Thea van de Spar deelt 40 jaar lief en leed met Hummelo

‘Ik moet niet werken; ik ben dankbaar dat ik mag en kan werken’

Door Ceciel Bremer

HUMMELO – Wie regelmatig boodschappen doet bij Spar Hummelo kent ongetwijfeld medewerkster Thea. Voor vaste klanten van de buurtsuper is de goedgehumeurde Wehlse zelfs onmisbaar. “Als ze er een paar dagen niet is, vragen klanten: waar is Thea?” Vrijdag 6 november viert de trouwe medewerkster haar 40-jarig jubileum bij de Hummelose supermarkt. Met de drie supermarkteigenaren die ze in 40 jaar meemaakte, Dick Garretsen, Frans Janssen en de huidige eigenaar Emiel van Duuren, en waar ze (nog altijd) een hechte band mee heeft, haalt ze de mooiste herinneringen op.

Ook al is ze voor veel Hummeloërs geen onbekende, haar achternaam is voor velen wel onbekend. Dat bleek al eens op een quizvraag in het dorp waar bijna niemand het antwoord wist. “Wat is de achternaam van Thea van de Spar, luidde de vraag. Tja, eigenlijk heet ik hier gewoon Thea van de Spar”, vertelt de 58-jarige Thea Nas lachend.

Dick Garretsen weet het nog goed hoe de 18-jarige Wehlse in 1980 bij hem begon. “Ze werkte al bij mijn zus in Voor-Drempt bij de Vivo maar kon daar niet blijven. Ik zocht nog een medewerkster en hoorde dat Thea een goede kracht was. Toen is ze hier komen werken.” En was het een goede kracht? “Jazeker, anders had ze het nooit zo lang volgehouden”, zegt Dick resoluut. “Ze is ook veel te duur om te ontslaan”, grapt Emiel. Zijn opmerking is kenmerkend voor de ontspannen manier waarop ze met elkaar omgaan. Emiel: “Ik ken Thea pas drie jaar maar ze is gewoon de moeder van het dorp. Dat is ooit bij Dick begonnen, dat is bij Frans zo gebleven en dat is nu bij mij nog net zo.”

Kontjes ham
Thea straalt als ze terugdenkt aan de eerste jaren in haar supermarktloopbaan. “We hebben het zo ontzettend gezellig gehad samen. Toevallig werkten er toen heel veel meiden uit Wehl hier dus we konden mooi altijd samen fietsen. Op maandag en dinsdag haalden we alle boekjes met bestellingen bij de klanten op, op woensdag zetten we die bestellingen klaar en op donderdag werden ze bezorgd. Als we pauze hadden, zaten we koffie te drinken in de huiskamer van Dick en Joke die hier achter de winkel woonden. Op woensdag streken we daar onze schorten en als er nog ander strijkgoed lag van Dick en Joke en hun kinderen, dan deden we dat ook. Het was heel huiselijk. Van alle producten die over datum waren, maakten we op zaterdag een warme maaltijd. De kontjes ham gingen in de macaroni. Dat aten we dan met alle collega’s samen op.” De bedrijfskleding was destijds ook heel anders, weet Thea zich nog goed te herinneren. “De eerste tien jaar moest ik een rok dragen. Ja, dat was in die tijd. Toen de winkel werd verbouwd, was het zo koud dat we een broek zijn gaan dragen.” Dick herinnert het zich ook nog goed. “Ach, eigenlijk ging dat ook vanzelf. De tijden waren veranderd.”

Hummelse kermis
Thea ontwikkelde een hechte band met haar werkgever Dick. Maar ook met zijn kinderen kon ze heel goed overweg. “We speelden vaak monopoly in de pauze met de kinderen. Iedere pauze gingen we dan weer verder. Zo stond het spel de hele dag op tafel”, vertelt de medewerkster die ook ooit meedeed aan de competitie De caissière van het jaar van TV Gelderland en in de top 3 eindigde.

Toen Dick en Joke Garretsen in 1997 de winkel verkochten aan Frans en Doortje Janssen kreeg Thea ook met hen direct een goede band. “Er was meteen een klik”, verklaart Thea zelf. “Ik weet nog goed dat ze hier voor de zomer in het dorp kwamen, nog niet veel mensen kenden en vervolgens in september de Hummelse kermis meevierden. Doortje vond er niks aan en zei: ik ga er niet meer naar toe! Ik beloofde haar volgend jaar met haar mee te gaan op dinsdagmiddag, haar voor te stellen aan diverse mensen en haar wegwijs te maken op de kermis. Nou, dat heeft ze geweten”, lacht Thea. “Frans heeft haar de hele middag niet gezien. De volgende dag vroeg ze mij: zullen we dit volgend jaar weer doen?”, vertelt Thea terwijl ze zichtbaar geniet als ze eraan terugdenkt.

Moeder van het dorp
En zo bouwde Thea ook met Frans en Doortje een goede band op. Dat werd versterkt toen Doortje erg ziek was. Thea: “Ze woonden hier boven de winkel. Na mijn werk kookte ik dan voor hen zodat Doortje goed at en Frans nog even kon doorwerken. We hebben elkaar in die periode echt geholpen en ze nam van mij ook alles aan.” Frans weet wel hoe dat komt: “Je bent ook heel dominant. Als er een artikel niet is en we zeggen tegen de klant: Thea zegt dat je dit moet nemen, dan accepteert iedereen dat.” Volgens Emiel is dat het grote vertrouwen dat de klanten van de Hummelose Spar in al die jaren hebben gekregen in ‘hun’ Thea en wat hij nu in de praktijk ook merkt. “Thea kent iedereen en is echt de moeder van het dorp. Ze is begaan met iedereen en maakt altijd tijd voor een praatje. Ze deelt echt lief en leed met haar klanten.”

Dankbaar
Over de overige karaktereigenschappen van Thea zijn de drie heren het eens. Frans, inmiddels niet meer haar werkgever maar wel haar collega: “Ze is heel toegankelijk, voor iedereen, en past zich snel aan. Heeft altijd een luisterend oor en wil goed doen voor iedereen. Ze kan geen ‘nee’ zeggen. Afgelopen week was er een klant met een rollator in de winkel. De beste man kon amper teruglopen. Toen zei Thea tegen mij: Frans, zet jij de rollator in de auto en breng je meneer even naar huis? Of soms belooft ze een oudere klant dat zij de boodschappen aan het eind van de dag wel even thuisbrengt. Zulke dingen, dat is typisch Thea. Ze bedoelt het goed maar zakelijk gezien kan het niet altijd ”, legt Frans uit. “Dat is precies het verschil”, haakt Emiel erop in. “Wij denken in kosten maar Thea totaal niet. Ze bindt mensen aan je winkel. Voor haar voelt dit niet als werken maar het is een manier van leven.” Thea hoort het allemaal aandachtig aan wat er over haar gezegd wordt: “We hebben hier samen iets moois opgebouwd, met collega’s en met klanten. Weet je, ik moet niet werken; ik ben dankbaar dat ik mag en kan werken.”

Jubileum
Veertig jaar werken in een buurtsuper heeft Thea hechte vriendschappen opgeleverd. Toen ze ziek thuis zat, kwamen veel Hummeloërs bij haar op bezoek. Andersom stuurt de medewerkster namens de Spar kaartjes bij geboorte of overlijden naar klanten. “Dat hoort erbij, we zijn een kleine supermarkt en dan deel je lief en leed met elkaar.” Emiel en zijn medewerkers hadden dan ook grote plannen om Thea in het zonnetje te zetten en iedereen de kans te geven haar te feliciteren met haar jubileum. Helaas stak corona daar een stokje voor en houden ze de festiviteiten heel minimaal. “Haar jubileum staat nu aangekondigd op het portaalbord aan het begin van het dorp en we doen nog wel iets wat past binnen de mogelijkheden. Het echte feest stellen we gewoon nog even uit maar dat komt er zeker. Dat verdient ze”, vertelt Emiel.