Gerrit en Henny zeggen de aardappels vaarwel

Het Hengelose aardappelbedrijf Wullink gaat na 45 jaar over in nieuwe handen.

Door Luuk Stam

HENGELO - Zijn vader Derk runde een halve eeuw geleden een boerenbedrijf zoals er in de regio zoveel waren. Een boerderij met van alles een beetje. Een paar koeien, een paar varkens, enkele kippen en wat akkerbouw. Zijn zoon en beoogd opvolger Gerrit had echter niet veel met de veehouderij. Het verbouwen van aardappels, dát was zijn ding. Hij besloot te specialiseren. "Daar waren we toen echt een voorloper in", blikt Gerrit Wullink (68) nu terug.

Na 45 jaar vinden hij en zijn vrouw Henny (68) het mooi geweest. Ze doen afstand van het bedrijf dat ze samen opbouwden. Hun kleine lokale akkerbouwbedrijf is uitgegroeid tot een internationaal opererende onderneming met afnemers in vele tientallen landen. Wullink Aardappelen blijft bestaan, maar gaat verder onder leiding van twee nieuwe eigenaren: Derck Hulshoff en Jaap Smedema. Ook de acht vaste werknemers blijven in dienst.

Gerrit Wullink is nog betrokken bij het afronden van de oogst van 2018. Vanaf het moment dat komende maand het poten weer begint, draagt hij vrijwel alles over aan de nieuwe eigenaren. "Je werkt hier naartoe", zegt Wullink, die op de achtergrond voorlopig nog wel actief zal blijven. "Dat hebben ze gevraagd en dat wil ik zelf ook wel graag."

Zo laat hij zijn bedrijf langzaam los. De grootste opluchting zal zijn dat de verantwoordelijkheid binnenkort niet meer in zijn handen ligt, want een verantwoordelijkheid was en is het. Wullink teelt suikerbieten, granen en maïs, maar de hoofdmoot vormen sinds jaar en dag de aardappels. Heel veel aardappels.

Jaarlijks gaat er hier tussen de twaalf- en veertienduizend ton aan aardappelen de deur uit. Pootaardappelen maken daar twee derde deel van uit. Een derde deel bestaat uit consumptieaardappelen, waarvan het gros naar aardappelverwerker Aviko in Steenderen gaat.

De pootaardappelen komen via een tussenhandelaar veelal in Noord-Afrika terecht. "Algerije, Tunesië, Marokko, Libië en Egypte", somt Wullink op. Zijn vrouw Henny schiet spontaan een anekdote te binnen. "We waren op vakantie in Egypte toen we langs een aardappelveld kwamen", vertelt ze. "Er stonden bordjes met teelnummers bij. Kwamen we aan het kijken. Bleek dat het onze eigen aardappelen waren! In Egypte! Dat is dan toch wel bijzonder."

De pootaardappelen voor de export naar Noord-Afrika zijn speciaal gekweekt om daar goed tot hun recht te komen. Zo groeien er in Hengelo jaarlijks aardappels van in totaal vijftien rassen, verbouwd op bij elkaar 300 hectare aan akkerbouwgrond. De periodes van poten en oogsten zijn druk, maar de aardappelwereld draait het hele jaar door. "We zijn nu met het laatste deel van de oogst van 2018 aan het sorteren", vertelt Wullink.

Het weer speelde door de jaren heen een grote rol. Een aardappel kan niet goed tegen water en soms kwam het met bakken uit de lucht. "We hebben heel wat momenten gehad dat we met spanning op Buienradar zaten te kijken of geregeld extra naar het land toe moesten om water weg te laten lopen", vertelt Wullink. De extremen in het weer zijn volgens hem van alle tijden. "In 1998 en 2010 hebben we ook heel veel regen gehad", klinkt het. "En afgelopen zomer was het extreem droog, maar in 1976 ook."

Het was juist dat onvoorspelbare dat Wullink in het verleden voor de aardappelen deed kiezen. "Zo'n speculatief gewas, dat trok mij meer", vertelt hij. "Je hebt meer mogelijkheden en het kan positief of negatief uitpakken." Hoe het dan voelt om in de schuur naast zo'n berg mooie aardappelen te staan? "Dan voel ik vooral het vele werk dat daarin zit", zegt Wullink. "We zijn dan ook wel blij dat we het nu af kunnen ronden. Dat geeft een goed gevoel."