Kappersechtpaar Wuestenenk viert 60-jarig huwelijksfeest

Mooi maken voor Jan en Alie die samen zoveel jaren anderen mooi maakten

Door Liesbeth Spaansen

HENGELO – Dames- en herenkapsalon Wuestenenk aan de Spalstraat in Hengelo was mooi gemaakt: het getal 60 hing voor de winkelruit, geflankeerd door rode harten. Dorpsgenoten die langs de kapsalon fietsten of reden, riepen felicitaties naar Jan en Alie Wuestenenk. Het bruidspaar vierde op 24 juli het 60-jarig huwelijksfeest. Als kappersechtpaar hebben zij vele jaren mensen mooi gemaakt. Nu stonden zij zelf mooi in de belangstelling.

Familiebedrijf Wuestenenk
“Mijn opa Evert-Jan Wuestenenk baatte Café Flora uit verderop in de Spalstraat. Naast het kelneren begon hij met het knippen en scheren van zijn kostgangers die bij de boterfabriek werkten en was hij petroleumboer en begrafenisondernemer”, vertelt Jan. “In 1928 liet hij een kapperszaak met woning aan de Spalstraat 2 bouwen. Ik werkte als jonge jongen al bij mijn grootvader in de zaak. Mijn vader Herman nam de zaak later over en ook neef Herman Voskamp was enige tijd barbier bij ons.” Samen met zijn vader ging Jan elke vijf weken naar de Veldhoek ‘een rondje maken’ om de heren thuis te knippen.

Jan Wuestenenk (Hengelo, 1936) ontmoette zijn Alie Maalderink (Varssel, 1937) bij de kerk. “Ik ging naar catechisatie en Jan wachtte me dan op”, lacht Alie, die tegenover de molen woonde. “We kregen verkering. Jan zong dan: daar bij die molen, die mooie molen.” Op 24 juli 1961 trouwden ze in de Remigiuskerk in Hengelo. Het was een zonnige dag. “We hadden 80 man aan tafel in Zaal Concordia. De hele buurt, familie en naaste vrienden bleven warm eten. Dat was gezellig.” Alie en Jan reden in een fraaie Chevrolet en de dag werd vastgelegd door fotograaf Dolphijn uit Vorden. Het fotoalbum van die dag ligt nog altijd op het nachtkastje en wordt regelmatig bekeken.

Alie werkte destijds in de huishouding bij garage Wolsink, toen in de Spalstraat, maar stopte om bij Jan in de kapperszaak te gaan werken. “Ik ging samen met Jan’s zus Mientje op de fiets naar kappersschool. We werkten bij kapper Pol in de Grutstraat in Doetinchem. Daar heb ik in een jaar of vijf het vak geleerd.” Eigenlijk was zij al wat oud voor de kappersschool. “Daarom mocht ik ook eerder examen doen. Dat vonden de meisjes uit de stad maar niks. Zij zeiden: ‘dat red je nooit’, maar ik dacht: ‘ik zal ze eens wat zien!’ en slaagde met vlag en wimpel en veel hogere cijfers dan de anderen. Een paar zakten zelfs.”

Alie nam het knippen van de dames onder haar hoede en Jan kon zich op de heren gaan richten. “Maar ik kon ook goed en stevig lange haren touperen en een mooie slag maken. Het zat de hele week goed. Daarom kwam kleindochter Malou tijdens haar kappersopleiding bij me met de vraag of ik haar wilde helpen”, is Alie trots.
Zij vertelt over vroeger. “Permanenten ging met warme klemmen, die in een apparaat werden opgewarmd. Ze moesten een kwartier zitten voordat ze waren afgekoeld. Het kleuren van haren ging toen achter een gordijntje, omdat de dames niet wilden laten zien dat ze grijze haren hadden. Tegenwoordig worden haren in alle kleuren geverfd. De handdoeken werden toen door de dames zelf meegenomen en ze moesten ze dan ook zelf thuis wassen. Later kregen we een wasmachine, die met regenwater werd gevuld. Nu is er ook een droger.”

Vijf generaties kappers
Het echtpaar kreeg drie kinderen, Mia, Henriette en Marnix. Dochter Henriette Elburg-Wuestenenk werkte eerst bij kapsalons in Zutphen en Wehl en nam in 1991 de kapperszaak over. Haar dochter Silke Elburg die eerst in Warnsveld werkte en nu in Doetinchem, zal later ook het team gaan versterken. Nichtje Malou Rietman begon in Vorden en is sinds zes jaar in Hengelo van de partij. “Dat iedereen eerst bij andere kapsalons werkt, komt door onze motto’s: ‘Voeten onder andermans tafel’ en ‘Vreemde ogen dwingen’. Die staan nog altijd hoog in het vaandel”, legt Jan het ervaring buitenshuis opdoen uit. “Zelf ben ik begonnen bij een dameskapper in Goor.”

Terwijl Alie al eerder stopte met werken, kwam door corona ook een einde aan de kapperscarrière van Jan. “Ik heb tot maart 2020 nog geknipt,” Hij was wel positief getest, maar werd niet ziek. Alie lag een paar dagen in het ziekenhuis vanwege uitdrogingsverschijnselen. “We hebben nog steeds niet veel smaak en nog wat last van de spieren”, laten ze intussen gezond weten.

Ook vrije tijd
Naast zijn werk als kapper voetbalde Jan jarenlang als linkshalf bij PAX-1. In 1970 volgde hij Herman Voskamp op als consul en keurde hij wekelijks de velden van Pax en Keijenburgse Boys. Hij werd door de KNVB gehuldigd voor zijn 35-jarig jubileum. “Ik hing elke week een papier met de voetbaluitslagen achter het raam van de kapsalon, van de hele competitie Oost.”
Ook fotografie was een hobby. Vele honderden dia’s van onder andere Hengelo zijn inmiddels gedigitaliseerd en worden regelmatig bekeken. De door Jan aangeleverde foto’s van het familiebedrijf Wuestenenk voor de albums van Oud-Hengelo hebben helaas nog geen plek gekregen. “Albert Heijn maakt de keuze”, vindt Mia jammer. Tegenwoordig is Jan nog druk aan het werk in de moestuin en samen met Alie zorgt hij dagelijks voor de warme maaltijd voor henzelf en het kappersteam.

De zaak en het woonhuis worden binnenkort verbouwd. Tijdens het opruimen van de zolder vonden Henriette en Mia de cijfers en bedachten om deze te hergebruiken. Ze waren gemaakt voor het 60-jarig huwelijksfeest van Jans ouders en ook omgekeerd gebruikt toen opa 90 werd. Daar kwamen ook de camera’s van Jan, en de fraaie pareltjes uit de kappersgeschiedenis tevoorschijn.

Zestig jaar getrouwd
Een stapel felicitatiekaarten mocht het paar al ontvangen en bloemen werden bezorgd, net als taart. Het bruidspaar ontving een brief met de felicitaties van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima, maar ook van de commissaris van de Koning in Gelderland en de gemeente Bronckhorst. Locoburgemeester Paul Hofman bracht het paar persoonlijk de felicitaties over. Het feest werd zondags met een warm- en koud buffet gevierd met familie en vrienden in hun eigen tuin.