Ezel

9 december 2019, 14:48

Enige jaren geleden reden er hier in de buurt zeer rijke mensen rond in zeer kostbare auto's. Ze stuurden niet zelf, ze zaten achterin, de auto was hun eigendom, de chauffeur was in loondienst. Ik reed op mijn fiets, de wegen waren van zand en vertoonden op heel wat plekken tal van gaten. De rijke mannen waren soms duidelijk herkenbaar als oliebaronnen uit woestijnstaten waar je als fatsoenlijke Nederlander beter niet op bezoek kon gaan. Het ging allemaal om een grote paardenfokkerij die in financiële moeilijkheden was geraakt en nu verkocht werd. De rijke mannen kwamen voor één paard, wereldberoemd, onbetaalbaar. Toen het paard op de veiling verkocht was aan een wapenfabrikant uit Oostenrijk, werd het langzamerhand weer stil en leeg. Ik fiets er nog wel eens, de natuur is er tot nu toe prachtig gebleven. Dit is een herinnering. Ik heb nog een herinnering, die verder terug gaat in de tijd, maar zich afspeelt in hetzelfde gebied. Er was een klein terrein dat soms door militairen gebruikt werd om te oefenen voor het geval de Russen zouden binnenvallen. Ze kwamen onregelmatig, in kleine aantallen, met lichte voertuigen, en soms schoten ze wel degelijk met lichte wapens. Maar dit veranderde toen de politieke situatie ernstiger werd. Het zou een echt, groter oefenterrein worden, waar vijftig weken per jaar met zware tanks en dito wapens geoefend zou worden. Iedereen schrok, maar omdat er weinig mensen woonden maakten protesten weinig indruk. Ik ben bijvoorbeeld met een vlag aan de provinciale weg gaan staan. Als protest had ik in duidelijke taal een couplet van de dichter Greshoff op de vlag geschreven.

        Wie in 't geluk hartstochtelijk heeft geloofd
        voelt zich terneergeslagen en een ezel
        hij rilt en schaamt zich de ogen uit zijn hoofd
        en haat zichzelf tot in zijn diepste vezel

Het was een eenmansactie, ik had me bij niemand aangesloten. Er stopte een politieauto. De agenten verklaarden dat de vlag een gevaar voor het verkeer was. Bovendien wilden ze weten wat de tekst te maken had met het oefenterrein. Dat vond ik wel een goede, inhoudelijke vraag. Ik legde ze uit dat het om mezelf ging. Ik deed nooit mee aan protesten, maar dit geval was zo ernstig voor mij en mijn gezin ('nooit meer slapen') dat ik mezelf een ezel zou vinden als ik niets gedaan zou hebben.