Met fiets, kaars en tent naar Europa’s End

Op 24 mei vertrokken Everhardt Lubbers en Erwin van Loo vanuit Hengelo Gld. voor een fietstocht naar de Noordkaap. Beide fietsers zijn actief voor het Verband Activité pour Liberté. Hun missie: een kaars branden op het noordelijkste puntje van Europa. Vertrekpunt was dan ook de World Peace Flame bij de Remigiuskerk in Hengelo; 13 juli reden ze Hengelo weer binnen. Een mooie reis om op terug te kijken. Hier deel 2 van het verslag van deze fietstocht van uiteindelijk 4200 kilometer: het eerste deel van de route vanaf Hengelo, via Kristiansand en Trollstigen naar Bodø.

Een vredesvuur van Hengelo naar de Noordkaap brengen, deel 2

Door Everhardt Lubbers

HENGELO/NOORDKAAP – Het eerste deel van de tocht ging van Hengelo, via Kristiansand en Trollstigen naar Bodø. Op 24 mei werden Everhardt Lubbers en Erwin van Loo in Hengelo bij de World Peace Flame uitgezwaaid op hun route naar de Noordkaap.

Cees had ons nog een droge worst meegegeven, vertelt Everhardt, bang dat hij was dat we niet zouden overleven. Via Zuidlaren, waar de worst al bijna op was en waar we overnacht hebben bij familie, zijn we met de cruiseboot Romantica (een en al romantiek) vanuit Eemshaven overgestoken naar het Noorse Kristiansand.

Vanuit Kristiansand hebben we onze route NW vervolgd door de bergen van de Hardangervidda en Jotunheimen. Nog vroeg in het seizoen naar later bleek. Spectaculaire beklimmingen met veel sneeuwwallen van zes meter hoog. Een pas was nog gesloten vanwege de sneeuw. Het was koud, natte sneeuw en regen; in jaren was het rond die tijd niet zo koud en vochtig geweest in Noorwegen.

Onze route vervolgden we naar het Geiranger fjord met een steile klim vol haarspeldbochten. Maar wat een uitzicht over het fjord! Grote cruiseschepen drijven er als miniatuurbootjes, vanaf de top gezien. Na de Geiranger wilden we onze weg vervolgen over weg nr. 63 naar het spectaculaire Trollstigen, met 1100 meter de hoogste verticale rotsformatie in Europa. Dit is het land van Grimm; het land van de trollen. Overal kom je ze tegen met hun grote neuzen. Dit is het land van Edvard Grieg; zijn muziek (Peer Gynt Suite ?1) die nog dagelijks in mijn hoofd rondzingt, mij emotioneert en zo passend is voor deze geweldige natuur.

Op weg dus naar Trollstigen. Maar wat een tegenvaller, de pas was gesloten wegens sneeuw en puin. Wanneer een pas gesloten is, betekent dat vaak minstens drie dagen omfietsen. En aan omfietsen hebben we een hekel en we wilden per se naar Trollstigen! Dan maar onder de slagboom door en kijken waar het schip strand. En inderdaad, een weg vol rotsblokken door ingestorte wanden. Niet geheel zonder gevaar, maar de beloning was groots! En wat een afdaling! Kippenvel.

Na Trollstigen hebben we meer de kust opgezocht. Tweehonderd kilometer zuidelijk van Bodø zit je dicht bij de poolcirkel. Dat merk je aan de temperatuur; het wordt kouder. Het land wordt dunbevolkter en je moet nu uitkienen waar je eten in kunt slaan.

In de buurt van Bodø overnachtten we in een B&B bij kennissen van Erwin. Daar kunnen we onze kleding wassen en uitrusting drogen. Dat is nodig, want we hebben nogal wat water te verstouwen gehad. We overnachten altijd in onze tentjes en wanneer het enigszins mogelijk is op campings. Een camping in Noorwegen betekent vaak kookgelegenheid en een warme douche. Noorse campings zijn goed toegerust voor fietsers en wandelaars. En, ondanks de hoge prijzen in Noorwegen, zijn de campings voor ons tenters erg betaalbaar. Noren hebben respect voor de avonturier. In Midden- en Zuid-Europa kom je er als tenter slecht van af. Aan fietsers valt niets te verdienen. Het verdienmodel is campers en caravans.

We zijn gezond, het materieel is nog in orde en we hebben nog geen noemenswaardige tegenslag gehad. Een pracht avontuur en we zijn blij dat ons dat gegeven is.

Volgende week over de tweede helft van de tocht: van Bodø, via Lofoten naar de Noordkaap, en via Oslo en Kristiansand terug naar Hengelo.

Reactie/vragen, mail everhardtlubbers@gmail.com