Wieke Weerkamp gaat met pensioen. Haar taak als intern begeleider zit erop. Na de kerstvakantie krijgen kinderen die het nodig hebben extra begeleiding van juf Martine Menting, die door Wieke dit schooljaar is ingewerkt. Foto: Alice Rouwhorst
Wieke Weerkamp gaat met pensioen. Haar taak als intern begeleider zit erop. Na de kerstvakantie krijgen kinderen die het nodig hebben extra begeleiding van juf Martine Menting, die door Wieke dit schooljaar is ingewerkt. Foto: Alice Rouwhorst

'Ik kan met een gerust hart weg'

STEENDEREN – Donderdag 19 december neemt Wieke Weerkamp afscheid van basisschool De Pannevogel, haar collega's, de kinderen en ouders. Na bijna 45 jaar in het onderwijs gewerkt te hebben, houdt ze het na de kerstvakantie voor gezien. "Ik heb hier naar toegeleefd, het is goed zo."

Door Alice Rouwhorst

Haar werkzame leven in het onderwijs is ze begonnen als kleuterleidster in Oosterbeek en via St. Pancras en Julianadorp belandde ze in Steenderen. Hier ging ze in 1992 aan de slag op de nu niet meer bestaande De Akker in de combinatiegroep 3/4/5. De onderbouw ruilde ze na enige tijd in voor groep 7/8. "Ik kreeg de kans om de opleiding tot intern begeleider (IB-er) te doen. Zo kwam het dat ik, naast voor de klas, ook kinderen individueel begeleidde."

Wieke is niet

iemand die

op de klok

kijkt

Met de overgang naar de fusieschool De Pannevogel waren er voldoende leerkrachten en maar twee IB-ers. Logischerwijs vervulde ze alleen deze functie op de Pannevogel en dat was wel even wennen. Geen eigen groep, geen eigen kinderen meer. "Het contact met een klas miste ik wel, maar ik heb me hier op de Pannevogel op andere terreinen kunnen ontwikkelen en dat heeft me ook heel veel gebracht. Ook al had ik geen klas meer, ik ben elk jaar met het schoolkamp mee geweest, net als op De Akker. Al met al heb ik 24 schoolkampen gedraaid", zegt ze enthousiast.
Les geven en meer
Wieke kijkt met heel veel plezier terug op haar werkzame leven, die zich met name op De Akker heeft afgespeeld. Naast het lesgeven waar ze haar ziel en zaligheid in stopte, vond ze heel veel dingen ernaast ook heel leuk om te doen. Zo heeft ze zelf een aantal keren een toneelworkshop gegeven na lestijd. Dit resulteerde in vele keren oefenen op de vrije woensdagmiddag voor dé grote toneelvoorstelling, de uitstapjes naar Den Haag of Amsterdam met de kinderen met de trein of de eindmusical van groep 8. "We deden alles zelf, samen met de kinderen. Het oefenen, de kleding, het decor. Een drukke periode, maar ook een hele leuke. Hier helpen de ouders mee. Leuk om te zien dat dat ook heel goed gaat."
Ook het ontwikkelen van de meervoudige intelligentie methode staat haar nog duidelijk op het netvlies. "Het kostte heel veel tijd en inzet van iedereen, maar dat maakte het ook heel speciaal. En zeker als je zag dat het door de leerlingen goed opgepakt werd, dat het werkte, dat gaf een goed gevoel."

Denken in oplossingen
In al die jaren heeft ze onder andere samengewerkt met Klaas Leutscher, die net als Wieke ook de overstap van De Akker naar De Pannevogel heeft gemaakt. Hij vindt Wieke een fijne collega, betrouwbaar en niet iemand die op de klok kijkt. "En typerend voor Wieke is dat ze in oplossingen denkt. Zij ziet geen problemen, maar uitdagingen en weet veel. Het leuke is dat ouders dat ook wisten en haar naast schooladvies ook vroegen over het wel of niet dragen van een beugel door hun kind of zelfs of het wel of geen tijd was voor winterbanden! Daar hebben we smakelijk om gelachen met z'n allen", blikt Klaas terug.

Eerst even helemaal niks
Wieke denkt dat ze de reuring zal missen. "Geen één dag is hetzelfde hier. De dag loopt altijd weer anders dan dat je aan het begin van de dag bedenkt hoe die zal gaan lopen. Maar ik vind de hectiek vast straks in andere dingen. Daar maak ik me geen zorgen om."

Zo staat een tripje met haar broertje, zoals ze zelf zegt, op de agenda. Hij is kapitein op een containerschip die vaart van Antwerpen naar Rusland. "Het gaat óf in februari gebeuren, als er ijs ligt op de zeeën, óf in het voorjaar als het lichter is op zee. Ik weet het nog niet. Misschien ook wel allebei."
De eerste tijd gaat ze even helemaal niks doen. "Het moet eerst allemaal even landen, even in balans komen weer." Daarna zal deze bezige bij zich niet vervelen als mantelzorger van haar ouders, oma van drie kleinkinderen en partner van een al met pensioen zijnde echtgenoot. "We kunnen eindelijk met de camper buiten de schoolvakanties weg. Dat lijkt me ook heerlijk!" En als ze haar vak toch even mist, kan ze bij haar kleindochter terecht, bij wie ze, zoals het kind onlangs tegen haar zei, nog wel juf mag zijn.

Afscheidsreceptie
Donderdag 19 december kunnen belangstellenden Wieke de hand schudden in De Pannevogel onder genot van een hapje en een drankje. U bent van harte welkom van 18.00 tot 19.30 uur.