Alenten

Deze Fa waka gaat over alledaagse dingen in het expatbestaan in Suriname. We zitten in lockdown, net als u, dus van avontuur is weinig sprake. Er zijn wel een paar verschillen. Eerst natuurlijk het tijdsverschil, waardoor wij op één avond tweemaal Oud en Nieuw vierden. Dan het klimaat, want terwijl u moet uitkijken voor gladheid is het hier vooral de klamme vochtigheid die noopt tot enige voorzichtigheid.

Peter gaat vijf dagen per week naar de ambassade, want bijvoorbeeld de afgifte van visa en paspoorten kan niet helemaal op afstand worden geregeld, en wat best even mag worden gezegd: hij heeft fantastische collega’s. Ik werk vanuit huis en doe dingen die zelfs op grote afstand wel mogelijk zijn, zoals de redactie van een boekje van buurman Frits in Bronkhorst, met plaatjes van het stadje toen en nu.

En ’s avonds kijken we gewoon Netflix en een aantal Nederlandse programma’s zoals De Slimste Mens en Heel Holland Bakt. Soms met verstelgoed op schoot en dan ben ik weer dankbaar voor het tornmesje van buurvrouw en vogelliefhebber Marga. Op de achtergrond horen we vaak een scheidsrechtersfluitje, dat blijkt een (donkerrode) roodborst te zijn.

De lange hete droge tijd is voorbij. We zitten nu in de korte regentijd – alenten – met iets lagere temperaturen, overdag meestal 29-31 graden en gek genoeg vinden we het soms zelfs fris.

Met de regen zijn er ook meer muggen gekomen, er wordt zelfs gewaarschuwd voor dengue, dus flink smeren! En dan die hele kleine mieren, ineens zaten er hele colonnes op het aanrecht en ook in het mooie suikerpotje van mijn vroegere Britse buren Pat en Alan, die nu in Londen wonen waar de noodtoestand zojuist is uitgeroepen. En het nostalgische blik met Zweedse crackers dat buurvrouw Rennie voor ons op de kop tikte, daar zat ineens ook iets in dat bewoog, ik denk broodkevers. Die vreten door elke verpakking heen. Gelukkig hadden we geen etenswaren in de prachtige aardewerken voorraadpotten van een Franse rommelmarkt. We snappen nu wel waarom de supermarkten en Kirpalani – de plaatselijke Hema – zo’n enorm aanbod aan plastic bussen hebben.

Toen ik door onze voorraden ging ontdekte ik dat er nog flesjes, blikjes en potjes uit 2018 en zelfs uit 2013 waren meeverhuisd. Die dag ging er een extra vuilniszak naar buiten. We hebben een grote mand op een paal voor de deur en daar mag je het vuilnis in leggen wanneer je wilt, dus niet alleen op ophaaldag. In Utrecht heb ik daar eens een boete voor gekregen. Een niet al te sociale buurman had een envelop die voor mij bestemd was – ja, geadresseerde reclame, maar toch - in zijn vuilniszak gedaan, en die zak te vroeg aan de straat gezet. Dat zal ons hier niet gebeuren, al was het maar omdat we bijna geen papieren post krijgen. We hebben dit weekend de kerstboom in de doos gedaan, maar onze kerstkaarten uit Nederland zijn nog steeds onderweg …

Op 31 december 2020 hebben wij om 20.00 uur geproost op alle mensen in Nederland en om 00.00 uur op onszelf en onze vrienden in Suriname. Hierbij wensen we u alsnog een heel goed en gezond 2021!

Odi odi! Groetjes!
Anke en Peter Frerichs

Peter en Anke Frerichs wonen sinds 25 augustus 2020 in Suriname. Peter werkt op de ambassade in Paramaribo als Operationeel Manager. Anke hoopt boeken te vertalen, taallessen te geven en wie weet wat er nog meer op haar pad komt.