Afbeelding

Column Eva Schuurman - Offline

Algemeen

Offline

Thuis had je zo'n heel groot, grijs bakbeest en hij stond op de ouderslaapkamer op een houten bureau. Je moest ervoor op een ongemakkelijke kruk zitten, maar omdat je die met draaiende bewegingen in hoogte kon verstellen was ie niet te weerstaan. Als je wiebelend plaatsnam was dat om die grote, grijze PC te horen blazen en je geduld te belonen met het enige spelletje dat erop stond; iets met een poppetje dat ondergronds door een gangenstelsel jouw hulp nodig had, want jij beroerde de spatiebalk en die deed hem daarmee springen. Dat springen was van levensbelang, want lopen deed hij zonder pauze en het liefst tegen obstakels aan. Misschien dat er meer vertier op de floppy's naast het beeldscherm te vinden was, maar je wist niet hoe die te ontgrendelen en dit was al genoeg.

Op vakantie had je zo'n goedkope nep-Game Boy die het exact één reis naar Zeeland volhield, je puzzelde er blokken mee op elkaar en als beloning slonken die dan zodat er opnieuw ruimte ontstond om verder te puzzelen. Officieel heette dit Tetris, maar niet in jouw uitvoering.

Later kreeg je een echte Nintendo en daarbij ook de onmisbare kennis over hoe je Mario deed botsen tegen blokken met vraagtekens. Waarna hij kwaadaardige planten ontweek en voor zijn inzet werd beloond met groene paddenstoelen; geen kind in je huishouden dacht nog gruwend aan zijn of haar aversie tegen champignons. Je had medespelers die bij elke sprong de controller hieven, alsof dat nog meer richting gaf. Vooral in de onderwaterwereld zwommen ze zelf het liefst aanmoedigend mee. Sommige van je buurkinderen hadden overigens een Atari, dat vond je dan maar tweederangs.

En vele jaren later kreeg je toen een eigen scherm, in een omhulsel van glanzend rood. Zelf aangevraagd en gekoesterd. Er stond geen beltegoed op, maar er danste gratis een slangetje op voorbij dat stipjes vrat alsof het muizen waren. Zonder zich in de staart te bijten leidde je hem richting zijn voedsel, tot je scherm zo vol van slang was dat ie de kont niet meer keren kon. Ondanks dat het beest altijd door jouw skills verstrikt raakte, speelde je het steeds opnieuw.

Inmiddels zijn de schermen in je huis niet meer te tellen en heb je het stilzwijgend opgegeven nog te begrijpen wat er allemaal te zien is; waarop de kinderen nu weer voor de tablet dansen en waar ze überhaupt geleerd hebben special effects te monteren in zelf gefilmd materiaal. Welk spel er vandaag onmisbaar is en of je Snapchat al snapt.

Toen je de oudste laatst slapend met een iPad-nek de nacht inzoende vond je op de stoel naast haar bed de regieaanwijzingen voor de volgende morgen; "staan voor spiegel en in volgend shot freeze." Handgeschreven, bij gebrek aan digitaal notitieblok. Het was vlak voor Halloween en 's nachts kwam ze huiverend bij je, bang ontwaakt uit haar eigen ideeën. Na knuffels en een verhaal uit het hoofd leegde je - eenmaal terug in bed - je hoofd op Wordfeud. Waarbij je de maximale score behaalde met het woord 'offline'.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant