Presentatie debuut-cd De Pensionado's tevens laatste optreden ooit Bennie Jolink
"De artsen hebben hem afgelopen week nog afgeraden vandaag op te treden"
Door Henri Walterbos
ACHTERHOEK - "Ik heb gehoord dat Bennie vanmiddag zelf helemaal niet aanwezig is," zegt een vrouwelijke anhangster ongerust tegen een zielsverwant in zaal Witkamp in Laren als deze langzaam vol stroomt voor de cd-presentatie van De Pensionado's, tevens aangekondigd als het allerlaatste optreden van Bennie Jolink ooit, vanwege een afnemende gezondheid. Een bezoeker die het toevallig meekrijgt kan haar echter al direct gerust stellen als ze zegt Bennie Jolink al gezien te hebben deze middag. Manager Ronnie Degen bevestigt dat Bennie er wel is, maar dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend was. "De artsen hebben hem afgelopen week nog afgeraden vandaag op te treden. Een medicijnplan heeft er voor gezorgd dat hij er vandaag wel is. Hij zag er enorm tegenop en van de andere kant verheugt hij er zich op. Een mix eigenlijk."
Als het gordijn opengaat, verschijnen vier zilvergrijze musicerende heren, zittend op een stoel. Gitarist Alan Gascoigne, drummer Bennie Migchelbrink, bassist Ernst Wernicke en gitarist/mondharmonica-speler Stef Geurtzen. Twee nummers spelen ze als kwartet. Na het eerste nummer dient de basgitaar van Ernst al opnieuw gestemd te worden. "Dat krie'j no eenmoal met instrumenten wee net zo old bunt as wi-j zelf", roept Bennie Migchelbrink van achter zijn drumstel lachend. Dan wordt er in de coulissen iemand een gitaar om zijn nek gehangen. Anhangers herkennen de gitaar. Bennie Jolink komt het podium op gelopen, in gezelschap van Willem Terhorst, oftewel Wimken van Diene, 40 jaar lang zijn trouwe muziekmakker bij Normaal. De nestor van de vaderlandse rockscene zet zich neer op een gereedstaande stoel, kijkt de afgeladen zaal in, grijnst en roept 'Hee, hee, hee, een goed idee, van Wimken van D.' Anhangers weten dan direct hoe laat het is: 'Noar 't café', een Normaal-klassieker. Er wordt hard meegezongen. Daarna enkel geluisterd naar het, voor de meesten, nieuwe 'Tobacco smoking', van de hand van Alan Gascoigne, een nog steeds zeer begenadigd gitarist, bovendien meester op steelgitaar. Dan is Jolink warm gedraaid, voelt zich als een vis in het water, en trekt vervolgens zijn feestelijke bloemetjes-colbertje uit, die doet denken aan de mannelijke variant op een vermaakte bloemetjesjurk van Tante Rikie, die vanaf het balkon toekijkt. Een anhanger merkt lachend op dat Jolink zijn 'pensje' zich goed gehouden heeft het laatste jaar. "Dat krie'j van 't zittend muziek maken."
Lees verder op pagina 3