Anne-Marie Besselink bij de vele kaarten en attenties die op zorgcentrum Hyndendael worden bezorgd. Foto: Josien Sloetjes
Anne-Marie Besselink bij de vele kaarten en attenties die op zorgcentrum Hyndendael worden bezorgd. Foto: Josien Sloetjes

Bewoners Zorgcentrum Hyndendael overladen met cadeaus

Algemeen

'Hopelijk blijven die attenties ook de komende weken nog binnen- stromen'

Door Ceciel Bremer

HUMMELO – Door de uitbraak van het coronavirus ziet de wereld er ineens heel anders uit. Binnen een paar weken is veel veranderd. In welke sector men ook actief is, de coronacrisis raakt ons allemaal. Maar hoe is het nu als je in de zorg werkt? Een gesprek met Anne-Marie Besselink, groepsverzorgende bij Zorgcentrum Hyndendael in Hummelo.

"Vandaag is het precies 75 jaar geleden dat Hummelo bevrijd is (2 april, red), maar de bewoners van Hyndendael zitten verplicht binnen en kunnen niet naar buiten. Dat is zo cru", opent Anne-Marie het gesprek. "We doen er van alles aan om het ze zo aangenaam mogelijk te maken. Vanwege deze bijzondere dag hebben we vanmiddag lekker samen geluncht, buiten was er muziek en we hebben het Wilhelmus gezongen. Het was mooi maar toch is het raar dat ze opgesloten zitten terwijl we vieren dat we bevrijd zijn. Ik vind dit heel erg voor ze", zegt de betrokken medewerkster van Stichting Markenheem waar Hyndendael onder valt.

Samen en toch alleen
De Dremptse Anne-Marie werkt al bijna 20 jaar bij het Hummelose zorgcentrum waar ze met haar collega's zorg biedt aan 45 bewoners. "Met collega's onderling proberen we ons te houden aan de maatregel van 1,5 meter afstand. Dat moeten we ook doen met onze bewoners, maar hoe kun je nou zorg verlenen op die afstand? Dat gaat niet altijd. De meeste bewoners hebben lichamelijke ongemakken. Zij vinden het verschrikkelijk dat ze geen persoonlijk contact mogen hebben met hun familie. Wij kunnen een heleboel voor ze doen maar die band die ze met hun naasten hebben, kunnen we niet overnemen. We mogen geen arm meer geven en geen knuffel, want we moeten ons aan de regels houden. Het lukt niet altijd om afstand te bewaren want we zijn gewoon aan het werk natuurlijk. En af en toe vergeet ik het ook gewoon. Als iemand het moeilijk heeft en zegt 'ik heb mijn kinderen al zo lang niet meer gezien', dan doet dat wat met me. De bewoners zijn hier met een grote groep bij elkaar maar tegelijkertijd voelen ze zich heel eenzaam."

Enorm veel cadeaus
"Een deel van de bewoners heeft dementie. Zij snappen helemaal niets van deze situatie. Sommigen hebben we het geprobeerd uit te leggen. We hebben hen verteld dat we teveel zieke bewoners hebben en dat de kinderen niet ziek mogen worden als ze hier komen. We hebben de situatie dus omgedraaid. Je moet het ze op de een of andere manier wel duidelijk maken waarom hun kinderen niet komen en waarom ze ineens allemaal bloemen krijgen. Want wat er binnenkomt aan cadeaus is gigantisch: bloemen, chocola, tekeningen en nog veel meer. Van kinderen, kleinkinderen of mensen uit het dorp. Heel erg lief. Maar ik hoop dat ze dat over een paar weken ook nog blijven doen. Deze situatie duurt nog even en de bewoners hebben het ook over een paar weken nog moeilijk", benadrukt Anne-Marie.

Handen wassen
De toegangsdeur bewaken en attenties in ontvangst nemen, is een van de extra taken die Anne-Marie en haar collega's erbij hebben gekregen sinds de coronamaatregelen zijn ingevoerd. "De hal van ons zorgcentrum is open. Daar kunnen mensen iets neerleggen. De volgende deur naar binnen is gesloten. Als degene die een cadeautje heeft gebracht wegloopt, doen wij pas de tussendeur open en pakken we de cadeautjes voor de bewoners. Daarnaast kampen we met zieke collega's en een tekort aan personeel. Dat maakt dat we overuren maken." Anne-Marie beseft goed dat ze met een risicogroep werkt en doet er alles aan om niet besmet te raken, vertelt ze: "Ik probeer met zo min mogelijk mensen in contact te komen en blijf zoveel mogelijk thuis." Op haar werk bestaan de voorzorgsmaatregelen uit het afstand houden tot elkaar. "De stoelen in de zaal staan nu op minimaal anderhalve meter afstand van elkaar". Ook moet ze heel vaak handen wassen: "Bij iedere kamer hangen pompjes met desinfecterende gel; als we bij de ene bewoner zijn geweest, wassen we onze handen en dan gaan we pas naar de volgende." Gelukkig zijn er geen coronabesmettingen in het zorgcentrum waardoor werken met een mondkapje niet aan de orde is.

Extra aandacht geven
Omdat alle activiteiten zijn afgelast, probeert het personeel de bewoners wat meer individuele aandacht te geven. "Even koffie drinken op de kamer bij een bewoner, een praatje maken met iemand, even samen naar de binnentuin die we sinds kort gelukkig hebben, gezellige muziek aanzetten en meezingen. Eigenlijk maakt het niet uit wat je doet of zegt, het gaat om aandacht geven en het ze zo aangenaam mogelijk proberen te maken." Daar wordt achter de schermen hard aan gewerkt want vanaf vrijdag wordt het voor de bewoners van Hyndendael mogelijk om te bellen met beeld. "We hebben daarvoor twee iPads tot onze beschikking gekregen. En binnen Markenheem is men bezig om een spreek-luisterverbinding op te zetten zodat je achter glas met elkaar kunt praten. Dat zou helemaal super zijn als dat lukt."

"Ondanks de maatregelen is de stemming gelukkig goed onder de collega's", zegt Anne-Marie. "We mogen elkaar natuurlijk ook niet aanraken, een schouderklopje geven of zo. Afgelopen week stonden we rondom de tafel, ieder op een hoek en maakten we met onze armen een denkbeeldige groepsknuffel. Mooi! Het is niet anders, schouders eronder en gaan."

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant