De entree van het bruidspaar in de ’trouwzaal’. Foto: Leo van Dam
Boerenbruiloft luidt het Bekvelds feest kluchtig in
CultuurBEKVELD - Terwijl de ene crisis de andere overlapt, besloot de Toneelgroep Bekveld de somberheid daarover weg te wuiven met een lichtvoetig evenement dat doordrenkt bleek te zijn met speelse zelfspot en vermakelijke ironie. Er werd een boerenbruiloft à la vroeg vorige eeuw gearrangeerd, die zich afspeelde met een reeks kwinkslagen, bloopers en een aaneenschakeling van familiair en verbaal gekissebis dat zo nu en dan in rumoer gesmoord werd.
Door Leo van Dam
Voor de niet-Achterhoeker was ondertiteling misschien gewenst, maar ook zonder viel er nog heel veel te lachen voor de aanwezigen van de huwelijksplechtigheid. Die verschenen zelf ook ten tonele onder de strenge boertige dresscode, waaraan velen zich ondanks de hitte dapper hielden. Want hoe arm men vroeger ook was, de kleding bestond om redenen van zedigheid uit heel veel meer textiel dan de korte denimshorts en T-shirts waarin men zich heden ten dage hult.
Omdat het de bedoeling was de boerenbruiloft zo authentiek mogelijk te arrangeren, ontbraken ook de aan kanten zakdoekjes snikkende dames niet en was er zelfs in een flesje eau de cologne voorzien om het flauwvallen te voorkomen.
Met een blinkende oldtimer werd het prille bruidspaar met de welluidende namen Johannes Bertus Gradus Johan Diekman en Everdiena Wilhelmina Grada van ’t Booltink naar het feestterrein vervoerd om door opgetogen Bekvelders verwelkomd en toegejuicht te worden.
De huwelijksvoltrekking ging niet van een leien of rieten dakje en er ontstond tussen de families een vermakelijke schermutseling die nog een vervolg kreeg na de vraag of er iemand was die bezwaar tegen het huwelijk had. Een afgunstige jongedame trachtte schreiend het huwelijk tevergeefs te verhinderen om de plaats van de bruid in te kunnen nemen. Maar Johannes Bertus Gradus Johan Diekman was niet meer tot andere gedachten te brengen dus voldeed de huwelijksambtenaar aan zijn plicht het huwelijk te voltrekken. Daarna ontspon zich weldra een echt boerenbruiloftsfeest die door de band De Sleppers naar de kleine uurtjes geloodst werd.
Samenvattend, het werd een knappe klucht waarin zowel de toneelspelers als de toeschouwers zich in een ander tijdsbeeld mochten wanen. Even verlost van de sombere bespiegelingen van deze tijd, gaf de boerenbruiloft precies dat wat de mens nodig heeft om even op adem te komen, om vervolgens wegens een bulderlach weer naar adem te snakken.
Over de vraag of het prille bruidspaar na alle feestelijkheden, polonaises en gerstenat veilig en wel de bedstee bereikt heeft om het huwelijk te consummeren (inderdaad met twee keer m) zal men het hoofd maar niet breken, maar leuk was het wel.
