Afbeelding

Coronacolumn | Een historisch moment

Algemeen

Een historisch moment

Broerlief heeft zondag 12 juli genoten van het bezoek bij ma. “Lichamelijk heeft ze ingeleverd,” vertelt hij, “maar geestelijk brengt ze de veerkracht op om weer in haar oude doen te raken. We hebben weer een hele discussie gehad over de politiek.”

“Kijk even op de site van Schavenweide”, vroeg ik haar op woensdagmorgen 15 juli via de telefoon, “daar staan vandaag alle nieuwe maatregelen over de bezoekregeling van Schavenweide op. De deuren zijn weer helemaal open. Je mag nu ook 's avonds bezoek ontvangen.”
“Dat is mooi”, zegt ze. “Dat voelt goed. Niet dat ik er zo vaak uitga en bij nacht en ontij binnen komen doe ik al helemaal niet, maar het idee dat het kan, die vrijheid. O, wat is dat mooi.”
“Dan kunnen we ook weer op zaterdagavond samen tv kijken als er een leuk vervolgprogramma is”, merk ik op. Maar ze hoort me niet. “De deuren weer open. Dat is een historisch moment,” zegt ze.

Hoewel onze bijna honderdjarige met haar iPad best handig is – ze kan skypen, mailen en foto's beheren – vindt ze zoeken op een site vaak ingewikkeld.
's Middags als ik bij haar ben, zegt ze dat ze de info niet kon vinden en vraagt of ik de nieuwe maatregelen op wil zoeken en voor wil lezen.

Het komt erop neer dat ze per keer twee bezoekers mag ontvangen in haar appartement. Voor hen geldt bij de ingang van het gebouw nog steeds de gezondheidscheck, registratie, ontsmetting van de handen en eenmaal bij haar anderhalve meter afstand houden. Een goede zaak, vindt ma. Op die anderhalve meter is ze secuur. Wie die grens overtreedt – soms moet dat even om haar te helpen – reikt ze trouw een mondkapje aan uit een van de doosjes die ze me vroeg te kopen. 'Veiligheid voor alles' is haar motto.

“Je mag nu ook mee in de auto.”
“Oh, dat wil ik heel graag.”
“Wanneer zou je dat willen?”
“Als het mooi weer is.”
“En welke route wil je dan rijden?”
“Dat maakt niet uit, als de auto maar rijdt.”
“En wil je dan ergens even lekker zitten?”
“O ja, bij 't Onland.”
“Zullen we daar dan lunchen?”
“Geweldig.”

“Maar nou nog 's effe wat anders”, zegt ze.
Ik ben meteen alert. Dat is de standaardzin van onze pa. Als hij die zin uitsprak, dan waren we bij de les.
“Alle bewoners hier in het huis hebben vast geen pc, iPad of iPhone. En als ze er een hebben, zouden ze dan het coronanieuws van Schavenweide kunnen vinden? En stel dat ze dat kunnen vinden, zouden ze vandaag dan kijken? Vandaag: een historische dag! Wie van de bewoners weet dat?”
“Wat zou je hebben gewild?”
“Een brief natuurlijk, zodat wij dit nieuws als eerste hoorden.”
Ik knik en staar naar buiten, naar de binnentuin waar de tenten van de Meet & Greet sinds een dag weg zijn.

Reageren?
jgruwel@hetnet.nl

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant