'De Bekveldse school is mijn school geworden'
BEKVELD – Herman Vrielink (62) begon er als leerkracht en werd in 1989 directeur. Nu viert hij zijn veertigjarig jubileum op de school in Bekveld.
Door Luuk Stam
Iets met mensen moest het worden. Fysiotherapie misschien. Of een beroep in de zorg. Dat werd het allebei niet. Werken met kinderen trok hem aan. Hengeloër Herman Vrielink ging het onderwijs in. Eerst een half jaar op de Hengelose Piersonschool, maar al snel verplaatste zijn werkterrein zich naar Bekveld. Hier zit hij veertig jaar later nog altijd.
Scholenstichting GelderVeste heeft negentien scholen, maar niemand binnen de stichting heeft meer dienstjaren op één school dan de directeur van de basisschool in Bekveld. De nu 62-jarige Herman Vrielink begon er in 1977 en wil niets liever dan er zijn pensioen halen. "Ik woon hier niet, maar ik ben hier wel onderdeel van de gemeenschap geworden."
Dat betekent niet dat alles hetzelfde is gebleven. "Mensen moeten niet denken van; die Herman zit daar veertig jaar en er is in al die tijd niets veranderd", benadrukt Vrielink. Dat is ook zeker niet het geval. Er is in veertig jaar juist heel veel veranderd. Alleen de prachtige historische voorgevel van de school aan de Hogenkampweg bleef in al die jaren hetzelfde.
Achter die gevel begon Vrielink in 1977 als leerkracht in klas 1, 2 en 3. Hij maakte de overgang naar het basisonderwijs mee, zag de digitalisering zijn intrede doen, liet zijn leerlingen kennismaken met het International Primary Curriculum (IPC), werkte mee aan de herinrichting van het schoolplein en aan de grote verbouwing waarbij de school aan de achterkant uitbreidde tot een modern gebouw.
Het was voor Vrielink nooit het plan om zolang op één plek te blijven werken. Meerdere keren stond hij op het punt om op zoek te gaan naar iets anders. Steeds op het moment dat het begon te kriebelen, kwam er echter een nieuwe uitdaging op zijn pad. En steeds waren dat uitdagingen waarbij hij de school in Bekveld niet hoefde te verlaten.
Zo kreeg Vrielink eind jaren tachtig de vraag om het lesgeven te gaan combineren met de functie van directeur. Die taak zou hij overnemen van Gerrit Wesselink. Die moest vanwege ziekte afscheid nemen. Vrielink stemde in. Net als dat hij dat deed toen zo'n tien jaar later – precies op het moment dat het weer begon te kriebelen – de vraag kwam of hij niet ook in Varssel directeur wilde worden.
Vanaf dat moment stond Vrielink nog maar twee dagen voor de klas. Eén dag in Bekveld en één dag in Varssel. De andere drie dagen gebruikte hij voor de directietaken van de beide scholen. Die dubbele functie vervulde de onderwijsman tot het jaar 2000. "Toen werd het me te zwaar", zegt hij daar nu over. "Je begint vol met energie, maar die dubbele directietaak kon ik niet meer bolwerken."
Zijn aandacht is vanaf dat moment weer volledig gericht op de school in Bekveld. Hier werkt hij tot op de dag van vandaag met veel plezier. "Ik vind het nog steeds prachtig om met kinderen te werken. De reacties die je van ze krijgt. Hoe ze zich ontwikkelen. De verantwoordelijkheden die ze op zo'n jonge leeftijd al durven te nemen."
Daarnaast heeft Vrielink de beperkte grootte van zijn school altijd gewaardeerd. "Je kent hier alle kinderen persoonlijk", vertelt hij. "Je kent hun sterke punten en de punten waar ze moeite mee hebben. En ook als ze van school af zijn, blijft bij velen de binding met de school. Zeker in het eerste jaar komen leerlingen uit de oude groep 8 hier nog geregeld even langs."
Lees verder op pagina 3