Hans Visser en zijn ernstig zieke vrouw Hanny willen graag gelijkvloers gaan wonen, maar krijgen hun landhuis in het buitengebied van Hengelo niet verkocht. Foto: Luuk Stam
Hans Visser en zijn ernstig zieke vrouw Hanny willen graag gelijkvloers gaan wonen, maar krijgen hun landhuis in het buitengebied van Hengelo niet verkocht. Foto: Luuk Stam

'Wat maakt het nou uit of hier Visser, Jansen of Gerrits woont?'

Algemeen

HENGELO - Hans en Hanny Visser proberen al vijftien jaar om hun landhuis in Hengelo te verkopen. De gemeente Bronckhorst zegt een benodigde vergunning niet te kunnen verlenen

Door Luuk Stam

Ze wonen er prachtig, hier aan de Rijnweg in het buitengebied van Hengelo. Toch willen Hans Visser (73) en zijn vrouw Hanny (69) hier graag weg. Hanny is ernstig ziek en heeft grote moeite om de trappen in het huis op en af te komen. Een bed in de woonkamer neerzetten, dat zien de twee niet zitten en dus willen ze gelijkvloers gaan wonen.

Daarvoor moet eerst hun landhuis verkocht worden. Vraagprijs: 650.000 euro. Het stulpje in de bosrijke omgeving staat al vijftien jaar te koop. Interesse is er genoeg geweest, maar alle potentiële kopers stuitten op hetzelfde probleem: dit landhuis is op papier een recreatiewoning en staat op recreatiegrond. Wie deze woning koopt, krijgt geen vergunning om er permanent te mogen wonen en moet kunnen aantonen elders een hoofdverblijf te hebben.

Voor de van oorsprong uit 's-Heerenberg afkomstige Hans en Hanny Visser ligt dat anders. Zij hebben in december 2007 uit handen van de gemeente Bronckhorst voor dit adres een zogeheten persoonsgebonden beschikking gekregen. Een soort gedoogvergunning, die hen en alleen hen toestemming geeft om hier wel te mogen wonen.

Aanvankelijk diende deze woning voor het stel als buitenverblijf. Hun vaste woning hadden ze naar eigen zeggen toen nog in 's-Heerenberg. Dat veranderde toen de gemeente Bronckhorst hen de mogelijkheid voor zo'n gedoogvergunning bood. "Daar moesten we 750 euro voor betalen, dat hebben we gedaan", zegt Visser.

Volgens de gemeente kon het echtpaar deze vergunning krijgen omdat ze hier al woonden terwijl dit in strijd was met het bestemmingsplan. Dit was 'een bijzondere omstandigheid met een concreet uitzicht op legalisatie'. In de beschikking staat namelijk dat deze niet overdraagbaar is. Koopt iemand anders dit huis, dan gaat de vergunning niet mee. "Zo kan de recreatieve functie op termijn weer worden geoptimaliseerd", legt een gemeentewoordvoerster uit.

Visser zag afgelopen jaren met lede ogen aan hoe woningen aan onder meer de 2e Berkendijk en de Wassinkweg wel een permanente vergunning kregen. Volgens de gemeente zijn deze situaties om uiteenlopende redenen niet vergelijkbaar. Bijvoorbeeld doordat er nieuw landgoed is ontwikkeld of doordat er woonrechten binnen een landgoed verplaatst zijn waardoor er per saldo geen toename van het aantal woningen heeft plaatsgevonden.

Weer anders is de situatie aan de Jachtweg op een paar honderd meter van het landhuis aan de Rijnweg. Hier was de gemeente voornemens om een woning om te zetten in een recreatiewoning. "Naar aanleiding van een zienswijze van de eigenaresse is hiervan afgezien en is de permanente woonbestemming gehandhaafd", zo bevestigt de gemeente nu. "Zo gemakkelijk gaat het dus", zegt Visser. "Waarom moet het hier dan zo moeilijk?"

Met het verhaal dat nu op tafel ligt, zeggen hij en zijn vrouw niets te kunnen. Ze snappen de regels, maar zouden zo graag zien dat de gemeente daar in dit geval wat soepeler mee om zou gaan. "Wat maakt het nou uit of hier Visser, Gerritsen of Jansen woont?", vragen de twee zich af. Al meerdere keren deden ze op het gemeentehuis hun verhaal. Het leverde niets op.

Wat ze wel meer dan eens te horen kregen, was dat er een actualisatie van het woonbeleid aan zat te komen. Hierbij zou onderzocht worden waar en voor welke doelgroepen er extra ruimte mogelijk was. Dat aangepaste woonbeleid kwam er dit jaar, maar het veranderde aan de Rijnweg niets. "Het voelt alsof we met een kluitje in het riet zijn gestuurd", klinkt het.

De gemeente laat weten dat het niet mogelijk was om hier eerder duidelijkheid over te geven. "Wonen is een onderwerp dat raakt aan meerdere thema's en vakdisciplines en wij pakken dit daarom integraal aan", legt de woordvoerster uit. "Dat vraagt meer aandacht en tijd voor het proces, maar leidt uiteindelijk tot een beter resultaat voor onze inwoners."

Het leidt bij Hans en Hanny Visser tot alleen nog maar meer frustratie. De situatie heeft een enorme impact op beiden. Ze zeggen veel stress te ervaren en moeite te hebben met slapen. Het komt bovenop de ziekte van Hanny, die snakt naar een woning zonder trappen.

Haar man geeft graag een rondleiding door het huis waarin hij en zijn vrouw nu ruim twintig jaar wonen. Zowel de begane grond als de bovenverdieping en het souterrain zijn uitstekend afgewerkt, geïsoleerd en van alle gemakken voorzien. "Dit kun je toch helemaal geen recreatiewoning noemen?", zegt Visser. "Het is een landhuis."

Hij spreekt van een urgent geval, maar de gezondheidssituatie van zijn vrouw speelt volgens de gemeente in deze discussie geen rol. "Versoepeling van de regels is hoe dan ook niet mogelijk", laat de woordvoerster weten. "Daarbij dateert de beschikking van december 2007. Toen wist men al wat de voorwaarden van dit besluit waren. Er is nooit bezwaar gemaakt."

Visser zegt er destijds geen moment over te hebben nagedacht om dat wel te doen. "We kregen die mogelijkheid aangeboden, moet ik dan bezwaar gaan maken? En daarbij; als je nog jong en fit bent, houd je er toch geen rekening mee dat je in zo'n situatie terecht kunt komen? Dat dit zoveel gedoe met zich mee zou brengen, hadden wij nooit verwacht."

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant