Ik zou zo graag…

Ik zou zo graag willen weten hoe dat voelt: de hele dag een mondkapje dragen tijdens het werk. Ik ben niet astmatisch, al zit mijn neus en voorhoofdsholtes regelmatig verstopt bij een verkoudheid. Op de weekmarkt in Doetinchem liep veel publiek, alle (ver-)kooplui droegen handschoenen en reikten van afstand de pinautomaat aan, maar droegen geen mondkapje; veel te lastig als je constant je fruit en je vis en het snoepgoed luidkeels aan moet prijzen.

In de winkelende massa waren de mondkapjes redelijk vertegenwoordigd en ik vermoed dat het meestal toeristen betrof die wel weten dat de Achterhoek een gebied is waar weinig tot geen corona voorkomt. Hulde voor die mensen die ons willen beschermen voor het virus en daarmee de noodzaak om ons te bepalen bij de vraag: wel of geen mondkapje, nog even kunnen uitstellen. Rotterdam en Amsterdam en andere grote mensenmassa’s moeten er aan geloven en in geloven, als de opleving van deze crisis zal stoppen.

Dat de verscheidene geleerden uit verschillende landen hun bevindingen uit hun onderzoeken verschillend uitleggen maakt de zaak er niet eenvoudiger op.

Toch ben ik er van overtuigd dat ze allemaal proberen ons zo snel mogelijk uit deze ellende te verlossen met alle middelen die hen ten dienste staan; er wordt keihard gewerkt aan vaccin ontwikkeling en productie, enige na-ijver op dat vlak tussen landen en universiteiten is te begrijpen al ware het te wensen dat Europa meer eenheid zou vertonen, ook in het nemen van maatregelen. De vakantielanden vrezen voor hun economie als de toerist wordt geweerd en de toerist vreest voor een opgelegde quarantaine bij terugkeer in eigen land.

“Blijf dit jaar toch in eigen land“, adviseerde ik onze kinderen, maar hun vraag of ik de reeds betaalde huur van het zomerhuisje voor mijn rekening wilde nemen bleef onbeantwoord! Evenals de vraag wie er opdraait voor de kosten als er niet gewerkt kan/mag worden en dan denk ik met medeleven aan alle ontslagen die er ongetwijfeld nog zullen vallen; maar weinigen zijn geschikt voor klusjesmens m/v.

De anderhalve meter zijn we zo gemakkelijk vergeten en de handen worden rimpelig van het ontsmetten en we laten ons in slaap sussen door de buitenlucht en neigen met z’n allen naar voorbije tijden waarin we met name onze oudjes en kleinkinderen zo zalig konden knuffelen. Gelukkig kunnen we elkaar weer ontmoeten, een tweede lockdown willen we niet en daarom houden we ons aan de noodzakelijke maatregelen.

Toch zou ik zo graag van u willen weten: als u moet of mocht kiezen tussen lockdown of het dragen van een mondkapje, wat zal uw keuze dan zijn?

G. H.
Reageren? geertholterveld@gmail.com