Juf Marian is al veertig jaar gelukkig in het basisonderwijs

‘Leren is meer dan alleen maar feiten uit boeken opnemen’

Door Alice Rouwhorst

STEENDEREN - “Tjonge, wat word ik verwend!”, zegt een glunderende, jubilerende Marian Oostendorp tussen heel veel verschillende bloemen. Deze dag wordt ze door haar collega’s en de kinderen van basisschool De Pannevogel in Steenderen in het zonnetje gezet, omdat ze veertig jaar in het basisonderwijs werkt.

Dat er wat zou gaan gebeuren was voor Marian geen verrassing. Ze mocht namelijk een dag voor haar jubileum vanaf half twee niet meer op school zijn. Maar wat er voor haar georganiseerd werd, bleef tot woensdagochtend voor haar een grote vraag. In een versierde hal werd ze opgewacht door de kinderen van de school en haar collega’s. Directeur Bas Wennink sprak haar en de kinderen toe: “We zitten hier in de hal niet zonder reden. Juf Marian is vandaag véértig jaar in het onderwijs en daar willen we haar hartelijk mee feliciteren! Dat doen we met een heerlijke slagroomtaart aan het eind van de dag en net als met een verjaardag zingen we voor haar ‘Lang zal ze leven’.” Dat deden de kinderen uit volle borst en ze klapten enthousiast voor de juf. “Wat super leuk, deze verrassing, daar houd ik van! Fijn dat jullie dit met me willen vieren”, zei Marian enthousiast. Voor haar kinderen uit groep vier had ze uiteraard ook taart en nog een leuke verrassing: ze mochten deze feestelijke schooldag op hun eigen manier invullen. Geen vast programma, gewoon doen waar ze zin in hadden.

Leren in de moestuin
Een dag eerder had juf Marian haar oude groep vier, de huidige groep vijf, even ‘geleend’ om met de kinderen naar het ontmoetings- en activiteitencentrum De Kei te gaan, gevestigd in het gebouw van de voormalige Joannesschool waar ze 31 jaar van haar loopbaan heeft doorgebracht. Voor de zomervakantie had ze daar met haar groep een moestuin opgezet onder de bezielende begeleiding van Martje Eggens en Herman Jansen. De groenten werden voor de vakantie geoogst en door de kinderen mee naar huis genomen. De open plekken werden toen opgevuld met de thuis opgekweekte pompoenzaden. Op deze dag werd het resultaat daarvan geoogst en gewogen. Wie had de zwaarste pompoen gekweekt?
Dit alles werd nauwgezet vastgelegd door een cameravrouw van Omroep Gelderland, omdat De Kei één van de finalisten is van de verkiezing ‘Het dorpshuis van 2022 in Gelderland’. Voor deze verkiezing werden opnamen gemaakt. Marian was zichtbaar in haar nopjes. “Leren is meer dan alleen maar feiten uit de boeken opnemen. Leren is ook zien en ervaren. Dit moestuinenproject is daar een perfect voorbeeld van. Met de camera erbij helemaal. Leren ze ook nog wat een tussenshot is en dat niet alles op de televisie echt is. Hoe leuk is dat.” Die laatste opmerking doelde op het feit dat de zwaarste pompoen van 2,8 kilogram van Iza Croes wel vier keer zogenaamd voor de eerste keer gewogen werd, omdat er voldoende en juist beeldmateriaal moest zijn voor de filmmontage. Dat ze in het voorjaar van 2023, als enige juf van de Pannevogel, met haar groep weer van de partij is om te zaaien en te oogsten staat nu al wel vast. Dat is Marian ten voeten uit.

Veel meer dan alleen kleuterjuf
Veertig jaar gelden, in 1982, begon Marian na haar opleiding aan de kleuterkweekschool in Enschede aan haar lange loopbaan in het onderwijs die startte met een kleuterschool in haar geboorte- en woonplaats Groenlo. “Toen was er al sprake van dat de kleuterschool op zou gaan in het basisonderwijs. Ik heb daarom de benodigde papieren erbij gehaald.” Na invalwerk op een school in de buurt van Groenlo om zo ervaring op te doen in een periode dat de banen in het onderwijs niet voor het oprapen lagen, kwam ze in 1984, uitgerekend op haar verjaardag in Steenderen op de kleuterschool.
Bij het samengaan van kleuter- en basisschool werd ze min of meer boventallig als kleuterjuf. “Door het vertrek van een collega op de Joannesschool kwam er een plek vrij. Omdat ik alle lesbevoegdheden had, mocht ik in groep drie les gaan geven en dat ben ik, ondanks enige scepsis van mijn leidinggevende, uiteraard gaan doen. Dat pakte natuurlijk goed uit, daar zorgde ik wel voor!”, zegt ze vastberaden.

Onbevangen
Marian is altijd in de onderbouw les blijven geven, want daar voelt ze zich thuis. Op de Joannes en na de fusie op De Pannevogel. “Het onbevangene van jonge kinderen, hun nieuwsgierigheid vind ik heel leuk. Het leren lezen van kinderen in groep drie is een mooi proces om te begeleiden. Mijn streven is elke keer weer dat de kinderen bij het verlaten van de basisschool met een fijn gevoel terugkijken op de tijd hier. Als ze met plezier naar school gaan, staan ze open om te leren.”
In de onderbouw kon ze haar muzikaliteit en creativiteit kwijt. Met name in de themahoeken kon ze zich helemaal uitleven. “Voor creatieve vakken is helaas steeds minder ruimte, terwijl jonge kinderen bijvoorbeeld door te zingen ritmegevoel voor lezen ontwikkelen en hun woordenschat uitbreiden.” Naast deze verarming vindt Marian dat het huidige onderwijs wel veel meer oog heeft voor de verschillen in kinderen. “Het onderwijs is geen eenheidsworst meer, maar biedt hulp of extra uitdaging waar dat nodig is.”

Sociaal bewogen
In januari 2024 staat ze veertig jaar in Steenderen aan school. “Dat lijkt me een mooi moment om dan te stoppen. Drie jaar eerder dan mijn pensioengerechtigde leeftijd.” Ze hoopt dat dan iemand de flessendoppen die ze eerst op school en nu via de Coop Aalderink spaart voor blindengeleidehonden, ophaalt en naar het verzamelpunt in Aalten brengt. “Het zou ontzettend jammer zijn als dat dan door mijn vertrek zou stoppen. Want ik heb het ook altijd belangrijk gevonden om kinderen bij te brengen dat je met iets simpels, zoals harde plastic doppen sparen, mensen kunt helpen. Straks als ik met pensioen ben wil ik dat blijven doen, mensen helpen, iets voor een ander betekenen. Maar dan wel met en/of voor kinderen, want bij hen ligt mijn hart.”