Tekst en uutleg (2)
Bij een moeilijke tekst wil je graag uitleg. Maar waarom zo vaak en zo veel moeilijke tekst als het makkelijk anders kan?
Sommige mensen scheppen er genoegen in om met uitgebreide wollige taal zo weinig mogelijk te zeggen en denken dan diplomatiek bezig te zijn. Het tegenovergestelde daarvan is naar mijn mening de beeldspraak, als die tenminste niet te ver doorgevoerd wordt. Het is schrijnend te luisteren naar politici die hun gelijk willen halen door het eindeloos herhalen van een standpunt en steeds maar weer te hameren op hetzelfde aambeeld.
Ik kreeg afgelopen week schoon genoeg van het journaal op de T.V. en nog meer van alle talkshows waar Amerika-deskundigen hun mening gaven over de presidentsverkiezingen; het is frappant dat men zich zo opwond over wie er gaat winnen en zo weinig aandacht bestede aan hun verkiezingsprogramma, hun voornemens en hun beleids- en aandachtspunten.
De winnaar is bekend en de verliezers ook: dat zijn de doorsnee Amerikanen in de V.S. -de Verbrokkelde Staten- en met hen een groot deel van de vrije Westerse wereld; denk daarbij aan bijvoorbeeld de NAVO en de Wereldgezondheidsorganisaties en aan de hongerende of corrupte landen.
Een vicepresident met enige moederlijke gevoelens die zou wellicht wat menselijke normen en waarden kunnen inbrengen, maar zij kwam in het hele spektakelstuk niet voor; terwijl het haast aannemelijk is dat dhr. B. zo’n zware job geen vier jaar volhoudt op die leeftijd, hij mag van geluk spreken dat hij z’n zware campagne goed is doorgekomen.
Die rare kieswet en het twee partijenstelsel staan normalisering in de weg; drie á vijf partijen die een coalitie moeten vormen vanuit een partijprogram zorgen wellicht voor stabiliteit.
En alleen gezagsdragers zoals het leger en de politie (en desnoods ook de brandweer) bewapenen en verder alle wapentuig laten inleveren en verbieden; ook op T.V., films en alle andere vertoningen op sociale media. Amerika moet nu zichzelf bevrijden van zijn verderfelijke gewoontes.
G .H.
geertholterveld@gmail.com