Carla en Wilhelmien zijn 50 jaar lid van het kerkkoor dat verdwijnt

Met het sluiten van de Hengelose Willibrordkerk houdt ook het koor begin volgend jaar op te bestaan.

Door Luuk Stam

HENGELO – Een dubbel gevoel is het. Ja, het is heel bijzonder dat Carla Jansen-Lurvink (79) en Wilhelmien Hoebink-Beening (80) al een halve eeuw deel uitmaken van het Hengelose Willibrordus-kerkkoor. Daar mag best bij stil worden gestaan en dat gebeurt dan ook, op zondagochtend 26 november bij het jaarlijkse Caeciliafeest in de kerk en daaropvolgend tijdens de feestelijke bijeenkomst in grandcafé De Egelantier. Maar het is wel direct het laatste Caeciliafeest in deze kerk, zoals hier deze maanden veel voor het laatst gebeurt. 

De Willibrordkerk in Hengelo wordt op zondag 14 januari volgend jaar aan de eredienst onttrokken, daarmee houdt ook het koor dat al sinds jaar en dag in deze katholieke kerk zingt op te bestaan. Aan de leden van het koor heeft het niet gelegen, ze zijn nog met acht heren en veertien dames, de meesten zijn al jarenlang trouw lid. “Maar wij zijn met 22 en de afgelopen tijd zingen we op zondag vaak voor een stuk of 12 bezoekers”, zegt voorzitter Agnes Winkelman (71). “Dan denk je ook wel van: waar zijn we mee bezig?”

Kruisje
Dat het hier afloopt, vinden ze jammer en zonde, maar er is ook berusting en realiteitszin. Ook bij de jubilarissen. “Normaalgesproken krijgt iemand die vijftig jaar bij het koor is altijd een kruisje”, vertelt Carla Jansen. “Ik heb gezegd: laat dat kruisje maar zitten. Waarom zou je daar nog geld aan uitgeven? Dat is helemaal niet meer nodig, want waarvoor? Dat kruisje draag je nooit meer, we zingen nog een paar keer en dan is het allemaal voorbij.”

Toch staan er los van de kerkelijke vieringen de komende periode nog heel wat optredens gepland, onder meer op de kerstmarkt in Hengelo en in het Slingeland Ziekenhuis in Doetinchem. Ook de repetitieavonden – steevast op de maandag – blijven drukbezocht. “Het gaat ontzettend goed”, zegt voorzitter Winkelman. “Dat verwondert mij totaal. Ik had gedacht: nu het stopt, kappen de mensen af. Zo van: het is mooi geweest, het hoeft niet meer. Het tegendeel is waar. Iedereen is heel enthousiast om er nog wat van te maken.”

Kerkmuziek
Dat geldt zeker ook voor jubilarissen. “Alles wat nog mag en nog kan, dat willen we nog doen”, zegt Hoebink, die een halve eeuw geleden koorleden thuis op bezoek kreeg met de vraag of zij het zag zitten om bij het koor te komen zingen. “Ik zei: dat wil ik best”, blikt ze terug. “Ik was net moeder geworden van een tweeling. Die werden 1 jaar, toen ben ik naar het koor gegaan.” De andere jubilaris was al jong dol op kerkmuziek. “Als ik in de kerk een koor hoorde zingen, dat vond ik prachtig”, vertelt Jansen. “Ik dacht: hier wil ik bij zijn.” 

De dames bleven altijd lid, want de regel dat je met de leeftijd van 65 jaar moest stoppen, werd afgeschaft. Jansen, lachend: “Maar goed ook, want er zou in deze tijd niks van het koor zijn overgebleven.” Lange tijd zongen ze elke week tijdens de viering, even zelfs op zaterdag én zondag. Plus de repetitieavond. Hoebink: “Ik vond het altijd fijn als het weer maandag was. Ik was meestal als één van de eersten hier.” Winkelman: “De saamhorigheid is groot, de groep is hecht. Hoe dichter we bij het afscheid komen, hoe meer we naar elkaar toegroeien.”

Na 14 januari houdt alles op. Geen vieringen meer, geen repetitieavonden. “Dat is nu nog niet te bevatten”, zegt Jansen. Winkelman vult aan: “Daar zal iedereen aan moeten wennen. Ik denk dat het voor veel van ons zeker op die maandagavonden thuis op de bank wel gaat zijn van: nou, daar zit ik dan. Voor mijzelf ook. Natuurlijk zit dit er al heel lang aan te komen, maar het voelde steeds nog zo ver weg. Nu dringt alsmaar meer door van: het is allemaal de laatste keer. Als het moment daar is, zal ik wel even moeten slikken.”

Projectkoor
Dat het kerkgebouw nu is verkocht aan een door Hengeloërs opgezette stichting doet de koorleden goed. De kerk behoort nu nog tot de parochie HH Twaalf Apostelen, die eind 2021 al besloot om tien van de dertien kerken te sluiten. De kerk in Keijenborg is één van de drie kerken van de parochie – naast die in Zutphen en Lochem – die openblijven voor vieringen. “Maar elke week naar Keijenborg, daar heeft onze leeftijd geen zin in”, zegt Jansen.

Zij heeft wél oren naar een projectkoor, dat wellicht binnen de parochie wordt opgestart. Dat koor zou dan bestaan uit leden van de verdwijnende koren uit al die sluitende kerken van de parochie in de regio. Het idee is om straks samen één keer per maand op te treden, bijvoorbeeld in de kerk in Zutphen. Een eerste proefrepetitie trok onlangs maar liefst vijftig belangstellenden, onder wie Jansen: “Dat was hartstikke leuk, zoiets zie ik zeker zitten!”