Zesde editie Stugge Veer Cross: heet, sportief en gezellig

WICHMOND – Een groepje jongens is elkaar aan het begieten met water uit plastic bekertjes. Een bezigheid die beter past bij het warme weer dan op je allersnelst rondjes fietsen over de hobbelige baan van de Stugge Veer Cross. Waar ze zometeen wél allemaal aan meedoen.

Door Sander Grootendorst

“Je ontkomt er niet aan”, zegt Matthijs Klein Haneveld. En dan bedoelt hij niet de deelname, die is vrijwillig. Al zullen er weinig kinderen zijn die niet meefietsen. Nee, hij bedoelt de felle zon. “We hebben er als organisatie alles aan gedaan om voor zoveel mogelijk schaduw te zorgen en hebben een extra tappunt voor water aangebracht.” De toeschouwers laten zich door de hitte niet weerhouden om de zesde editie van de Stugge Veer Cross te bezoeken. Heel Wichmond en omstreken is uitgelopen.

Klein Haneveld onderbreekt zichzelf. “De fietswedstrijd voor kinderen gaat zo van start. Mijn zoon doet daaraan mee.” ‘Mijn zoon’: dan denk je onwillekeurig aan een jongeman van zes of zeven jaar. Maar Klein Haneveld heeft het over Rens, één jaar en vier maanden geleden geboren. Zelf fietsen moet hij uiteraard nog leren, maar als zijn vader zo vriendelijk wil zijn het babywagentje voort te duwen? Te midden van het bonte gezelschap aan fietsers (in de leeftijd van één tot twaalf jaar) rent vader Matthijs twee rondjes mee. Het is heel vroeg in het leven van Rens, maar mocht hij ooit een sportman worden, dan kunnen zij die zondag aanwezig waren in Wichmond zeggen: Wij hebben zijn debuut nog meegemaakt.

Er zijn meer ouders die achter hun jonge kind aan of met hun kind meerennen. Sommigen leggen het parcours af of op een loopfiets, allemaal luid toegejuicht. Ook de kleine Dora, die haar focus even verliest en omkijkt naar het publiek. Bijna vliegt ze uit de bocht… Maar net op tijd draait ze haar stuur naar links. En door!

Dan volgt de al even verrassende Spartamet-race, waaraan ook e-bikes mee mogen doen, heeft Klein Haneveld verteld. Zo te zien heeft zich slechts één e-biker aangemeld. “Die krijgt van ons bij voorbaat de bokaal”, roepen de beide commentatoren vanuit hun uitkijkpost langs de baan. Het evenement wordt onophoudelijk van commentaar voorzien, stil valt het nooit, mede dankzij de gelegenheidsdweilorkest Mo’j luustern, samengesteld uit leden van muziekvereniging Jubal.

Er sjeest een tandem voorbij waarvan de bemanning is gehuld in zware leren jassen, en een Spartamet met niet zo heel erg aerodynamische fietstassen. En daar: een driewieler. Je kunt het zo gek niet bedenken… Een deelnemer heeft pech onderweg, de benzinehulpmotor valt uit en dan moet je flink aan het startkoord trekken om hem weer aan de praat te krijgen. Even goed kijken: zit op die gezellig versierde Spartamet nou elke ronde een andere in het wit geklede vrouw? Na afloop nagevraagd. “Ja, we zijn met z’n vieren”, zegt Caroline. “We heten de Holy Angels en onze fiets heet Hercules. Het zadel zat een beetje los, we denken dat Hercules is gaan bokken omdat-ie boos was. Want we wilden hem eigenlijk verkopen.” De Holy Angels beschikken over een manager, die heet Jan. “Zonder hem waren we nergens”, zegt Angel Marga. “Jan heeft de motor bij elke wisseling weer gestart.” 

“En we hebben zelf een coach – Henny – én een fanclub, nou ja, een fan”, zegt Ellen. En een fotograaf, Josine – die alleen even geen foto’s maakte toen ze zelf meereed. “We zijn dus een hecht team, maar het is een illusie dat we gaan winnen.” “Hoeft ook niet: meedoen is belangrijker”, weet Marga.

Dat motto is sowieso van kracht bij de Stugge Veer Cross. Inmiddels zijn de tweede manches in de brommerklassen van start gegaan. Daarna is het zware werk van de motoren aan de beurt in meerdere klassen onder en boven de 125 cc. De hitte, de herrie en de vrolijkheid nemen toe.

Rens doet nu waarschijnlijk zijn middagslaapje. Even bijkomen van de inspanningen. Volgend jaar is hij er ongetwijfeld weer bij.