Spatie
Nou, eens zien wat we hebben meegemaakt deze week. Tot nog toe geen infectie of speeksel op de kweek. Er is hier sowieso geen Etos in de buurt, dus een sneltest was niet gemakkelijk binnen handbereik geweest. Het dure ijs wel, want dat was in de bonus. Een lichtpuntje; we hebben het twee keer op. Bij Buckingham Palace legde men bloemen in overvloed en hier is het geduld een beetje op. Ik vind negenennegentig worden trouwens heel respectabel, maar ik ben dan ook niet van adel. Goed, dat terzijde.
Onze dreumes opende verwachtingsvol de gordijnen, het zomaar laagje sneeuw deed haar mond spontaan openstaan. Ik dacht vooral aan hoe ik tot krabben moest overgaan. Bij de sportschool staat sinds kort op het buitenterrein een partytent, zoveel activiteit zijn de leden welhaast niet meer gewend. Bij het opstaan voelen ze de volgende morgen ongetwijfeld dat ze leven. Mark Rutte lijkt overigens ook weer uit de dood te zijn opgestaan, dus zijn carrière zal wel niet vroegtijdig richting het hiernamaals gaan.
De rollen in het kabinet zijn nog onduidelijk maar die van de groep acht-musical zijn al wel verdeeld, met een blauwe marker stipte mijn middelste ‘Ada’ en ‘Allen’ aan en ik vroeg me rillerig af of we wel naar de uitvoering toe zullen mogen gaan. Daarna dachten we opnieuw aan het afgeprijsde ijs en kregen terstond zin, maar voor een ritje richting supermarkt ging de avondklok net te vroeg in.
Oh ja, over winkelen gesproken; we hebben geshopt bij de Action en het was een waar genot. De jongste had voor de volle twintig minuten twee doosjes rozijnen mee en ik vond het aanschaffen van allerhande snuisterijen ineens een zeer urgent idee. Bij het vooraf wachten aan de deur vroeg ik een mevrouw of ze ook helemaal het gevoel had kortstondig op vakantie te gaan en toen zijn we blij aan boord gegaan.
Daarna las ik op Facebook dat de gezondheid van een gewaardeerde collega hem een loer aan het draaien is. We delen hetzelfde plekje in deze krant, moet u weten. De kans is groot dat hij volledig zal genezen, maar toch heeft niemand zin om op zoveel broos zijn te worden gewezen. Ik wenste hem beterschap op de app en vroeg of ik hem summier even mocht noemen. Hij vond dat een eer. Ik ook.
En verder had ik deze week slechts een kriebelhoest en een dreumes met griep en heimwee, maar toch ben ik er ineens even helemaal klaar mee. Mijn spatiebalk trouwens ook dieweigertsindsvanochtenddienstendatisechtheelergonhandig. Ik snapte de aanleiding van dit euvel overigens meteen; nu rijgen niet slechts de dagen, maar ook de woorden zich aaneen.