Passage Toldijk praat over participeren
-Toldijk - Op maandagavond 5 januari organiseerde Vrouwenvereniging Passage in Zaal Den Bremer een avond voor leden en andere belangstellenden. De lezing: 'Prettig participeren in de participatiesamenleving' werd gegeven door Marijke te Hennepe, preventiefunctionaris van GGNed.
Voorzitter Els Veraart heette iedereen van harte welkom en las een passend gedicht voor om het nieuwe jaar te openen. Marijke te Hennepe stelde zichzelf en haar organisatie GGNed voor, een organisatie voor geestelijke gezondheidszorg die alle soorten psychische hulp biedt. Zij werkt bij de afdeling preventie. "We proberen psychische klachten te voorkomen. Doel van de lezing is dat u op de hoogte raakt hoe u goed kunt participeren in een participatiesamenleving. We doen dit omdat mensen die te veel zorgen aan hun hoofd hebben, niet goed voor zichzelf zorgen, zij krijgen psychische klachten. Dan kom ik in beeld." Een ander doel is dat zij mensen op weg wil helpen naar hulp.
Vanaf 2015 zijn de gemeenten verantwoordelijk voor de jeugdzorg, begeleiding en dagbesteding en moeten deze de participatiewet uitvoeren. In een participatiesamenleving krijgen mensen meer zelf de regie, door bijvoorbeeld zelf te kunnen regelen hoe laat er iemand zorg komt verlenen. Pas als iemand dat niet kan, wordt er hulp geboden bij het regelen.
Mensen willen graag langer thuis wonen, maar dat moet wel kunnen. Nu gaat iemand niet meer zomaar naar een verzorgingstehuis. De overheid kan de zorg niet meer betalen. Er wordt veel bezuinigd, waarbij uitgegaan wordt dat de omgeving de dingen gaat oppakken. "Het idee van meer zelf zaken mogen en kunnen regelen, langer thuis wonen en meer verbinding in de samenleving is op zich niet zo gek," aldus Marijke. "Toch blijkt het in de praktijk lastig te zijn."
Naast zorgverleners zijn er zorgvragers. Hoe regelen zij zorg? Hoe komen zij voor zichzelf op? Er kwam veel respons uit de zaal, ook van mensen die bekend zijn met (mantel)zorg. Zij spraken uit ervaring en vulden het duidelijke verhaal van deze avond aan. De aanwezige dames vinden het goed om elkaar te helpen al wordt wel een beroep gedaan op iemand. Mensen voelen het als een verplichting als zij eenmaal iemand helpen. Wanneer zeg je nee, als het even niet uitkomt?
Toch is het niet verplicht zorg te bieden, behalve voor iemand die in huis woont. Zoals de kinderen, die kunnen wel ertoe verplicht worden. Zorg vragen wordt nog altijd moeilijk gevonden, zo bleek. Iemand vraagt niet zo gauw wat, mensen geven liever. Bovendien proberen mensen zoveel mogelijk hun problemen zelf op te lossen.
