Afbeelding

Geen kermis

Algemeen

Ik mis de kikkers, vliegend richting de rooie. Ik mis de toeter van de botsauto’s. Ik mis de zwalkende man na een pittige woensdagmiddag. Ik mis de beslagen brillenglazen in een vol café. Ik mis het schuilen voor een regenbui terwijl Buienradar had beloofd dat het droog zou blijven. Ik mis de kortingsbonnen in de krant, zelfs die voor het touwtje trekken. Ik mis het gegil vanuit een net iets te heftig ronddraaiende attractie. Ik mis de discussie over de nieuwe bondscoach en over die ene belachelijke penalty. 

Ik mis de schiettent en de mevrouw die er al honderd jaar in staat. Ik mis Brabant van Guus Meeuwis. Ik mis de bamischijf na afloop. Ik mis de altijd aanwezige steun van het kerkmuurtje. Ik mis de zoektocht naar die ene vriend. Ik mis de groene muntjes. Ik mis de volle tray bier boven de mensen, het gele goud glanzend in bundels van discolicht. Ik mis het Hengelose volkslied. Ik mis de grote knuffels of toch in ieder geval een sleutelhanger.

Ik mis de band, die wanneer de gitaren even stilhouden op de kerkklok kijkt en vaststelt dat één laatste nummer nog best wel kan. Ik mis Keijenborg. Ik mis de tuin zonder planten. Ik mis het gesprek met die ene oud-dorpsgenoot, die je allang was vergeten, maar die ergens nog een stukje Hengelo had zitten en speciaal voor de kermis terug is gekomen. Ik mis de groep vrienden, die op zondagmiddag de Chinees binnengaat om een traditie hoog te houden. 

Ik mis het eendjes vissen en de gelukzalige glimlach die een geslaagde poging bij de jongste dorpsgenoten op het gezicht tovert. Ik mis de vele gesprekken, soms over helemaal niets, soms onverwachts indringend. Ik mis de mensen die morgenochtend voor vakantie naar Zuid-Frankrijk vertrekken, maar deze avond toch nog even meepakken. Ik mis het stelletje, dat stiekem achter de kerk verdwijnt. Ik mis de draaimolen. Ik mis het ophalen van herinneringen.

Ik mis de evaluatie van het dorpsklassement in de Tour de Mariënvelde. Ik mis de laatste dorpsnieuwtjes. Ik mis het proosten met de buurman. Ik mis de algehele rust van de donderdag. Ik mis een amicale klop op de schouder. Ik mis het geluid van de optocht door de straten op zondag. Ik mis het stukje Spalstraat voor de eetkramen, dat aan het eind van een avond niet onderdoet voor de ijsvloer van Thialf. Ik mis het gekraak van plastic bekertjes. 

Ik mis uiteraard ook de wafels van de wafelkraam. Al hoop ik stiekem dat die kraam op de braderie zal staan, want die zal er wél zijn, op zondag. Zoals er ook kinderspelen zullen zijn en er een nieuwe koning zal komen, het vogelschieten op zaterdag gaat door. Hulde voor alle inzet van de organisatie, maar voor een complete Hengelose kermis is het te vroeg. We moeten nóg meer geduld hebben. Op naar volgend jaar. De kikkers zullen vliegen als nooit tevoren.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant