Diamanten bruidspaar viert feest
Derk en Gerry Weustenenk: veel liefde en goede zorg
Hengelo - Het bruidspaar Derk (86) en Gerry (84) Weustenenk vierde zondag 16 augustus hun 60-jarig huwelijksfeest. Het feest werd gevierd met de familie en naaste vrienden in Ons Huis in Hengelo. "Het was fijn," zegt Gerry. "Een paar stellen waren op vakantie, dat heb je deze tijd."
Het diamanten bruidspaar kreeg veel felicitatiekaarten, met daarbij ook brieven van de koning en de provincie. Van de gemeente Bronckhorst stond een mooie orchidee te pronken en burgemeester Helmi Huijbregts kwam maandagmiddag bij het bruidspaar op bezoek. Een uurtje verhalen over vroeger en nu. De burgemeester sprak met het bruidspaar over de mooie Achterhoek, wonen en werken, gezondheid en de familie.
Derk komt uit een gezin met twee zussen en twee broers, Gerry had een zus. Zelf kregen zij drie zoons. Bennie (55) woont in Suriname, René (53) in Hengelo en Dicky (49) in Frankfurt. In februari kreeg Derk een hartinfarct na een longontsteking, maar herstelde prima. Alle drie zoons kwamen bij hem op bezoek.
"Komt u oorspronkelijk uit Hengelo?" vraagt de burgemeester. "Ja, ik woonde aan de Wichmondseweg 55," vertelt Gerry. Zoon René verhuisde recent naar de Wichmondseweg 51. "Dat is een wonderlijk geval. Mijn familie is zeventien jaar het huis kwijt geweest, dat was mijn ouders huis. Ze konden het terugkopen, dat gebeurt niet vaak," vertelt Derk enthousiast.
Inderdaad, ze waren buurkinderen. Ze gingen naar dezelfde lagere school, maar verloren elkaar uit het oog. "Waar kwamen jullie elkaar weer tegen?" Dat was op de Vordenseweg. "Ik kwam van een vriendin," lacht Gerry, die toen 18 was en Derk 20. "Zo is het gelopen eigenlijk. We gingen dan naar een plek in Linde, daar zagen wij elkaar. Niet bij huis, daar was de buurt. We gaan er nog wel eens naar toe."
Na vijf jaar trouwden ze, op een dinsdag. "Twee ooms en een zwager waren bakkers, die konden op vrijdag niet goed, zeiden onze ouders. Die beslisten toen hoe het ging. Dat is tegenwoordig wel iets anders." Derk en Gerry kunnen er nu om lachen.
De vader van Derk en diens broer begonnen na de oorlog voor zichzelf. Derk begon een timmerbedrijf en later een aannemersbedrijf met zijn twee broers.
"Toen mijn oudste broer overleed, zij we samen doorgegaan." De oudste zoon van Derk voegde zich bij het familiebedrijf, waarna het verhuisde van de Wichmondseweg naar de Molenenk. Later werd het bedrijf overgenomen, maar mede door de recessie bestaat het nu niet meer. "De markt van middelgrote bedrijven is ook moeilijk geworden," weet de burgemeester. "Mijn man komt uit een gezin van een familieaannemersbedrijf, dat begon ook als timmerwerkplaats."
Na hun trouwen kwam Derk inwonen op de boerderij van zijn schoonouders. Gerry werkte nog lang op het land en deed daarnaast het huishouden. "Toen kwam er mond en klauwzeer en zijn de koeien weggegaan," weet zij nog goed.
Derk en Gerry wonen inmiddels bijna zeven jaar in een prachtig appartement in Hengelo, waar zij elke maandag deelnemen aan de activiteiten in de grote zaal. Gerry is wat slecht ter been, maar kan zich nog altijd goed redden. Nu heeft ze toch hulp geaccepteerd, laat wat huishoudelijk werk aan anderen over en gebruikt een rollator. "En koken doe ik zelf nog," vertelt ze trots.
Zij zorgde voor de koffie en gebruikte haar rollator om de kopjes van de keuken naar de kamer te vervoeren.
Ook de taart werd zo binnengereden. Burgemeester Huijbregts wilde haar graag even helpen. "Ik ben ook huisvrouw," lacht zij. Zo kwam het dat Gerry en de burgemeester samen de taartpunten uit de doos haalden en op de schotels zetten. Derk stond er breed lachend bij te kijken. De taart smaakte prima.
"Het belangrijkste is dat we samen zijn," vindt Derk. Ondanks dat ze best eens woorden hadden, zijn ze gek op elkaar. "Het is een voorrecht. Gezamenlijk lief en leed gedeeld." De burgemeester begreep het al: "Veel liefde en goede zorg."