Ik zou zo graag willen… (deel 2)
Ik zou zo graag willen dat het volop zomer wordt, zodat de zon ons kan helpen de corona te bestrijden. Sommigen beweren dat het virus gevoelig is voor het zonlicht en zouden wensen dat ook 's nachts onverminderd de zon schijnt. Zoals de regen bosbranden kan (helpen) blussen; zoals frisse lucht in de Zwitserse bergen longpatiënten helpt te overleven en verlichting geeft en psoriasis (een ergerlijke huidziekte) kan genezen door geneeskrachtige waterbronnen in Bad Rothenfelde en andere.
Ik zou zo graag willen dat de schooljeugd weer naar school kan. Niet dat ik bang ben dat ze dom zullen blijven maar meer omdat ze een stukje van hun jeugd moeten inleveren. Een jaar leerstof inhalen is geen ramp, veel schoolgangers blijven een keer zitten of nemen een sabbaticaljaar, om daarna met frisse moed - of tegenzin - hun studie af te ronden.
Maar lockdown is tegengesteld aan dartelende en sportende en flirtende jeugd die elkaar dagelijks wil ontmoeten. Ze koestert hun telefoon nog meer dan anders, zoekt zo het contact, kijkt de meest waardeloze filmpjes en speelt de griezeligste spelletjes.
Op mijn vraag of de kleinkinderen hebben gezien hoeveel ziekenverzorgers ziek worden, bleek mij dat ze de berichtgeving daarover bewust ontlopen: wat niet weet, wat niet deert.
Veel jeugd hanteert een struisvogeltactiek, waardoor onderwijzers de dupe kunnen worden en het virus hernieuwde kansen krijgt als de maatregelen versoepelen en scholen weer opengaan. Er zijn nog geen afdoende beschermende middelen gevonden die dat risico moet indammen. Onze kinderen werken ook in risicoberoepen en lopen te veel gevaar. En dat willen wij niet!
Ik zou zo graag willen feesten met mijn zus en zwager als ze hun diamanten huwelijk mogen beleven zonder gescheiden te zijn door de glazen wand in het verpleeghuis. Hij is nog kwiek en zij wordt liefdevol verzorgd en toch doet het hen en mij onmundig zeer. We moeten iets verzinnen wat hen bemoedigt en blij maakt, zodat deze bijzondere mijlpaal niet onopgemerkt voorbij gaat. Want dat willen we niet!
Ik zou ook zo graag willen weten of de cijfers, grafieken en voorspellingen van de professionals betrouwbaar genoeg zijn om daar beleid op te baseren. Ik heb er wel vertrouwen in en daardoor geloof ik in een betere toekomst, hoe of waar of wanneer dan ook. Columnisten, sommige Kamerleden en andere brood etende onheilsprofeten kunnen beter hun kritische noten op een later moment kraken. We behoren naast - en niet tegenover elkaar te staan.
Ik hoop bovenal dat alle verzorgers gezond en op de been blijven, zowel de thuiszorg als in de zorginstellingen en in de ziekenhuizen. Houd moed, moedige strijders in het leger der geneeskunde en put kracht uit elke patiënt die gezond naar huis mag.
April, 2020
G. H.
geertholterveld@gmail.com