Afbeelding

Kroeg

Algemeen

Dat eerste biertje, dat moet smaken naar goud. Fijn getapt, mooie schuimkraag. Zittend op een kruk of een stoel, die je vooraf is aangewezen. De barman of barvrouw, die met een dienblad vol komt aanlopen en jou er vakkundig eentje voor je neus zet. Die eerste slok. De zon op je gezicht en tegenover je - op veilige afstand - je kameraden. Allemaal met diezelfde blik in hun ogen. Die blik van: het mag weer. Van: wat hebben we dit gemist.

Als u dit leest, dan hebben we 1 juni achter ons gelaten. Dan zijn de kroegen en terrassen weer geopend. Biertjes zijn weer getapt. Wijnglazen zijn weer maximaal tot hun recht gekomen. Na weken van wapenstilstand is de balans opgemaakt, dorpsroddels zijn weer doorgenomen, nieuwe plannen voor de zomer zijn heel voorzichtig in elkaar gedraaid. En misschien is er wel iemand dronken geworden, want na zo’n pauze kan het hard gaan.

In Spanje gingen de terrassen vorige week al open. In de krant las ik een verslag. Die afstand, het was wat onwennig. Een jongen betrapte zichzelf op enige vorm van paranoia. Zo’n glas, daar had iemand anders met de handen aan gezeten. Toch overheerste de vreugde. Dat de wijn naar azijn smaakte - zeer waarschijnlijk van voor de lockdown - namen ze voor lief. Een stukje vrijheid was teruggewonnen. Een mens had dit sociale gebeuren nodig, zo concludeerden ze samen. Het mooiste van alles: er werd weer gelachen.

Zoals vanouds is het nog niet en zal het voorlopig ook nog niet zijn. Kroegavonden zoals voorheen lijken nog mijlenver weg. Proosten met je vrienden in een tent of een zaal waar iedereen hutje mutje tegen elkaar staat, het lijkt lichtjaren geleden. Toch maakte de afgelopen periode meer dan eens duidelijk dat dit geen eerste levensbehoefte is. We kunnen overleven zonder de kroeg en zonder het terras. Natuurlijk hebben we ze er liever wel bij, maar het kán zonder.

Het leidde ertoe dat de doorgaans zeer gewaardeerde kroegbazen ineens ver naar de achtergrond verdwenen. Vaak waren ze de spil in de gezelligheid, nu stonden ze van de ene op de andere dag langs de zijlijn toe te kijken. Toch lieten ze het er niet bij zitten. Er kwamen bier- en wijnpakketten. Een dorpskroeg kwam met merchandise op de proppen. Er waren vlaggen en badslippers te koop in de vertrouwde kleuren en met het vertrouwde logo.

Bij de heropening was er een terug-van-weggeweest-feest. Het enthousiasme is zeer begrijpelijk. Ook voor wie iets minder hard richting kroeg en terras rent, voelt het goed dat de mogelijkheid er weer is. En wat is het mooi dat de barmannen en barvrouwen weer aan de slag kunnen. Dat ze opnieuw een goed gewassen glas kunnen pakken, de kraan openzetten en een paar tellen later tevreden vaststellen: ik kan het nog! Fijn getapt, mooie schuimkraag.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant