgen we nou dan? Dan word je al wat getriggerd. Maar op het moment dat je zo’n bal goed raakt, dan vliegt ’ie en dan denk je: wow, dit wil ik nog een keer.”

Opleiding
Na het CIOS begint De Bake aanvankelijk als tennisdocent, maar al snel kiest hij ervoor om toch de opleiding tot golfleraar te volgen. Dat doet hij in het Duitse Ahaus, waar hij ook ruim twee jaar werkt. Na nog eens ruim twee jaar op golfbaan Anderstein bij Maarsbergen komt hij naar Hengelo. “Er was hier nog niks”, blikt hij terug op dat allereerste begin. “Een paar matjes en een ballenmachine, dat was het. Naast mijn werk hier ging ik het land door om clinics te geven op andere banen, want hier was het nog niet genoeg om je brood mee te verdienen.”

Met de professionalisering van de Hengelose golfclub veranderde dat snel. Nu heeft De Bake – die hier lange tijd samen met zijn vrouw ook de golfshop runde – z’n handen vol aan de lessen die hij geeft. De reacties zijn vaak zeer enthousiast. Van de mensen die hier een starterscursus van zes of tien lessen boeken, bindt ruim driekwart zich vervolgens aan deze club om door te gaan met de sport. “Veel mensen die ermee in aanraking komen, raken eraan verslaafd”, stelt de golfleraar.

Hoe dat kan? “Golf is een technische sport, maar tegelijkertijd al heel een succesverhaal omdat mensen al heel snel een bal raken, dan gaan ze het leuk vinden”, klinkt het. “Je hoort vaak mensen zeggen dat ze nog nooit een balsport goed hebben kunnen doen, maar bij golf ligt de bal stil. Het heeft niks te maken met balgevoel. En jij bent de enige die verantwoordelijk is voor jouw prestaties. Het kan met inslaan heel goed gaan. Dan ga je de baan in: lukt het niet. Dan denk je: dit moet ik beter kunnen, ik ga morgen weer. Die confrontatie met jezelf, dat is wat dit spelletje doet. In die zin is het heel verslavend.”

Imago
Blijft over de vraag: hoe toegankelijk is het golf? Het imago van ‘rijkeluisport’, is dat terecht? De Bake: “De grootste critici zeggen: ‘Het is allemaal een hete aardappel in de keel en een ruitbroek aan.’ Maar dat is niet het verhaal. Ga het eens doen. Ga het eens ervaren. Dan merken mensen vaak dat er veel meer inzit dan dat ze gedacht hadden. Ik zal nooit zeggen dat het een goedkope sport is. Als je kijkt naar alle faciliteiten hier, naar de banen, die vragen onderhoud, dat kost natuurlijk wel wat. Maar iemand die hier nieuw komt, krijgt altijd eerst een club van ons. We verplichten nooit tot de aanschaf. Wij proberen mensen warm te krijgen voor de sport. En dan moet iemand zelf zeggen: ik wil ermee doorgaan of niet.”

Bij De Bake is de passie voor het spelletje na al die jaren onverminderd. Net zoals hij nog steeds geniet van het lesgeven. “Het zijn altijd mensen die het leuk vinden om te komen omdat ze beter willen worden”, vertelt hij. “Je bouwt ook een band met ze op. Daarbij ben ik trots op wat er hier nu staat, op wat we in al die jaren hebben opgebouwd. Er is een stukje chemie tussen mij, de club en de mensen hier. En als je het zo naar je zin hebt en bezig bent, dan voelt het ook niet als een lange tijd. Voordat je het weet, ben je dan dertig jaar verder.”