Kleurrijke ballonhulde

BAAK – Op de verjaardagstaart van Gerda Gaijkhorst-Kornegoor stonden maar liefst 95 denkbeeldige kaarsjes. Een mijlpaal die de buurt niet ongemerkt voorbij liet gaan. Buiten versierden zij haar woning met vlaggetjes en een kleurrijke ballonenboog. De jarige Jet was ermee in haar nopjes.

Door Alice Rouwhorst

Op maandag 19 juli 1926 zag Gerda Kornegoor het levenslicht aan de Covikseweg. Het was toen gemiddeld zo’n 19,7 graden, er viel 4,9 mm regen en de zon scheen zo’n 3,1 uur. Zij was de eerste in het gezin dat uiteindelijk uit acht kinderen, vijf meisjes en drie jongens, zou bestaan. Hiervan zijn er nog zes in leven. “We hebben sterke genen geërfd, van beide kanten. Onze voorouders werden in die tijd al ver in de tachtig”, zeggen Gerda en een broer, die deze feestelijke dag ook een taartje bij haar komt eten. Op de vraag hoe ze deze leeftijd bereikt heeft, antwoord ze dat ze dat eigenlijk niet weet. “Niks bijzonders doe ik ervoor, denk ik, ik ga gewoon door. Ja, misschien op tijd naar bed gaan, als ik dan toch iets moet noemen. Maar niet voor tienen, half elf hoor, dat niet. En ik loop elke dag met de rollator een rondje om het huis. Fietsen heb ik tot op hoge leeftijd gedaan. Ik deed alles op de fiets. Maar sinds ik ben gevallen, gaat dat niet meer. Als ik het nog kon, zou ik het zeker nog doen!” Eén van de twee dochters die bij haar is, vult aan: “En gezond eten, dat doet ze ook.” Naast een dagelijks vitaminepilletje, slikt ze geen enkel medicijn. Hoe fijn en bijzonder is dat!

Een fijn werkzaam leven
Gerda kwam 73 jaar geleden met haar, inmiddels overleden, partner aan de Broekstraat te wonen. Ze hadden een kleine boerderij met koeien en varkens. Samen kregen ze drie dochters, waarvan er één, Hanneke, in het ouderlijk huis is gaan wonen en Gerda sindsdien in een nieuwe kleinere woning ernaast. Ze deed het huishouden, hielp mee op de boerderij en bewerkte de moestuin. Toen haar kinderen allemaal naar de middelbare school gingen, ging ze buitenshuis werken. “Als dertienjarig meisje moest ik al zelfstandig aan het werk, omdat onze moeder jong overleden is. Ik heb al dat werk bij mijn ouderlijk huis, hier op de boerderij en daarbuiten nooit als zwaar ervaren. Ik vond het altijd fijn om wat te doen.” Naast het werken, mocht Gerda ook graag handwerken. “Sokken breien, kleren naaien en veel borduren. Maar dat gaat helaas nu niet meer, omdat dat te fijn werk is.”

Zelfstandig met wat hulp
Voor het huishouden heeft ze één keer in de week hulp en daarnaast biedt de thuishulp haar twee keer in de week ondersteuning bij haar persoonlijke verzorging. “Maar koken doe ik nog zelf. Af en toe schuif ik bij mijn dochter Hanneke en schoonzoon Gerard aan, als hij lekker heeft gekookt”, grapt ze. “Of ik schil voor hen de aardappels. Het gaat zoals het op de dag uitkomt.”

Nooit te oud om te leren
Het wonen naast haar dochter en schoonzoon brengt haar veel gezelligheid en gemak. Haar kleinzoon komt regelmatig bij haar over de vloer en kan haar helpen met de iPad. Want ook dat heeft ze nog maar pas geleerd. Eerst moest ze er niks van hebben, maar door corona besefte ze dat het toch wel nuttig zou zijn, als ze deze nieuwe technologie beheerste. “Heel erg handig!”, zegt ze over het gebruik. “Ik kan ermee mailen, beeldbellen met familie, heel veel opzoeken en er spelletjes op doen, zoals elke vrijdag de bingo.”

Bijblijven
Het regionale en landelijke nieuws volgt ze op de voet. “Je wilt toch blijven weten wat er gaande is.” Het hoge water in het land grijpt haar aan. “Ik heb armoe met die mensen daar. Vreselijk al dat water. Ik weet nog van vroeger dat de Covik ook eens in de zoveel jaar blank stond. Het water stond dan soms tot aan de deur. Vóór die tijd hadden we de inhoud van de kelder, alle weckflessen en dergelijke, naar boven gebracht. Het was altijd spannend tot hoever het water zou komen.”

Mijlpaal om bij stil te staan
Naast visite thuis op haar verjaardag, staat een feestje met familie, vrienden en buurt gepland. Of deze door kan gaan is afhankelijk van de dan geldende coronamaatregelen. Maar zoals het er nu uitziet en als het aan Gerda ligt gaat het wel door, want deze mijlpaal moet gevierd worden.