Groep 8

De vriendinnen van mijn vrienden hadden er onlangs een mooie sport aan. Ergens onderin een la vond ik onze klassenfoto van groep 8 terug, gemaakt rond het jaar 2000. We stonden er allemaal op. Ik gooide ’m in onze appgroep en de vrouwen keken even mee. Wie was wie? De één bleek twintig jaar later wat gemakkelijker herkenbaar dan de ander. Hier en daar vond een verwisseling plaats. We hadden er grote schik om.

Voor heel veel mensen is 2020 een gek jaar. Voor kinderen die in groep 8 zitten, moet 2020 een heel gek jaar zijn. Je volgt een route, langs acht jaren uitgestippeld en bijna in beton gegoten. Je ziet het hele gebouw en elke hoek van het schoolplein. Je behoort eindelijk tot de oudsten van de school en dan ineens – terwijl de eindstreep in zicht komt – is alles anders. Er is geen eindtoets, musicals en schoolkampen staan op losse schroeven.

Onze musical speelde zich af in een ziekenhuis. Ik was één van de drie dokters. Alles staat me nog helder voor de geest, van de allereerste keer oefenen – ‘Yes, ik hoef maar één zinnetje te zeggen!’ – tot de daadwerkelijke uitvoering voor een zaal vol ouders, broertjes en zusjes. Ook het schoolkamp naar de Witte Wieven in Zwiep kan ik twee decennia later nog van minuut tot minuut herbeleven, van de fietstocht en het spannende nachtspel tot de slaapzaal en de enorme pan macaroni.

Ik vond het destijds jammer dat het erop zat, heel jammer zelfs. De basisschooltijd was heerlijk en na groep 8 leek alles heel groot. De grote school in Doetinchem en alles wat daarmee samenhing, het was een totaal onbekende wereld. Een wereld waarin het wel mogelijk was om je plekje te vinden, want de ‘oude’ groep 8 fietste ook nog gewoon door het dorp. Ze voetbalden nog en ze lachten nog. Ergens moest het dus wel goedkomen.

Voor de leerlingen uit de huidige lichting zal het ondanks alles ook zeker goedkomen. Als steun in de rug kregen ze de voorbije dagen allemaal een brief van Arie Slob, minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media. De brief is online veel gedeeld. ‘Iedereen die net als jij ooit in groep 8 heeft gezeten, weet dat het een bijzonder jaar is’, schrijft de minister aan de scholieren. ‘Maar dit jaar was wel heel apart, vind je niet?’

Een mooi gebaar vond ik het, die brief. Zo’n brief hebben wij nooit gehad. De minister van Onderwijs – zo heette die post toen nog – was Loek Hermans, dat heb ik op moeten zoeken. Voor hem was er geen aanleiding voor zo’n brief. Het jaar 2000 was immers een jaar zoals zoveel andere jaren. 2020 gaat de boeken in. Koester daarom die brief, achtstegroepers! En bewaar die laatste klassenfoto ook. Dan heb je over een jaar of twintig nog wat te lachen.