Peter Beunk na avontuur in VS klaar voor seizoenstart in Lochem
Bakkenist in Team Van Werven
Door Willy Hermans
HENGELO - Zijspancrosser Peter Beunk heeft een bijzondere voorbereiding op het nieuwe seizoen achter de rug. Met teamgenoot Gert van Werven werd de bakkenist uitgenodigd voor promotie van de sport in de Verenigde Staten als onderdeel van de verkoop van een TM-zijspan. Het team wist de Amerikanen enthousiast te maken.
Toen Mike Smith, TM-importeur voor Noord-Amerika, vorig jaar een van de drie zijspannen van Team Van Werven kocht, stelde hij als voorwaarde dat het duo met monteur naar de overkant van de oceaan zou reizen om de daar onbekende zijspancross-sport te promoten. Al snel werd besloten om met monteur, vrouwen en kinderen te gaan en er een vijftiendaagse vakantie aan vast te knopen.
Tijdens de indrukwekkende reis door Californië werden bezoeken aan steden als Los Angeles, San Francisco en Las Vegas afgewisseld met trainingen en wedstrijden. Peter Beunk vertelt dat het gezelschap van tien man met twee campers 3200 km heeft afgelegd, met tussendoor diverse hoogtepunten zoals de Supercross in de Oakland Arena: "Dat was een prachtig spektakel. Vanuit één punt kun je alles overzien. Via contacten bij de FIM mochten we ook backstage."
Amerikanen keken zich de ogen uit
Op het beroemde circuit van Glen Helen waren twee dagen ingepland voor training waarbij het tijdschrift en website Motocross Action Magazine opnames maakte en interviews afnam. "De verslaggevers wisten niet wat ze ervan konden verwachten, maar raakten al snel enthousiast. Ze dachten dat we een hoge bult nooit met ons zijspan konden nemen, maar dat was voor ons geen probleem. Zij bleken zelf ervaren solo-rijders en hebben ook in ons zijspan gereden.
Een andere dag waren we op Cahuilla Creek in een indianenreservaat, met meerdere megagrote crossbanen. De jeugdbaan is groter dan heel Kappenbulten! Daar was een tafelberg langs een rennerskwartier. Niemand verwachtte dat wij daar in één keer overheen zouden springen. Eerst stond er een man of tien te kijken, maar na de eerste sprong kwamen er van alle kanten mensen toestromen om met een mobiel de volgende te filmen, want dat hadden ze nog nooit gezien", aldus de dertigjarige Hengeloër.
Op de Honolulu Raceway in Taft deed Team Van Werven mee aan een wedstrijd die anders verliep dan ze in Europa gewend waren. "Het bleek een soort enduro-rit door de bergen op een baan die we totaal niet kenden. Gelukkig had Mike Smith geregeld dat we vooraf op een solo-motor de baan met diverse gevaarlijke punten mochten verkennen. Met vijf zijspannen en enkele quads moesten we 45 minuten rijden. De anderen reden in een soort eco-stand en dachten met twee ronden klaar te zijn, maar wij gingen voluit zodat het vijf ronden werden. We moesten zelfs nog een keer tanken, want in ons crosstankje kan maar weinig brandstof. We wonnen de race. De andere rijders kwamen uitgeput over de streep, maar iedereen was enthousiast. Ze hadden daar nog nooit Grand Prix-rijders gezien dus ze keken zich de ogen uit. Qua promotie hebben we daar veel kunnen doen voor de sport, maar groot zal het nooit worden. Er zijn geen framebouwers en onderdelen zijn niet te krijgen. Daarna zijn we nog een paar dagen naar Malibu Beach geweest en keerden terug naar huis. Een fantastische ervaring!"
Laatste jaar voor Gert van Werven
Het vorige seizoen was er een met veel blessureleed. Gert van Werven uit Terborg brak eerst zijn enkel en voor Peter Beunk ging het in augustus in het Zwitserse Roggenburg mis. Hij brak zijn enkel op meerdere plaatsen en de voet was ontzet.
'We weten
best dat
we nooit
wereld-
kampioen
worden'
"Die is daar rechtgezet zodat ik naar huis kon, maar dat moest in het ziekenhuis in Zutphen nogmaals. Na de operatie heb ik veel pijn gehad en ik heb lang moeten revalideren, maar nu gaat het beter. De voet is nog wat stijf en hardlopen lukt nog niet, maar op de motor heb ik geen last. Ondanks alle pech zijn we vorig jaar als elfde geëindigd terwijl we 53% niet hebben uitgereden. We zijn de enigen die op TM rijden, maar deze motor was top in orde, mede dankzij de monteurs Ferdinand Boes en Henk Schuilink. We reden meestal wel in de top 10."
"Gert heeft aangegeven dat hij na dit jaar stopt met Grand Prix-wedstrijden. Ik heb gezegd ook door te willen gaan op voorwaarde dat mijn werkgever Wesley Ankersmid hier akkoord mee ging. Dat was geen probleem. Bij hem ben ik metselaar en moet ik dikwijls vrijdagen vrij vragen. Ondanks het risico van blessures verleent hij altijd alle medewerking. Dus knopen we er nog een jaar aan vast. Na de periode 2013-2015 en vorig jaar wordt dat het vijfde seizoen samen. Dat bevalt me prima; alles is goed geregeld. Naar de verre landen zoals Oekraïne en Spanje reis ik per vliegtuig. Dat is goedkoop en kost minder tijd. Aan het begin van het jaar boekt Mareen (echtgenote van Gert) de tickets en regelt alles eromheen."
Met geblindeerde taxi
rennerskwartier op
"Vorig jaar in Spanje werd ik van het vliegveld opgehaald door een chauffeur in driedelig pak met een taxi met geblindeerde ramen. Ik regelde met de beveiligers dat ik het rennerskwartier op mocht rijden. Dat trok veel bekijks. De chauffeur stopte voor de truck van Koen Hermans, hield het portier voor me open en daar stapte Peter Beunk uit, tot groot vermaak van iedereen! Dat soort humor moet kunnen. We zijn natuurlijk prestatiegericht, maar weten best dat we nooit wereldkampioen worden."
"Het moet vooral gezellig zijn en wat dat betreft zit ik bij Team Van Werven prima. Maar ook met de andere teams drink ik graag koffie. Ik kan goed met de andere Hengelose zijspancrosser Koen Hermans. Ik hoop dat hij een keer wereldkampioen wordt. Afgelopen seizoen was hij al de snelste, maar had veel pech. Zelf zie ik wel hoe het komend jaar gaat. Het belangrijkste is blessurevrij te blijven. Zondag 15 maart staat de eerste ONK-wedstrijd op het programma in Lochem. We zijn er klaar voor!"