Meer molens op een rij: Kinderdijk van Vorden

Stephan Fransen, piloot en molenaar

Door Liesbeth Spaansen

VORDEN – “Vliegtuigen zijn interessante machines”, is de korte maar pertinente motivatie van Vordenaar Stephan Fransen (29) om piloot te willen worden. Maar de selectie is streng. “Kom ik daar door is dat fantastisch, anders had ik de logistiek in gegaan.” Het werd piloot. Van kinds af aan had hij ook interesse in molens.

Stephan Fransen is geboren op Het Vaarwerk. Hij woont nog steeds in Vorden en is in 2020 getrouwd met Loes. Er werden trouwfoto’s gemaakt bij de Hackfortsche Windmolen, waar hij molenaar is. “De buurt en de molenaars waren er, ze hadden alles mooi versierd.”

Bert Vrieler, bestuurslid van deze molen, kende Stephan al jaren. “Ik zat bij zijn zoon in de klas. Van groep 1 tot en met havo 5.” Na de Havo ging Stephan studeren in Deventer. “Ik wilde wel piloot worden, maar wist ook dat het moeilijk zou zijn. Er is een strenge selectie. Daarom ben ik eerst een andere studie begonnen, ook op advies van mijn ouders. Technische Bedrijfskunde was een goede basis.”

Eenmaal in Tilburg gestart met de opleiding Supply Chainmanagement, schreef hij zich toch in voor de selectie tot piloot. “Tot mijn verrassing kon ik direct beginnen op de KLM Flight Academie bij Groningen Airport in Eelde. Ik verhuisde naar de campus. Uiteindelijk heb ik deze opleiding in twintig maanden gedaan en was ik klaar om vlieger te worden.” Binnen KLM gaat dan de opleiding verder.

“Ik kan meerdere vluchten per dag doen, maar start en eindig altijd wel in Amsterdam. Meestal ben ik meerdere dagen van huis”, vertelt hij. “Ik vloog eerst in een Boeing 777, de Triple Seven en later met de 787 de wereld over. Nu vlieg ik in een Embraer, een Cityhopper voor vluchten binnen Europa.” Stephan is First Officer en zit op de rechterstoel. Via ervaring en senioriteit zal hij opklimmen naar de functie van gezagvoerder en zal dan als eindverantwoordelijke in de cockpit op de linkerstoel mogen plaatsnemen.

“Ik heb onregelmatige werktijden bij KLM maar zocht een hobby.” Met de Hackfortsche Windmolen op fietsafstand was die keuze snel gemaakt. Stephan meldde zich in 2017 op de molen aan. Hij mocht proefdraaien om te kijken of het wat is. “Toen wilde ik de opleiding tot molenaar zo snel mogelijk doen. Ik had er de tijd voor, dus ik had zoiets van doen en vaart erachter. Henk Louw heeft me het fijne geleerd.”

Eind 2019 begon Stephan en in 2020 slaagde hij voor het landelijk examen. “Ik leerde tijdens stage op verschillende molens Bertran Stomp kennen die vrijwilliger is op de Bronkhorster Molen. We konden samen goed sparren. Het regionale examen had ik op de Bronckhorster Molen, dus hier moest Bertran naar een andere molen, want je mag geen examen doen op de eigen molen. Het landelijke examen hebben wij beide gedaan op de Braakmolen in Goor.”

Nu Stephan molenaar is én piloot geeft hij extra lessen op de molen over het weer. “Je ziet de wolken vanaf de grond als een band in de lucht, maar ik weet dat er nog zoveel boven zit. Als ik overvlieg dan zie ik al die lagen”, wijst hij aan, staande op de stelling. “Er wordt tijdens de cursus veel aandacht besteedt aan het weer, dat een belangrijke rol speelt voor zowel de vlieg- als molenwereld. Kennis daarvan is echt belangrijk. Bij de molen moet je als er een flinke bui komt écht snel handelen en soms de molen gewoon stilzetten. Het is toch een monument waar je meer werkt, die wil je in ere houden! Met een vliegtuig kun je nog om een bui heenvliegen, dat is dynamischer. Of we wachten met de start.”

Henk Louw is hoofdmolenaar en eerste vrijwilliger van de Hackfortsche Windmolen, het wordt ook wel de Molen op ’t Hoge genoemd. Hij heeft de molen van binnen verbouwd, realiseerde keuken, wc, en ruimte boven om te zitten zodat je als vrijwilliger goed terecht kan. De grote deuren van de doorgang onder de molen zijn behouden. “Daar gingen vroeger de koetsen doorheen, van noord naar zuid, vanwege de wind.”

Dat Stephan geen hoogtevrees heeft is wel makkelijk, hij klimt zo aan een wiek omhoog. “Voor lange klussen heb ik dan wel de valbeveiliging aan. Voor even een zeil leggen, klim ik zo even naar boven.”

Bert en Willemijn Colenbrander wonen in het molenaarshuis aan het begin van het pad. Willemijn zit ook in het bestuur van de molenstichting. Bert draait af en toe mee als vrijwilliger op de molen. Ook de oude maalderij is er nog. Toen de molen in verval raakte, is de maalderij in gang gezet. De molen werd in 1943 gerestaureerd met financiële medewerking van de baron. Sindsdien wordt er weer echt op de wind gemalen. Nu is de maalderij een woonhuis.

Vlakbij staat Korenmolen De Hoop, maar die is als woonhuis in gebruik. “Twee molens in Vorden. Toeristen vinden het op Kinderdijk lijken, zeker als ze allebei tegelijk draaien”, vertelt hij. “Nu in coronatijd hebben we een éénouderbeleid. We kunnen de trap afsluiten met een touw, zodat het boven niet te druk wordt. We zijn elke zaterdag open, woensdagmiddag als de bezetting het toelaat en als we draaien.”