Vakantiebespreking

Omdat we via de groepsapp niet verder komen, besluiten mijn vrienden en ik er een etentje tegenaan te gooien. In een Mexicaans restaurant kunnen we vast wel een besluit nemen over ons weekendje weg. Een weekendje maar. Want sinds een paar jaar ondernemen we geen pogingen meer om samen voor langere tijd op vakantie te gaan. Dat lukt simpelweg niet meer. De voornaamste redenen zijn werk, vakantieplannen met vriendinnen, feestjes, toekomstige huwelijken, kinderen - die zijn in ons geval nog niet aan de orde maar je kunt er niet vroeg genoeg rekening mee houden - en geld. Of vooral het gebrek daaraan.

Toch moet een weekendje weg nog wel lukken. Vrijdag vertrekken. Zondag weer thuis. Na twee jaar in de Limburgse heuvels en een weekendje aan de Zeeuwse kust is het idee om dit jaar het vliegtuig te pakken richting een grote Europese stad. Barcelona passeert de revue. Dublin zou een optie kunnen zijn. En het hardst op de deur klopt de Italiaanse stad Milaan. Ik wil die deur met alle liefde openen. Met mij een aantal andere vrienden. Maar een enkeling is tegen. Waarom gaan we niet naar een goedkoop park in Friesland? Of weer naar Zeeland?

Nu heb ik niets tegen Zeeland. Sterker nog: in Zeeland beleefde ik geweldige zomers. Als kind trok ik met mijn ouders en broertje jarenlang naar Zoutelande. Het dagelijkse hoogtepunt was het bouwen van een zandbunker op het strand. 's Ochtends was het eb en leek de zee heel ver weg. Vervolgens zag ik het water uur na uur een stukje dichterbij komen. De zee zag op zijn beurt mijn bunker hoger en hoger worden. In het laatste uurtje schoten er van alle kanten badgasten met schepjes te hulp. Maar een overwinning op de zee kwam er nooit. Het was om moedeloos van te worden.

Dat is ook de zoektocht naar een locatie voor ons weekendje weg. En als we die locatie al hebben, wanneer gaan we dan? De bedoeling is in het voorjaar. Maar behalve de vrij dwingende zaken om rekening mee te houden zijn er ook nog de liever-niet-momenten. Zo ben ik tijdens de zondagen van de grote wielerklassiekers niet weg te slaan voor de televisie. Ik loop met pijn in mijn hart door Milaan als ik weet dat Sep Vanmarcke ondertussen alle registers opentrekt op de Oude Kwaremont. En als Lars Boom eindelijk Parijs-Roubaix wint, dan mag ik dat niet missen!

Toch moet iedereen in dit geval een beetje water bij de wijn doen. En als je uiteindelijk met z'n allen ergens ver weg van de Achterhoek aan een koud biertje zit, dan is het dat ook allemaal waard. Dat moment is hier in dit Mexicaanse restaurant nog ver weg. We praten over hoe lekker de wrap met gehakt, tomatensaus en gesmolten kaas wel niet is. Over Geert Wilders die volgend jaar de grappen van Mark Rutte wil overtreffen. En over een app waarin je kunt bijhouden hoeveel speciale biertjes je drinkt. Het is een heel gezellige avond. En het weekendje weg? Daar hebben we het in de groepsapp nog wel over!