Afbeelding

Toren van Joure

Opinie

Terwijl Lionel Messi namens Argentinië aanlegde voor een strafschop tegen Saoedi Arabië lag ik op de behandeltafel bij de fysiotherapeut. Even hiervoor had ik in de wachtkamer de volksliederen bekeken, maar nu moesten er op deze doodgewone dinsdagochtend in november prioriteiten gesteld. Mijn linkerkuit zat al een paar weken muurvast. Zo vast dat ik de snackbar al een tijdje niet had weten te bereiken, de ernst van de situatie valt niet beter weer te geven. 

Vanuit het perspectief van mijn eigen kleine tijdelijke leed viel veel van het wereldleed best mee. Toen ik WK-supporters hoorde klagen over het niet kunnen verkrijgen van alcohol rondom de wedstrijden, dacht ik: klein bier, zij kunnen ten minste lopen. Zo’n blessure die de mobiliteit tot het minimum deed dalen, was ook niet handig gepland, in een week vol verleidingen om achter aanbiedingen aan te rennen. Al was die marathon grotendeels digitaal af te leggen.

Ondertussen vroeg een vriend die alleen van sporten met benzine houdt zich in een appgroep af hoelang dit wereldkampioenschap voetbal nog duurde. Het antwoord – de finale is op zondag 18 december – viel tegen. Hij zou de appgroep tijdelijk dempen. Oftewel: ervoor zorgen dat hij niet bij elke versierde penalty van Cristiano Ronaldo, elke bijna-uitschakeling van Duitsland, elke flits van Kylian Mbappé en elke Braziliaanse wereldgoal een melding zou krijgen. 

Van alle verhalen die hij deze weken mist, vind ik dat van ‘de Toren van Joure’ voorlopig het allermooist. Het is de bijnaam van Andries Noppert, al jarenlang keeper van beroep, maar pas nu vestigt hij zijn naam. Waar hij in het verleden onder contract stond, zat hij vrijwel altijd op de bank. En keepte de Fries dan eens een wedstrijd, dan deed hij dat voor een laagvlieger. Via Go Ahead Eagles en SC Heerenveen kreeg dit jaar een voetbalsprookje vorm.

Nu geeft Andries Noppert zijn interviews voor het oog van de wereld als eerste keeper van het Nederlands elftal. Dat doet hij op geheel eigen wijze. Het grootst denkbare voetbaltoneel bewandelt hij met een nuchterheid alsof het een Fries akkerland betreft. Een nuchterheid waarmee we hier in de Achterhoek bekend zijn. Waarmee we ons kunnen identificeren. Die boomlange Friese keeper had net zo goed uit Bekveld, Linde of Halle-Heide kunnen komen.

Wereldster Lionel Messi schoot de penalty binnen, maar stond aan het eind van het liedje met lege handen. Een paar dagen later spoelde de Argentijn die nare smaak weg met een prachtgoal. Deze week wacht het vervolg. Het WK raast voort. Dinsdagmiddag liggen mijn kuit en ik weer op de behandeltafel van de fysiotherapeut, ergens in de voorbeschouwing op Nederland-Qatar. Er komt beweging in. Wat zou het mooi zijn als we op 18 december de polonaise kunnen lopen. De Toren van Joure voorop.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant