Afbeelding

Column Eva Schuurman - Paarse onderbroek

Algemeen

Paarse onderbroek

"Maar belt er dan niemand meer aan en dat er dan ineens pakjes staan?" vraagt ze met een bibberende stem. Al de hele week kijkt ze alsnog naar het Sinterklaasjournaal en vertelt mij over Pieten met vegen op het gezicht, dat Jan Boerenfluitjes het weer presenteert en waar Zaanstad eigenlijk ligt. En oh ja, of we daar toevallig zaterdagochtend in de buurt zijn.

Het was vorig jaar in november bijna net zo spannend als nu, vooral die middag dat ze in tranen thuiskwam omdat iemand haar in de klas vertelde van het grote geheim. En dat zij dat toen ineens meer wel- dan niet geloofde. We hadden gedacht nog een jaartje mee te kunnen, maar bleken vroegtijdig ontmaskerd te worden. De tranen werden er niet minder heftig om en het lieve complot ook niet.

Dat klasgenootje kon ik wel smoren met een jute zak, weet je dat? Ik had zin om haar mond en neusgaten met pepernoten te vullen en de kieren met marsepein te dichten. Met taaitaai wilde ik haar de ogen verduisteren en daarbij gesmolten borstplaat als lijm gebruiken. Om haar daarna - hoofd eerst - een schoorsteen in te schuiven. Zelf vond ik het overigens vroeger ook altijd heerlijk om de eerste in de klas te zijn met een nieuwtje, maar dat terzijde.

We zijn gewoon op Sinterklaasavond nog één keer all out gegaan en gaven meer geld uit dan het seizoen ons toeliet. Het was nog steeds spannend toen haar zus op het toilet zat en er toevallig tegelijk werd aangeklopt, net toen zij 'nietsvermoedend' televisie aan het kijken was. We wisten er allemaal van, maar deden nog even alsof. Dus dat dit nu zo rauw op haar dak valt.. Nee, dat had ik niet verwacht. Ook weet ik überhaupt niet hoe te handelen nu het hoge woord eruit is..

Ze komt bij me op schoot, we spreken af een bescheiden verlanglijstje op te stellen nu we weten wie de zak vult terwijl het saldo daalt. We wensen hardop dat er toch iemand belt en klopt - terwijl hij of zij eigenlijk op de wc zit - en dat zij dan toevallig televisie kijken zal. En we nemen het scenario nog één keer door, omdat het waar is en geen groot geheim meer:

"Mama is de Sint, op zolder liggen jute zakken, die appel krijg je de volgende dag mee naar school. De wortel gaat door de hutspot en we hebben trouwens niet eens een schoorsteen. Die meneer van het Klokhuis draagt de baard en Piet Paniek is ook in het echt intens grappig. We zijn het allemaal zelf, lieverd; zij die welhaast de ruiten uit de kozijnen kloppen en via de achterdeur terug het huis insluipen. We zijn vrijgevige jokkebrokken, omdat we zo van je houden. En weet je wat we daarom nooit zullen doen, lieverd? Zonder jou naar Spanje vertrekken. Erewoord."

"En weet jij wat ik nu tegen de kleintjes op school zeg, mam?" zegt ze als antwoord. "Over het grote geheim van Sinterklaas?" "Nee, lieverd dat weet ik niet. Vertel." zeg ik nieuwsgierig. "Dat ie onder zijn rode mantel een hele grote, paarse onderbroek draagt hihi."

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant