De week zonder Afval
Op een zonnige lentemorgen, terwijl ik mijn dagelijkse rondje Hengelo liep, kwam ik ze tegen! Dames met blauwwitte zakken van een grote supermarktketen en een afvalknijper. Ze namen even pauze op het bankje dat ik ook graag wilde gebruiken. Dichterbij gekomen bleek ik de dames te kennen en ze nodigden me uit bij hun plaats te nemen. Samen keken we naar het prachtige coulisselandschap en genoten we van de rust en de stilte en de schoonheid van het moment. Het was van mijn kant natuurlijk een open deur, de aanwezige attributen zeiden immers genoeg, maar ik was benieuwd naar wat de vrouwen deden. “Afval rapen”, was het antwoord. “Afval dat zo maar uit zakken van wandelaars is gegleden of wordt achtergelaten door mensen die de impact op het milieu nog niet kennen.”
Ze vertelden over de wekelijkse wandelingen na hun pensionering die veranderden in wekelijkse wandelingen met een grijpstok. Van Hengelo naar de Lindense molen, naar camping Kom es an of naar Vorden. Elke week een andere route. Flesjes en blikjes brengen ze naar de blauwe supermarkt, plastic en papier verdwijnen in de container en het kleine beetje restafval gaat thuis in de grijze container. “Vervelend”, zeiden de vrouwen “als je eenmaal besmet bent met het raapvirus, dan zie je het afval overal. Dus ook tijdens de dagelijkse wandeling, pak je als het kan toch van alles op!”
Ik had de dames nooit eerder in functie gezien en vroeg mij af hoeveel mensen ongezien zorgen dat mijn ‘Mooie geliefde dorpje klein, waar ik niet ben geboren, maar wel het liefst wil zijn’ zo fris en schoon blijft? Bij deze: driemaal chapeau voor alle afvalrapers!!
Frida Meints, Hengelo Gld.