Marattenband neemt afscheid op een mooie pinksterdag

HENGELO - Op tweede pinksterdag 21 mei was er een afscheidsoptreden van de Marattenband van de UVV uit Hengelo. Ondanks het stralende weer was de zaal van ontmoetingscentrum Ons Huis in Hengelo tot de laatste plaats bezet met mensen die de Marattenband een warm hart toedragen. Na twintig mooie jaren heeft de Marattenband de beslissing genomen om een punt achter hun carrière te zetten.

Wat een mooie jaren samen, met 360 optredens in de regio, in verzorgingshuizen, voor verenigingen, voor buurtfeesten, familiefeesten, voor een reünie van oud- Indiëgangers, op de Henry Dunant van het Rode Kruis, de Marattenband was een graag geziene gast.

Mooie herinneringen werden opgehaald omlijst met muziek uit het repertoire van de afgelopen twintig jaar: Dixielandmuziek, het Salonorkest, met de boerenpet op een liedje over 'Haneman', het Poëziealbum en een ode aan de Boer. Tijdens de klanken van Egerländer muziek stond een ander hoedje op en er werd met weemoed teruggekeken met 'Schön ist die Jugendzeit'. Voor de pauze nog eens samen inhaken met 'Hou je vast aan mij'.

Na de pauze kwam Tante Lien op en vertolkte een lied over het verlangen naar Indië en Nasi Goreng. Enkele gedichten zorgden voor een moment van rust. Dan weer echte Hollandse meezingers over rode rozen, en een hilarisch tafereel met Annie die een tasje vast moest houden. Wat een fantastische stemming. De hele zaal roeide mee met Nelis en Neeltje, die in de woonboot problemen kregen. Het cowboyhoedje bracht de 'Lemon Tree' en 'Take me Home Country Roads'. Liedjes over de zon, 'Sierra Madre', volgden en hierbij gingen de armen in de lucht. Een lied over geluk en over vrienden die je bijstaan als het nodig is. Met het lied 'Jaren komen, jaren gaan, maar de liefde voor muziek blijft bestaan' werd afgesloten. Iets wat zeker voor de Marattenband van toepassing is.
Tijdens het optreden werden dia's vertoond van de afgelopen twintig jaren, met de mooie kostuums die de band droeg. Na een dankwoord werd de middag afgesloten met het lied 'Bis Bald Auf Wiederseh'n', en met weemoed namen de bandleden en het publiek afscheid van elkaar.