Marianne Besselink, Paul Smit, Renee en Milou komen per fiets aan bij de gemeentegrens van Bronckhorst.
Foto: Liesbeth Spaansen"We zijn begonnen"
BRONCKHORST - Marianne Besselink (Enschede, 28 juni 1972) beleefde een sportieve binnenkomst, een mooie beëdiging en gezellige receptie. Zij kijkt met een goed gevoel terug naar de afgelopen dagen. "Wat mij vooral heel erg opvalt, is het warme welkom. Het voelt allemaal heel goed." Ook haar gasten uit Groningen die bij de beëdiging aanwezig waren, zagen dat. "Dat is een heel prettige manier om te beginnen."
Na de sportieve binnenkomst zullen haar sportieve uitspattingen niet meer zijn dan op de fiets naar haar werk gaan, maar daarbij tekent ze aan dat ze tien kilometer gemakkelijk aan kan. Als ouderpaar met een jong gezin, is er naast een baan verder niet veel tijd over. "Badminton is mijn favoriete sport en ik heb heel veel gesquasht."
Zij bezocht de gemeente Bronckhorst met haar man redelijk anoniem, als een snelle toerist. "De vriendelijkheid van de mensen viel ons toen heel erg op. We hebben met name gekeken of dit een gebied is, waar wij onze kinderen willen zien opgroeien. Want als je de procedure in gaat en je zou burgemeester worden, betekent dat, dat je met je gezin hier naar toe komt. De conclusie was dat als je dit je kinderen kan bieden als jeugd, dan is dat heel goed."
De herfstvakantie bracht het gezin Besselink door in Bronckhorst, waarbij de burgemeester aan het werk was, terwijl haar gezin hier vakantie vierde. Totdat ze is verhuisd, zal ze niet altijd heen en weer reizen. "Ik gebruik deze tijd om zoveel mogelijk kernen van Bronckhorst te leren kennen, dus ik zal de komende tijd in diverse kernen overnachten." Het is de bedoeling snel een nieuwe woning te vinden.
Politiek gezien is haar grote voorbeeld haar moeder Ria Besselink, zij was lid van de PvdA. Toen ze vijftien jaar was, leerde zij tijdens de economielessen over economische theorieën en kwam er zonder dat zij de achtergrond van de politieke stromingen wist, achter dat zij ook vanuit eigen overtuiging PvdA is. "En overigens is dat voor deze rol geheel niet interessant, want ik sta boven de partijen. Ik ben een burgemeester voor iedereen."
De man van Marianne Besselink gaat vanwege de verhuizing stoppen met zijn bezigheden in Groningen. Als zelfstandig communicatie-adviseur heeft hij klussen vanuit het gehele land en woont straks in Bronckhorst mooi centraal.
Als gedeputeerde was mevrouw Besselink verantwoordelijk voor onder andere bevolkingsdaling. Hier buigen vooral de verantwoordelijke wethouders zich daarover. De rol van de burgemeester is dat processen goed verlopen, dat alle partijen zich comfortabel voelen. Over de uitkomst kunnen zij dan van mening verschillen, maar zij moeten zich wel gehoord en serieus genomen voelen. "Natuurlijk hoop je dat je er met elkaar uit komt na een mooie discussie met elkaar. Er zullen ongetwijfeld momenten zijn dat het niet zo is, maar ik hoop wel dat we het proces met elkaar zo hebben gedaan dat je met elkaar verder kan. Dat vind ik zelf heel belangrijk."
Bronckhorst was een bewuste keuze. "Zoals ik de gemeente heb leren kennen, zie ik dat de wethouders, de politiek, raad, maar ook de inwoners op een interessant spoor zijn gestapt met elkaar. Hoe gaan we daarmee om, wat kunnen de inwoners zelf doen om een bijdrage te leveren, wat hebben we dan nodig van de overheid en hoe kunnen we samen Bronckhorst vooruit helpen. Mijn lijfspreuk 'Alleen ga je sneller, samen kom je verder' sluit daar heel goed bij aan. Daar voel ik me prettig bij."
Toen Marianne Besselink gedeputeerde was, kwam een hele groep bestuurders uit de regio Achterhoek naar Groningen, om te horen hoe zij in Groningen omgingen met krimp. "Daar is een klik ontstaan. Ik dacht: 'dit is een interessante regio, die moet ik in de gaten houden'. En nu ben ik er burgemeester van Bronckhorst."
Voor wie het weten wil: Haar lievelingskleur is rood. Het boek en de film 'De aanslag' van Harry Mullisch heeft veel indruk gemaakt en gaf haar een binding met de Tweede Wereldoorlog en zij vindt het boek 'The world according to garp' van John Irving mooi. Haar lievelingsdieren zijn poezen. Die verhuizen straks mee naar Bronckhorst.
Tot slot: ze houdt een binding met Groningen. Ze is opgegroeid op het platteland en is blij dat ze nu weer in die omgeving mag werken. "Rondlopend in Bronckhorst gaan mijn ogen twinkelen."