Vrouwenvereniging Passage: ‘omzien naar elkaar’
Grote Fancy Fair voor Lubofu Vrouwenclub in Zambia
Algemeen
Toldijk - Vrouwenvereniging Passage houdt op zaterdag 3 november van 14.00 tot 17.00 uur een Fancy Fair in Zaal Den Bremer. De opbrengst is voor de Lubofu Vrouwenclub in Zambia. De oprichtster ervan is Ready Berendsen, de vrouw van Willem Berendsen, die bijna 35 jaar geleden naar Zambia vertrok als vrijwilliger; hij trouwde en bleef. Zij kregen een zoon, Erick (30). Willems zus Diny Olthof woont in Toldijk en zo kwam de samenwerking met Passage tot stand.
Erick Berendsen woont op dit moment met zijn vrouw Kim Elderman in het appartement van de boerderij van Kim’s ouders, Zwannet en Martin Elderman in Toldijk. Ze helpen volop mee aan de voorbereidingen voor de Fancy Fair ten gunste van de Lubofu Vrouwenclub. Erick is geboren in Kasempa, Zambia. Hij spreekt Engels en Zambiaans, maar nu ook Nederlands. “Mijn vader ging in 1969 naar Zambia als vrijwilliger van de Stichting Nederlandse Vrijwilligers. Hij leerde mensen op het platteland hoe ze voor de koeien en de gewassen konden zorgen.” Willem ontmoette Ready en bleef daar wonen. Hij bouwde er zijn eigen boerderij, dicht bij haar familie, ze trouwden en kregen Erick. Erick ging intern, naar een internationale missieschool ‘sakeji’. In 2001 kwam hij naar Nederland voor studie. Hij ging naar Oenkerk bij Leeuwarden voor Modern Dairy Cattle Management en liep stage in Drenthe, Zeeland en het Achterhoekse Wichmond. “Het is hier op een veel hoger niveau, high tech. Daar heeft niemand daar nog de kennis van.” Ook studeerde hij in Engeland. Terug in Zambia werkte hij als bedrijfsleider op een grote tilapia viskwekerij en gebruikte de kennis van eerdere studies en stages, aangepast aan de situatie. “Ik was geïnteresseerd in vis, het is heel anders als melken,” lacht Erick. Toen hij op een eerdere stageplek in Zeeland kon gaan werken, reisde hij weer af en leerde over akkerbouw op kleigrond, aardappels, sperziebonen en uien. “In de tussentijd kwam ik naar Toldijk, voor oom Bennie en tante Diny, de zus van mijn vader. Ik was uitgenodigd voor hun 45 jarig bruiloftsfeest.” Na het feest ging Erick met de vriendengroep stappen. Hij ontmoette toen Kim Elderman. “We kwamen aan het kletsen, ze kon goed Engels.” Zijn binding met Nederland werd versterkt. Kim is geboren in Arnhem en opgegroeid in Toldijk. Ze studeerde Diermanagement, een agrarische opleiding in Doetinchem. “Het was altijd wel een droom om naar Afrika te gaan op vakantie. Niet om er te gaan wonen.” Toen ze Erick leerde kennen, moest haar studie nog worden afgerond. Als eindopdracht regelde ze met school en met Erick om een bedrijfsplan uit te werken voor de boerderij in Zambia. “Het klikte gelijk, de interesses waren goed. Het paste allemaal geweldig.” Ze slaagde voor de opdracht en kreeg ook de leraar die het project begeleidde in Zambia op visite. Kim volgde Erick naar Zambia. Het televisieprogramma Grenzeloos Verliefd volgde het stel. Ze trouwden op 16 juli 2011, met ook Nederlandse gasten, waaronder zijn oom Bennie. Wanneer Kim zwanger is, besluiten ze dat het beter is om in Nederland te bevallen. Erick werkt in Duiven en bouwt gas- en houtkachels. “Het is op het moment zo moeilijk om in Nederland werk te vinden met de crisis,” weet Erick heel goed. “Maar ik ben handig en pak wel aan.” Dat is de mentaliteit van Zambia, waar Erick mee is opgegroeid. Ze willen graag terug naar Zambia. “Dat is onze plek,” zegt Kim pertinent. “Voor ons allebei. Het is de andere mentaliteit, de vrijheid, de zelfredzaamheid. Je verliest je hart aan het land. Als je er een tijdje gezeten hebt, ben je veranderd voor altijd. ”De Lubofu Vrouwengroep is in 1994 ontstaan uit een initiatief van Erick’s moeder Ready. Zij startte een coöperatie met een groep van ongeveer 30 vrouwen, die maïs en groente verbouwde om te verkopen. “Maar dat ging niet zo goed en de vrouwen besloten om zelf visvijvers te gaan graven. De modder werd met een schop in de emmers gedaan en naar de zijkant verplaatst om dijken te maken,” vertelt Erick. Een aantal vrouwen verwierpen het voorstel. “Daarna bleven acht vrouwen over en die zijn er nog steeds. Zij blijven nog steeds keihard werken voor de kinderen. Ongelofelijk!” Het onderhoud aan de visvijvers wordt gezamenlijk gedaan. Als het gras langs de oevers te hoog wordt, helpen ook alle kinderen mee dit te ‘maaien’.De Lubofu vrouwen hanteren een wensenlijst. Onlangs is een computer aangeschaft en zijn een paar vrouwen naar computerles. De vrouwenclub wil laten zien dat zij in een modern tijdperk leven met kansen, ook op het platteland. Wat belangrijk, haalbaar en nodig is, dat wordt aangeschaft als het geld is gespaard. Een tractor of landbouwmachine zal ook een welkome aanvulling zijn.Van het geld dat de vrouwen verdienen, kunnen aidswezen, die bij familie wonen, naar school. Aids komt veel voor in Zambia. “Het ontbreekt aan kennis, ze worden niet voorgelicht over de oorzaak. Ze leven van dag tot dag,” zegt Erick. “De mensen zelf praten er niet over. Het is een taboe.” Het probleem zit in het feit dat jonge vrouwen wisselende contacten hebben, ze prostitueren om geld te verdienen. Maar ook mannen hebben hier aandeel aan, door vreemdgaan. De kinderen hebben de gevolgen aan den lijve ondervonden. De school geeft voorlichting.Hoe beter de opbrengst van de visvijvers, de later gekochte koeien en het kleine winkeltje, hoe meer kinderen ze kunnen helpen. De Lubofu Vrouwen kijken hoe het met de kinderen gaat, ze sturen ze naar school als ze de leeftijd hebben, bekijken de rapporten en kopen elk jaar nieuwe uniformen. Het gaat nu om ongeveer 200 kinderen die gesponsord worden. Deze kinderen zijn zich goed bewust van de kans die ze krijgen om verder te leren om een beter leven te krijgen. Daarom doen ze erg hun best op school. “Kinderen willen wel leren,” weet Erick. “Er zitten nu drie jongeren op college en een op de universiteit.” De jongelui die klaar zijn met hun studie vinden een baan in de stad.Passage Toldijk begon dit jaar in januari met een informatieavond door Wim Wijsman over de Lubofu Vrouwengroep. Er werd direct een inzameling gehouden. Zowel Erick als Kim hebben er geen woorden voor. “Je voelt zo goed wat de mensen hier doen. Wij moeten er ook bij betrokken zijn, helpen zelfs. We zijn hier en laten iedereen weten hoe het daar is, waar het over gaat, met de kinderen en de vrouwen.”“De Fancy Fair wordt echt heel groot,” weet Kim, die in de commissie zit, samen met tante Diny. Een deel van de zalen van Den Bremer worden benut. “Er is van alles te doen. Er zijn concertjes, kraampjes en tafels, er komen kunstenaars, er worden zelf gehaakte en gebreide snuisterijen, kunstwerken en bloemenkransen verkocht, een rad van fortuin met grote prijzen, een lotenverkoop, kinderspelletjes, een kinderspeelplek, op de foto met een van de eendjes van duckstoer! En een buitengedeelte, het is teveel om op te noemen. Wij richten een expositie in met foto’s van de Lubofu Vrouwengroep en de visvijvers.”De opbrengsten van de Fancy Fair gaan direct naar de Lubofu Vrouwengroep. Erick heeft zijn moeder al ingelicht dat de vrouwen in Toldijk hartstikke druk bezig zijn om de vrouwen in Lubofu te helpen. Ze hopen dat er heel veel mensen gaan komen deze middag, want Zambia is niet zover weg, het ligt bijna naast Toldijk.