Jan was er soms meer dan zestig uur per week

De liefde trok Jan Goossens (61) in 2010 naar Curaçao, maar zijn geliefde Keijenborgse voetbalclub volgt hij nog altijd op de voet.

Door Luuk Stam

KEIJENBORG/CURACAO - Wat heeft Jan Goossens rondom de velden aan de Pastoor Thuisstraat niet gedaan? Hij voetbalde er in zijn jeugd en was later onder andere jeugdleider, scheidsrechter en materiaalman. Daarnaast beheerde hij de ledenadministratie en draaide hij kantinedienst. Na een uitstapje naar Baak was Jan vanaf het jaar 2000 opnieuw een onvoorwaardelijke steun voor zijn Keijenburgse Boys. Als vrijwilliger was hij soms wel zestig tot tachtig uur per week aanwezig. "Het was mijn hobby."

Inmiddels woont Jan op Curaçao. Ver weg van de Keijenburgse oranjehemden leerde hij een nieuwe liefde kennen. In 2010 verhuisde de clubman definitief naar het eiland in de zuidelijke Caribische Zee. Elke ochtend staat hij vroeg op en gaat hij naar de zee om de dag te beginnen met zo'n twee kilometer zwemmen. Anderhalf uur zwemt hij. Dan moet de geboren Achterhoeker stoppen. Niet omdat hij moe is, maar omdat de zon steeds krachtiger op zijn kale hoofd begint te schijnen. Want de zon schijnt veel. "Ja, het weer is hier over het algemeen wel beter", zegt Jan.

Wie denkt dat de geboren Toldijker met zijn vertrek naar het zonovergoten eiland de liefde voor zijn favoriete amateurclub is kwijtgeraakt, heeft het echter mis. Elke zaterdag kijkt hij wat de jeugd heeft gedaan, op de zondagmorgen volgt hij de uitslagen van de senioren en op zondagmiddag doet Jan zijn uiterste best om er zo snel mogelijk achter te komen wat het eerste heeft gemaakt. "Vaak weet ik het nog eerder dan veel mensen in Keijenborg. Dan zoek ik via Twitter of kijk ik op de website van de tegenstander. En als de verslagen op internet komen te staan, lees ik ze altijd."

Ook de anekdotes over vroeger rakelt Jan nog in rap tempo op. Zoals die keer dat hij op een zaterdagmorgen bij het pupillenvoetbal wilde gaan kijken, maar in plaats daarvan even later voor het eerst in zijn leven een wedstrijd stond te fluiten. Of die keer dat er op dinsdagmiddag een berichtje uit Halle kwam; er moest die avond gevoetbald worden! In allerijl regelde Jan een elftal en vertrok om kwart over zes met acht spelers in de auto waarvan één in de kofferbak. De rest kwam op de brommer en zo stonden er in Halle uiteindelijk toch elf Keijenborgse voetballers op het veld.

Op Curaçao gaat Jan heel af en toe kijken bij de plaatselijke voetbalclub. Met de voorzitter van die club bezoekt hij weleens een wedstrijd van het nationale elftal. Dat bevalt hem goed. Al is het maar omdat hij dan naast de voorzitter plaats mag nemen op de eretribune. Volgens Jan is de sport op het eiland niet te vergelijken met het voetbal in Nederland en een vereniging zoals Keijenburgse Boys. "De mentaliteit is hier heel anders", vertelt hij. "In Keijenborg zijn de mensen echt bereid om wat te doen voor elkaar."

Zelf zette Jan in dienst van de club ook jarenlang zijn beste beentje voor. Pas na zijn vertrek merkten andere clubleden wat hij al die jaren allemaal op zich had genomen. Jan deed het uit liefde voor Keijenburgse Boys. "Anders doe je zoiets niet", stelt hij. Dat zijn club nu honderd jaar bestaat, vindt de clubman prachtig. Als hij in het Keijenborgse een slaapplek kan vinden, dan is Jan tijdens het jubileumfeest van de partij. Want hij mag dan een eind weg zijn, voor Jan voelt Keijenborg nog altijd dichtbij. "Als je in het vliegtuig stapt, dan ben je er zo."

Boek: 'Voetbaltrots in oranje -zwart, 100 jaar Keijenburgse Boys'

Bij de opening van het jubileumweekend van Keijenborgse Boys vond op vrijdagmiddag 7 juli ook de presentatie van het boek 'Voetbaltrots in oranje-zwart, 100 jaar Keijenburgse Boys' plaats. Dit boek is mede door de inzet van een aantal fanatieke vrijwilligers tot stand gekomen. Het 180 pagina's tellende boekwerk bevat veel foto's en bijzondere verhalen. Onze correspondent Luuk Stam werkte mee aan dit boek en schreef onder andere een verhaal over Jan Goossens.