Kei
Na de oorlog was het erg moeilijk om weer een begin te krijgen. Alles was nog op de bon en bleef ook voorlopig op de bon. Er was gewoon niet wat. Ook lag er nog overal munitie en ander oorlogsmateriaal. Sommigen liepen nog op mijnen en verloren hun benen of zelfs hun leven. Verder was er ook niks. Sommige stelden glas uit de kippenhokken beschikbaar voor 'de Tente. Men kwam wel samen, maar er was niet wat voor consumptie. Sommigen stelden bowl beschikbaar zodat men toch wat had. De Tommy's zoals wij ze noemden kwamen nog geregeld naar de Tente om er een balavond te houden. Tommy-bal noemden we het. De meisjes mochten gratis naar binnen, de jongens moesten 50 cent betalen. Maar ze brachten muziek en drank mee en het was meestal beregezellig. Ook de voorbij trekkende vrachtwagens hielden wel eens stil om wat te ruilen (eieren!) voor sigaretten. Als ze stil hielden om te parkeren, bij Honners in het "dieksken" b.v. was er altijd wat te snaaien. Ze hadden van alles, niet alleen sigaretten maar ook zeep waar alle vrouwen blij mee waren. Of parachutezijde of gewoon brood. Spierwit brood hadden ze. Heel wat anders dan het ongelukkige brood dat wij tenslotte nog hadden. Aan alles hadden we gebrek, tot lucifers toe. Ik kon een keer een beetje cacao kopen waar ik mee naar huis rende. Moeder maakte er gauw chocolademelk van. En natuurlijk werd er nog een keer een sportdag georganiseerd en werd er gevoetbald.
Met de Duitsers mochten de Engelsen eigenlijk nog niet omgaan. Nee, de Engelsen sloten zelfs de grens af en in de zomer van '45 moeten de Duitsers zelfs hun bedrijf verlaten en op 500 meter van de grens verwijderd blijven. We hoorden natuurlijk nog wel eens wat. Wie er gesneuveld waren of wie er al teruggekomen was. Maar veel contact was er niet met de Duitsers. Controle aan de grens was al gauw veel strenger, ook aan de groene grens. Eerst waren er Belgische grenswachten die met een pantserwagen door de bossen en velden en baterder er soms flink op los. Vooral als ze reeën zagen.
Men was op zoek naar een blijvend aandenken aan de oorlog en tenslotte vond men nog een grote steen bij Jofman. Men groef daar toen nog veel grint, Die steen was eigenlijk nog van Dr. Bos, de NSB-burgemeester, maar die was netjes opgeborgen en wij konden de steen fijn gebruiken. Met veel geweld maar moeizaam kwam hij tenslotte bij de "Tente" terecht.
De Kottense metselaars bouwden er een mooi voetstuk onder en op een feestelijke avond werd hij onthuld en aan de zorg van de feestcommissie overgelaten. Waltsks Dora kwam met een mooi gedicht over de steen. Meester Nijveldt uit Meddo vertelde een prachtig verhaal over stenen, men lubberde wat bowl, Concordia speelde. Kortom het werd een geweldige avond. Ook de sportdag met de Engelsen was een geweldig succes. Ook werd er weer Konnginnefeest gevierd, zij het dan ook zeer sober. Koning en Vogelschieten kon wel. En lagen nog overal geweren van de Duitse Wehrmacht en munitie was er ook genoeg. Maar toch.
Ik lag alleene, zoo heel vetgaeten,
Daor argens in het Kottenssland.
Ik bun ekommen van veer weg joo,
Wiet ovver zee en ovver strand.
Gin mensche dee 't er arg in hadde,
En dach hoo ik daor toch wal kwam!
Jao ieder leet mi'j rösig liggen,
Gin eene dee't notitie nam!
A'j soms neet weet waor k 't ovver hebbe,
Wee'k bun, i'j kent mi'j misschien neet,
Ik bun ne Kei, Jao luk ne grooten,
Noo weet i'j dan waor 't ovver geet!
Ik lag daor zoo maor tusschen de buske,
Op 't veld, daor van Nijhofmansgronden,
Tut dat er mansleu gengen graven
Dee mi'j daor zoo toovallig vonden.
Doo worden ik ok wat bloot .emaket,
Ze wollen mij' noo is good bezeen!
wat hebbe wi'j an zon groot dinge,
An zonnee onbenulligen steen!
Dat dinge mot maor blieven zitten,
Zonne grooten Kei is uns te kras!
Misschien kump den dan is ne keere.
Ok nog in Kotten good van pas!
Nao völle, völle jaoren later,
Kwam den oorlog ok in eigen land,
Ok ik as kei heb t 'met-emaaket,
'k Lag nog bi'j Ni'jhofman in het zand!
Gelukkig nao vief jaor bezetting,
Kwam doo den lang verwachten vreê,
Ik heb het weer zelf- met-emaaket,
Wat of heel Kotten doo wal zêe!