Harry van Rijn overleed maandag 30 maart op 97-jarige leeftijd. Foto: eigen foto
Harry van Rijn overleed maandag 30 maart op 97-jarige leeftijd. Foto: eigen foto

In memoriam: Harry van Rijn - De kogels van een begenadigd scherpschutter zijn op

Algemeen

HENGELO/VORDEN – 'Old soldiers never die, they just fade away'. Harry van Rijn, een soldaat die zijn strijd met de pen voerde, is niet meer. Hij blies maandag 30 maart op 97-jarige leeftijd, na een kort ziekbed, zijn laatste adem uit. Als schrijver/columnist schoot hij tot op late leeftijd met scherp op misstanden in de maatschappij. Velen zullen zich zijn ingezonden brieven in deze krant nog herinneren. Nadat zijn grote liefde Evelien in 2015 overleed, na 66 jaar huwelijk, wapende hij zich tegen eenzaamheid en depressie door te blijven schrijven.

Door Gerwin Nijkamp

Hoewel hij in zijn stukjes een kritische en vermanende toon aan kon slaan, was zijn bedoeling altijd goed. Hij vocht, met taal als krachtig wapen, tegen alles wat in zijn ogen onrechtvaardig was om de wereld om hem heen een stukje beter te maken. Dat vertelde hij in 2015 tijdens een interview met deze krant, waarin hij zijn afscheid als 'vaste' brievenschrijver aankondigde. Van Rijn had besloten deze maatschappelijke strijd te staken zodat hij zich volledig op de zorg voor zijn vrouw kon richten.

Een moeilijk begin
Sinds zijn vroege jeugd moest Harry van Rijn strijdvaardig zijn. De geboren Amsterdammer was al op zijn zevende wees en kwam daardoor terecht in een erg streng opvoedingsgesticht in Hoenderloo. Daar bracht hij twaalf zware jaren door in een echte mannengemeenschap. Een keihard gevecht om een plaats te verwerven in het leven. Zelfs letterlijk op leven en dood, omdat zijn weinig liefdevolle jeugd de eetstoornis anorexia bij hem veroorzaakte.

Over deze periode en de oorlogsjaren daarna schreef Van Rijn op 94-jarige leeftijd brieven aan zichzelf. Die bundelde hij in het boek 'Beste Harry', dat in het voorjaar van 2017 uitkwam. Door op deze manier gebruik te maken van zijn goede geheugen en heldere brein, slaagde hij erin om overeind te blijven na het verlies van zijn geliefde Evelien. De vrouw die ervoor zorgde dat hij, na een moeilijke start, terug mag kijken op een gelukkig leven.

Verliefd op Vorden
Harry werd dus verliefd op Evelien en samen werden ze verliefd op Vorden. Dat gebeurde al in 1947, toen ze tijdens een vakantie in Markelo eropuit waren gegaan met de fiets. Ze genoten van een heerlijke maaltijd bij Bakker en van de prachtige omgeving. De prettige ontmoeting met deze regio leidde er in 1973 toe dat het stel van Baarn naar de Achterhoek verhuisde. Eerst in een verbouwde boerderij op de Kranenburg en later in het dorp Vorden zelf.

Ondertussen was Van Rijn er na de oorlog in geslaagd, met enkel de lagere school als educatieve bagage, stap voor stap omhoog te klimmen op de maatschappelijke ladder. Door zelf veel te leren en studies die hij in zijn vrije tijd volgde, maakte hij carrière bij onder andere een drukkerij, boekhandel, uitgeverij om vervolgens zijn eigen reclamebureau Promotions te beginnen.

Vanuit zijn werk kwam de nieuwbakken Vordenaar al snel in contact met drukkerij Weevers, destijds ook uitgever van deze krant. Via brieven in weekblad Contact leidde hij de opstand tegen de aanleg van een toeristisch fietspad tussen Vorden en Lochem. Hij en zijn buren zagen veel liever een veilig fietspad voor de kinderen die vanuit Kranenburg in Vorden naar school moesten. Maar ook maakte hij zich hard voor een goede invulling van de leegstaande kerk op de Kranenburg: Van Rijn is een van de oprichters van het Heiligenbeeldenmuseum dat er nu in is gehuisvest. Mede vanwege die verdienste ontving hij in 2001 samen met Bart Hartelman een koninklijke onderscheiding. Toen Hartelman in 2014 overleed, schreef Harry van Rijn een waardig eerbetoon aan zijn vriend in deze krant.

Eresalvo
Vorig jaar verscheen zijn laatste boek 'Plus 95 – weer gelukkig tussen de mensen'. Een verhaal over hoe hij na de dood van zijn vrouw het levensgeluk terugvond als bewoner van De Bleijke. Dit eresalvo aan de medewerkers van het woonzorgcentrum zal, net als zijn andere woorden van maatschappelijke betekenis, nog wel even nagalmen.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant