Winactie

We maakten kans op een enorme schaal met rundvleessalade. Het was een Facebook-winactie van een restaurant in de buurt. Iets met een miscommunicatie. De schaal was over en zou de bewuste avond al binnen een half uur worden verloot. Je kon iemand taggen, iemand die het in jouw ogen verdiende om deze schaal te winnen. Voor de mensen die iets minder bekend zijn met de sociale media: als je iemand tagt, wijs je een bekende digitaal op een bepaald bericht door zijn of haar naam onder dat bericht te plaatsen. 

Ik tagde mijn buurman, mijn held van die dag. Ik had een fietstrip gemaakt naar Arcen, Noord-Limburg. Hij was daar in de buurt met zijn gezin op vakantie, we keerden dezelfde ochtend huiswaarts en hij bood aan mijn tas met de auto mee te nemen. Ideaal! Daardoor was mijn fietstocht richting de Achterhoek ondanks de in het nadeel waaiende wind heel wat soepeler dan de heenweg. Kortom: mijn buurman verdiende die schaal. Klein detail: er deden nog meer mensen mee aan de winactie. Al snel een stuk of honderd.

Dat maakte niet uit. In gedachten hadden we al gewonnen. We, want ik wist natuurlijk dat mijn buurman die schaal – compleet met onder meer uitjes, augurken, ei, asperges in ham, tomaat, rauwkost en stukjes kiwi – nooit alleen op zou krijgen. Ook met hulp van vrouw en kinderen zou het nog een flinke opgave worden. In onze driekoppige appgroep ‘De eetvrienden’ met daarin ook de buurman werden volop plannen gesmeed. Een uitgebreid draaiboek lag klaar. Over wie de schaal op zou halen, welke biertjes erbij, waar het eetfestijn plaats zou vinden, aanvangstijd, verdeling van de lekkernijen, bedankjes richting het restaurant enzovoort. 

We wonnen niet. De mensen die wel wonnen, kende ik niet, maar ze stonden bij het ophalen van de schaal op de foto en leken er zeer gelukkig mee. Helemaal top! En er kwam een nieuwe kans. Het restaurant had de smaak te pakken. Een dag later was er weer een winactie. Dit keer met een enorme borrelplank vol worst, kaas, brood en smeersels. Opnieuw tagde ik mijn eetvrienden. Ook mijn kapster en oud-buurvrouw tagde ons. “Want jullie zijn hier zo gek op!” De kansen stegen zienderogen, het draaiboek werd uitgebreid, de foto van de overvolle schaal nog maar eens bekeken, het water liep ons in de mond. 

We wonnen weer niet. Niet zo vreemd, want er deden nu nog veel meer mensen mee dan de dag ervoor. Online winacties zijn dan ook geweldige reclame voor restaurants en andersoortige bedrijven. Ze genereren enorm veel digitale aandacht en ze maken de tongen los. Zelden zo toegeleefd naar een schaal eten die er nooit kwam. Een paar dagen later ging er een volledig verzorgde barbecue van weer een ander horecabedrijf aan onze neus voorbij. En de volgende winactie is een kwestie van tijd. Ik hoop op iets met pannenkoeken. Alleen al het verheugen erop lijkt me heerlijk.