Afscheid met een lach en veel dikke tranen
Baak - Het is nu echt een feit. De deuren van de St. Martinusschool in Baak zijn voor goed dicht. Maar voordat ze op slot gingen was er als afsluiting een geweldige en emotionele laatste schoolweek met een spetterend eindfeest als grote finale.
Verhuizers
De week begon voor de schoolkinderen en het team met het binnenvallen van 'verhuizers', die allerlei meubels labelden en maten opnamen van de te verhuizen spullen.
Ook de kinderen werden gemeten, zodat duidelijk was of er één of twee kinderen in de verhuisdozen pasten. Bij de kleintjes bracht dit veel emotie te weeg, die door de juf weer gesust werd.
Afscheidsweek
Dit was het begin van een enerverende week die de afscheidscommissie, bestaande uit negen ouders, samen met het docententeam en de creatieve geesten van de Kunstbunker, had georganiseerd.
Voorop stond dat het een week moest worden, die de kinderen niet gauw zouden vergeten. En dat is zeker gelukt! Allerlei activiteiten vonden plaats in het kader van het afscheid nemen van de vertrouwde plek.
Zo zijn alle kinderen gefotografeerd voor een herinneringsboek op een voor hen favoriete plek in de school of op het schoolplein met een voorwerp, vriendjes en/of vriendinnetjes. In tegels van cement mochten ze een afdruk maken van hun hand of voet en deze naar eigen inzicht versieren. De kunstig versierde tegels vormden de Walk of Fame.
Herinnerdingen
In een (oude) koffer heeft elk kind een eigen museumpje gemaakt met herinnerdingen van de schooltijd op de St. Martinus. Een indrukwekkende verzameling van werkstukken, tekeningen, teksten en voorwerpen. Al deze koffers werden op het slotfeest op de donderdagavond tentoongesteld in de hal van de school.
Drukbezocht slotfeest
Rond de klok van half zeven begon het schoolplein vol te lopen met bezoekers die zich hadden aangemeld voor het afscheidsfeest 'We gaan eruit met een knal'. Ze werden bij de poort opgewacht door Meet en Greet, deze avond even hippe schoonmaaksters, maar in het echte leven de oude en de nieuwe directrice van de school. Zij inspecteerden de gasten op hun hygiëne en als het nodig was poetsten ze een enkele gast nog even iets op voor het feest.
Het was al gauw druk en zowel binnen als buiten was het een gezellig weerzien van (oud)leerkrachten en (oud)leerlingen, waarvan de oudste leerling 95 jaar is.
In de lokalen hingen foto's en krantenknipsels uit het 95-jarig bestaan van de school, die bij het zien ervan de één na de andere herinnering bovenhaalde. Een diavoorstelling op een digibord toonde een impressie van de activiteiten van de afscheidsweek.
Buiten op het podium speelde de band Mig Buff, die afgewisseld werd door een dj en verschillende acts en een dans van de kinderen die ze hadden ingestudeerd.
Alle juffen werden hartelijk bedankt voor hun tomeloze inzet en ontvingen een cadeau uit handen van de kinderen en leden van de oudervereniging. De oude schoolbel, die al die jaren de kinderen liet weten wanneer de les begon en wanneer het tijd was om naar huis te gaan, werd overhandigd aan de voorzitter van de Kermis- en Oranje Stichting (KOS). Deze bel moet er voor zorgen dat het dorp wakker blijft. Met het verdwijnen van de school mag Baak geen slaapdorp worden.
Tranen trekkend einde
Tijdens het zingen van het slotlied door de kinderen samen met de juffen werden heel veel tranen weggepinkt. De vele zakdoekjes en tissues op de statafels waren geen overbodige luxe. De kinderen zongen over de gezellige school, alle lieve juffen, het hechte team, alle leuke dingen die georganiseerd werden en dat ze verdrietig zijn dat het voorbij is. Aan het einde van het lied liepen ze het schoolplein af met in hun hand de koffer vol herinneringen aan de school, hierbij het refrein steeds herhalend. De klanken van het gezang stierven weg en het werd stil... geen kindergeluiden meer.
Knal
Maar dit duurde niet lang, want vuurwerk spoot de lucht in en daarna een enorme doffe dreun! De St. Martinusschool ging letterlijk uit met een enorme knal!
Hierna kwamen de kinderen in zomerse sferen weer het schoolplein op en zongen dat ze zin hebben om naar de nieuwe school te gaan, maar dat ze eerst nog even heerlijk vakantie gaan vieren! Dat hebben ze uiteraard verdiend, want het was voor ze een mooi, maar ook emotioneel laatste schooljaar op de St. Martinus.
Borrelen
Het officiële gedeelte was hiermee ten einde, maar het feest nog niet want er werd nog lang geborreld. Nadat de laatste gasten waren vertrokken werd het stil op het schoolplein. En dat zal het vanaf nu ook blijven.
Op de binnenmuren van het gebouw zijn pakkende teksten en silhouetten van de kinderen geschilderd als de stille getuigen van de laatste leerlingen van de St. Martinusschool in Baak. Een einde van een 95-jarig tijdperk dat op grootse wijze is afgesloten.
Bedankt
De organisatie bedankt alle mensen die op welke wijze dan ook hebben bijgedragen aan het welslagen van dit fantastische afscheidsfeest.