Gerrit en Ada zeggen café Heezen na dit jaar vaarwel

Steenderense kroeg met zaal en hotel krijgt nieuwe eigenaar

Door Luuk Stam

STEENDEREN – De authentieke bruine kroeg in het dorpscentrum van Steenderen zal blijven bestaan, maar na 188 jaar zal de eigenaar hier aan de J.F. Oltmansstraat straks geen Heezen meer heten. Uitbater Gerrit Heezen (65) en zijn vriendin Ada Boesveld (52) zetten er na dit jaar een punt achter. Heezen heeft geen kinderen, ook zijn er geen andere mogelijke opvolgers in familiekring: “Dan weet je: er komt een keer een eind aan.”

Aanvankelijk wilde de Steenderense kroegbaas tot zijn 67ste doorgaan. Een combinatie van factoren heeft hem en zijn vriendin doen besluiten om eerder te stoppen. De gezondheidssituatie van Heezen zelf speelde in dat besluit een belangrijke rol, hij kreeg in maart 2020 een hartinfarct. Kort daarna meldde zich een overnamekandidaat. Corona en alles dat daarbij kwam kijken, deed het uitbatersstel de knoop doorhakken. 

Per 2 januari 2023 gaat de zaak – met ook een zaal en zeven hotelkamers – over in nieuwe handen, de naam van de nieuwe eigenaar zal later dit jaar bekend worden. Gerrit en Ada zijn vastbesloten om van het laatste half jaar hier wat moois te maken. Zo willen ze proberen om verschillende bands die hier in het café in het verleden hebben opgetreden dit najaar nog één keer terug te halen, want livemuziek heeft hier door de jaren heen een grote rol gespeeld. 

Groentewinkel
Dat begint kort nadat Gerrit Heezen het geheel hier in 1983 overneemt van zijn ouders. In de ruim tien jaar daarvoor heeft het café na het overlijden van oma Heezen – zij was hier jarenlang de kastelein – op een heel laag pitje gedraaid, alleen op zondagochtend zijn de deuren in die jaren geopend, speciaal voor de ouderen in het dorp. Vader Heezen runt in het pand een slagerij, moeder Heezen een kruidenierswinkel. Het werk in de kroeg kunnen ze er niet bij hebben. 

Zoon Gerrit heeft ook niet direct het voornemen om kroegbaas te worden. Hij zit begin jaren tachtig in militaire dienst in Leeuwarden, haalt er zijn vrachtwagenrijbewijs en wil aan de slag als chauffeur, maar zover komt het nooit. Thuis in Steenderen valt zijn vader uit nadat hij een bijtend middel in zijn ogen krijgt. Gerrit keert halsoverkop terug naar huis en gaat in de zaak werken, in eerste instantie in loondienst, daarna als eigenaar. Sinds 2002 werkt ook zijn vriendin Ada hier mee.

In de eerste jaren na de overname in 1983 heeft Gerrit hier zijn eigen groentewinkel, voortgekomen uit de kruidenierswinkel van zijn moeder. Hij verkoopt er ook de zelfgemaakte rookworsten naar grootvaders recept, die in Steenderen en omgeving zeer populair zijn. De kroeg blijft aanvankelijk gesloten, maar met de komst van een supermarkt in het dorp in 1985 besluit Heezen zijn groentewinkel te sluiten en de kroeg te heropenen: “Die was er toch nog.”

Livemuziek
Op de avond van de heropening is het café afgeladen vol, maar Heezen is midden jaren tachtig het vijfde café in het dorp, het valt niet mee om mensen te blijven te trekken. De kroegeigenaar besluit in te zetten op livemuziek. “Voordat ik hier het café begon, gingen we vaak met een groep naar optredens van bands in de regio, bijvoorbeeld bij Merleyn in Doetinchem”, vertelt hij. “Dat vond ik hartstikke mooi. Ik dacht: dat ga ik hier ook doen.” 

Het slaat enorm aan. Over een hoogtepunt hoeft Heezen niet lang na te denken: Herman Brood. De in 2001 overleden zanger trad hier midden jaren negentig twee keer op. “In die tijd was hij op muziekvlak de god”, blikt Heezen terug. “Ik dacht: laat ik ’m maar een keer halen. Nou, we waren sneller uitverkocht dan Michael Jackson. Er waren ook mensen die helemaal niks met Herman Brood hadden, maar die dit gewoon mee wilden maken. Iedereen had het erover. Het was zoiets bijzonders.”

Museum
Aan de wand in het café hangt nog altijd een beeltenis van Brood. Zoals er hier zoveel hangt, het is welhaast een museum. “Als je maar niks verandert…”, zegt Heezen. “We hebben met de nieuwe eigenaren afgesproken dat de caféfunctie behouden blijft, maar ook dat alles hier binnen blijft zoals het is. Echt alles.” Zijn vriendin Ada voegt toe: “Als wij een schilderijtje zouden willen hebben, laten we daar een replica van maken en komt het origineel hier terug te hangen. We willen geen lege plekken of verkleurde stukken op de muur.”

Natuurlijk is de kroegbaas zelf bijna niet weg te denken uit dit museum. Zijn vele anekdotes vormen het bewijs, hij lepelt ze achter elkaar op. Bijvoorbeeld over de grap die hij regelmatig uithaalde met hotelgasten, die in de kroeg aankwamen en aan de bar naar de receptie van het hotel vroegen. “Dan zei ik: dan moet je even omlopen. Het hotel is van mijn broer, maar daar heb ik ruzie mee. Dan liepen die mensen naar buiten, trok ik snel een jasje aan, liep ik hier binnendoor, kwamen zij via de andere ingang naar binnen en stond ik daar weer voor hun neus. Dan zag je ze kijken, vond ik schitterend.”

Rookworsten
Waar Heezen mee doorgaat, is het maken van zijn rookworsten. Tot maart komend jaar gebeurt dat nog in dit pand, daarna gaat hij op zoek naar een nieuwe locatie. “Het rookworstenseizoen loopt van oktober tot en met maart”, verklaart hij. “Het is heel fijn dat we het gehele komende seizoen nog hier kunnen draaien. Daarna hebben we alle tijd om een nieuwe te plek voor het maken van de rookworsten te vinden, want ik wil het blijven doen. Vanwege de inkomsten, maar ook omdat het gewoon hartstikke leuk werk is.”

Het werk in de kroeg zullen Gerrit en Ada gaan missen. “Je weet dat het moment een keer komt, maar toch voelt het altijd nog ver weg, als iets dat ooit wel een keer komt, daar ben je niet mee bezig”, zegt Heezen. Dan, na een korte stilte: “Nu komt het toch wel heel dichtbij. Ik zal er straks denk ik wel een traantje om laten.” Zijn vriendin voegt toe: “In de lockdownperiodes hebben we al wel een beetje kunnen ervaren hoe het is, het leven zonder het café. Dat mis je dan wel heel erg, die reuring, de mensen om je heen.” 

Het potbiljarten op 31 december van dit jaar zal hier voor hen het sluitstuk vormen. Daarover gesproken: aan de wand hangt een houten schild met daarop een heel aantal kleine zilveren schildjes. Daarin zijn de namen van de winnaars van het potbiljarten vanaf 2005 ingegraveerd. Twee schildjes zijn er nog vrij. “Eentje voor de winnaar van dit jaar”, blikt Heezen vooruit. “En op het andere zetten we ‘Corona 2020/2021’. Dan zijn alle schildjes gevuld en is die cirkel ook mooi rond.”