Ons Huis luistert ademloos naar verhaal van Jelle
HENGELO - De Logos Hope is de grootste drijvende bibliotheek ter wereld. Jelle Koers (26) is geboren en getogen in Hengelo en was twee jaar lang aan boord van het schip. Op donderdag 24 november vertelde hij erover in Ons Huis.
Door Luuk Stam
Geen moment hoeft hij erover te twijfelen. De twee jaren die Jelle Koers doorbracht op het schip de Logos Hope, dat waren de twee meest fantastische jaren van zijn leven. In 2013 en 2014 bezocht hij zestien verschillende landen. Als destijds 23-jarige stapte Jelle uit het Groningse studentenleven en ging hij in Thailand aan boord om het schip uiteindelijk pas twee jaar later in Tanzania definitief te verlaten. Inmiddels woont hij in het Zuid-Hollandse Warmond, maar zijn volledige jeugd bracht Jelle door in Hengelo, het dorp waar zijn ouders nog altijd wonen. Het was voor de Protestantse Gemeente reden om hem uit te nodigen om zijn verhaal te doen ter afsluiting van het seizoen van avonden in het kader van Inspiratie en Ontmoeting. De voormalig Hengeloër gaf daar gehoor aan en vertelt op deze laatste donderdag van november zijn verhaal in Ons Huis.
Dat begint met het regelen van extra stoelen en extra koffie. De interesse voor zijn verhaal is namelijk groter dan dat waar het kleine zijzaaltje in het Hengelose ontmoetingscentrum op berekend is. Mensen van de kerk, maar ook familie, oude buren en andere bekenden van Jelle zijn naar Ons Huis gekomen om de ervaringen van hun voormalige dorpsgenoot aan te horen. "Mooi om al die mensen weer eens te zien", reageert hij. De zaal luistert in stilte. Jelle vertelt over zijn persoonlijke geschiedenis. Over hoe hij als kind naar de kerk ging, maar er eigenlijk niet veel in zag. Over dat hij als tiener een tijd lang dagelijks dronk en blowde. Maar dat hij in zijn studententijd in Groningen lid werd van een christelijke studentenvereniging en daar definitief voor het geloof koos. Het bracht hem uiteindelijk op het schip de Logos Hope, dat vanuit een christelijk oogpunt de wereld over vaart.
Voordat hij vertrok, moest Jelle wel eerst 25.000 euro bij elkaar brengen. Duizend euro voor iedere maand op het schip. Dat leek vooraf een hele opgave, maar door middel van sponsoren had Jelle het geld binnen drie weken bij elkaar. Toen was er geen weg meer terug. Na een tweeweekse training in Duitsland - waar hij vaardigheden leerde die op een schip goed van pas komen - ging de twintiger aan boord van de Logos Hope. De Logos Hope is het vierde schip van de internationale zendingsorganisatie Operatie Mobilisatie. Al sinds 1970 vaart deze organisatie de wereld rond. Aan boord van het enorme schip zijn vierhonderd bemanningsleden met zestig verschillende nationaliteiten. Iedereen brengt geld in om mee te varen. Zelfs de kapitein. Ieder half jaar verlaten ongeveer zestig mensen het schip en komen er weer zestig verse krachten bij. Zo gaat het al ruim veertig jaar lang. Jelle bezocht met het schip 26 havens in 16 verschillende landen. Hij maakte mee hoe in Taiwan op één dag bijna 29.000 mensen de bibliotheek op het schip bezochten om Engelse literatuur te kopen. Hij gaf sportlessen aan de kinderen van mensen die meereisden op het schip. En hij werkte mee op het dek. "Je komt als leek binnen", vertelt hij. "Nu zou ik zo als matroos aan het werk kunnen."
Ook aan land droeg Jelle zijn steentje bij. Hij deelde waterfilters uit zodat de lokale bevolking in landen als Maleisië de beschikking kreeg over schoon drinkwater. Hij zette spelmiddagen op voor straatkinderen en organiseerde voetbalwedstrijden in gevangenissen. Hij assisteerde tandartsen. En hij leefde samen met een aantal bootgenoten drie dagen lang met helemaal niks om te ervaren hoe het is om te leven zoals veel mensen in sommige Aziatische landen leven. Centraal in zijn hele reis stond voor Jelle één iemand. "Ik ben er nu meer dan ooit van overtuigd dat alles om God draait", vertelt hij. "Het rijke westen staat ver van God af. Mensen die geloven, worden hier wel eens als dom gezien. Mensen denken: 'Wij hebben alles al. Wij hebben God niet nodig.' Maar in landen als de Filipijnen zijn bijna alle mensen gelovig. Daar is God zo ongeveer het enige dat ze hebben."
Zo is Jelle een jongen bijgebleven die dolgelukkig was met een bal die hij kreeg nadat de complete krottenwijk waarin hij woonde, was afgebrand. "De dankbaarheid die je dan ziet, is zo bijzonder", vertelt Jelle. "Dan denk ik: 'Je huis is net afgebrand en je bent dolblij met een bal. Hoe kan dat?' Maar dat is wat je in die landen veel merkt. Mensen leven met de dag, waarderen ongeacht hun situatie de liefde die je geeft en vertrouwen heel erg op God." Naast een karrenvracht aan dit soort bijzondere ervaringen heeft Jelle ook een vriendin aan zijn reis overgehouden. Ze komt uit Schotland en wordt volgend jaar zijn vrouw. Wellicht gaan ze samen in Nederland wonen, maar Jelle staat er zeker ook voor open om opnieuw een dergelijk avontuur aan te gaan. "Ik ben gaan beseffen dat het leven met God fantastisch is. En ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld als op dat schip."
