Gerrit Bruggink gaat in stijl met pensioen

Collega’s trakteerden Hengeloër vrijdag op mijnenveld op ’t Hengelse Zand

Door Luuk Stam

HENGELO – Met een spelletje real-life Mijnenveger op het zand van de Sahara heeft Gerrit Bruggink (66) uit Hengelo vrijdagmiddag afscheid genomen van zijn collega’s en zijn werk bij het Lochemse bedrijf Wila, dat gereedschappen produceert voor het buigen van platen. Bruggink was hier sinds 1982 in verschillende functies actief en gaat nu met pensioen.

Doorgaans vinden de festiviteiten rondom een pensioen bij Wila – bij het bedrijf werken 320 mensen – in de kantine plaats, maar vanwege corona zochten de collega’s van Bruggink nu naar een andere mogelijkheid. Ze knutselden zelf een bosspel in elkaar en lieten hun afzwaaiende collega thuis met een grote legertruck ophalen.

De Hengeloër heeft een enorme interesse in de Tweede Wereldoorlog. Al sinds midden jaren zeventig doet hij mee aan evenementen op het gebied van re-enactement. Hij is lid van de vereniging Keep Them Rolling, die als doel heeft om oorlogsvoertuigen te restaureren en te onderhouden. Zelf rijdt Bruggink met een oldtimer-motor, vaak in het uniform dat hij deze middag ook draagt: dat van het Britse Royal Corps of Signals.

Daarnaast is Bruggink lid van de Royal Canadian Legion Branch 005. Hij vervult een actieve rol bij plechtigheden op Canadese en geallieerde militaire begraafplaatsen en bij ceremonies waar gesneuvelde militairen uit de Tweede Wereldoorlog worden herdacht. Zo sprak hij al eens bij The Last Post-ceremonie in het Belgische Ieper en neemt hij ook de officiële gedeeltes tijdens de evenementen van Keep Them Rolling voor zijn rekening.

Ook op zijn werk sprak hij vaak over zijn grote passie. “Tot in den treure”, zegt de man, die ook lezingen op scholen geeft. “Die verhalen moeten verteld blijven worden.” Collega’s waren vaak onder de indruk, ook al was het de zoveelste anekdote over Normandië, waar Bruggink jaarlijks komt. “Het is mooi om te zien dat iemand zoveel passie voor iets heeft”, vindt collega Frank Rouweler. “Het is ook goed om die geschiedenis levend te houden.”

De Hengelose Sahara doet Bruggink deze middag wel een beetje denken aan het strand van Normandië. Als een ware generaal stuurt hij vanaf de rand van het mijnenveld zijn troepen – de collega’s – aan. Aan hen de taak om de vermoedelijke bommen te ontmantelen. Zo’n vijf van zijn mannen sneuvelen, wat leidt tot flink wat hilariteit.

Als desondanks alle mijnen onschadelijk zijn gemaakt en de hoofdrolspeler van deze middag zijn tocht richting de cadeaus heeft kunnen maken, heeft hij nog wel een paar opmerkingen over de plaatsing van de mijnen. Die liggen in oorlogssituaties namelijk altijd in een Z-vorm, zo vertelt hij. “Ja, maar wij wisten dat jij die tactiek kende!”, grapt een collega. “Wij dachten: dat doen we net even anders.”

De laatste jaren werkte Bruggink drie dagen in de week voor Wila. Als ervaren kracht in het bedrijf stuurde hij de vele jonge technische collega’s aan. “Het was mijn taak om die jongens met beide benen op de grond te houden”, vertelt hij. “Met moderne softwaresystemen kan heel veel, maar je moet wel weten wat je doet. Ik vind het mooi dat ik binnen het bedrijf altijd de vrijheid heb gekregen om eigen producten te ontwikkelen.”

Dat hij zich niet gaat vervelen, is een ding dat zeker is. Naast zijn inzet op het vlak van oorlogsgeschiedenis, runt Bruggink vanuit Hengelo een eigen bedrijf waarmee hij onder meer koppelingsonderdelen voor oldtimers en racemotoren levert. Helemaal stoppen met werken, doet hij voorlopig dus nog niet. Het voelt voor hem dan ook niet direct alsof hij met pensioen gaat. “Maar dat ze er op deze manier aandacht aan besteden, dat is wel heel erg leuk.”